پس از بیانیه‌ای که در ویلی برانت پلاتز داده شد، راهپیمایی آغاز شد. در این راهپیمایی شعارهای «زنده‌باد مقاومت روژاوا»، «زنده‌باد مقاومت کوبانی» و «ژن، ژیان، آزادی» به طور مداوم سر داده می‌شد.

در این راهپیمایی، حملات دولت اشغالگر ترکیه به شمال و شرق سوریه محکوم شد و گفته شد که حملات در سه ماه گذشته افزایش یافته، مردم منطقه را مجبور به کوچ می‌کنند و هدف آن‌ها اشغال کامل روژاوا است. به ویژه گفته شد که سد تشرین هر روز بمباران می‌شود و خاطرنشان شد که این حملات باعث به قتل رسیدن مردم و بی‌برقی و بی‌آبی آنها می‌شود.

در بیانیه‌ای که داده شد، از افکار عمومی جهان خواسته شد که حملات ترکیه متوقف و تحریم شود.

در این بیانیه آمده است که نمونه‌ای از یک زندگی دموکراتیک و آزاد در خاورمیانه، در روژاوا تجربه می‌شود و خاطرنشان شد که مانند ۱۰ سال پیش، امروز نیز از روژاوا محافظت خواهد شد.

در این راهپیمایی همچنین برای یادبود کسانی که در تشرین به قتل رسیده‌اند، شمع روشن شد و یک دقیقه سکوت انجام شد. پس از سر دادن شعارهای «شهدا نمی‌میرند» و «زنده‌باد مقاومت روژاوا» این راهپیمایی در پارک رابِت به پایان رسید.