لورا کاستل فورت، عضو مجمع پارلمانی اتحادیه اروپا با بیان اینکه انزوا در امرالی در جهان بی‌نظیر است، گفت: «آقای اوجالان با شکنجه شدید مواجه است. حتی در گواتمالا نیز چنین سیستم انزوایی دیده نشده است. در برابر اين وضعیت نمی‌توان ساکت ماند.»
۴۰ ماه است که از رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان که بیش از ۲۵ سال است در شرایط انزوای شدید در زندان جزیره امرالی به سر می‌برد، اطلاعی دریافت نمی‌شود. دولت ترکیه که بر شرایط انزوای تحمیل شده بر رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان، که حق ملاقات با وکیل و خانواده‌اش به طور کلی غصب شده است، اصرار دارد، همچنان به نقض آشکار قوانین داخلی خود و بسیاری از موافقت‌نامه‌های بین‌المللی که امضاء‌کننده آن است، ادامه می‌دهد.
در مقابل رژیم انزوای اعمال شده توسط دولت ترکیه در امرالی، سازمان‌های مجاز بین‌المللی به ویژه کمیته اروپایی پیشگیری از شکنجه همچنان به سکوت خود ادامه می‌دهند.
در مقابل همه این اقدامات غیرقانونی، اقشار مختلف اجتماعی که در چارچوب کارزار «آزادی عبدالله اوجالان، راه‌حل سیاسی مسئله کورد» که در سطح جهانی از ۱۰ اکتبر ۲۰۲۳ آغاز شده است، با هدف شکستن این انزوای در امرالی به تلاش‌های حقوقی و دیپلماتیک خود ادامه می‌دهند.
یکی از مراکزی که انزوای امرالی در آن مطرح گردید، شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد بود که مقر آن در ژنو است. جنبش دوستی بین مردمی علیه نژادپرستی (MRAP) که در سازمان ملل فعالیت می‌کند، در کنفرانسی که در چارچوب پنجاه و ششمین نشست حقوق بشر شورای حقوق بشر سازمان ملل که از ۱۸ ژوئن آغاز شد و تا ۱۲ جولای ادامه خواهد داشت، توجه خود را به شرایط رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان جلب کرد.
«عبدالله اوجالان تحت شکنجه‌های سنگین است»
یکی از سخنرانان این کنفرانس، سناتور کاتالان مجلس نمایندگان اسپانیا و عضو مجمع پارلمانی شورای اروپا، لورا کاستل فورت، ارزیابی‌هایی را در خصوص انزوای امرالی به خبرگزاری ما ارائه کرد.
سناتور لورا کاستل فورت با بیان اینکه شرایط انزوای تحمیلی بر رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان هیچ جنبه حقوقی و انسانی ندارد، گفت: «به نظر من یک رژیم انزوا در امرالی ساخته شده است و دولت ترکیه چیزی بیش از یک رژیم انزوا نیست. ما در مطالعات قبلی خود به وضوح دیدیم که آقای اوجالان با شکنجه شدید مواجه است.»
«چنین رژیم انزوایی حتی در گواتمالا نیز دیده نشده است»
سناتور لورا کاستل فورت با تاکید بر اینکه انزوا در امرالی در جهان بی‌نظیر است، گفت: «چنین سیستم و رژیم انزوایی در دهه ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۰ حتی در گواتمالا هم دیده نشده است. حتی در آن زمان‌ها همیشه با زندانیان ارتباط برقرار می‌شد. اما از آقای اوجالان خبری نیست و در عدم ارتباط مطلق نگه داشته می‌شود. این وضعیت نقض جدی حقوق بشر است و ما نمی‌توانیم سکوت کنیم.»
«سکوت در برابر انزوا به معنای دفاع از آن است»
لورا کاستل فورت که از سکوت سازمان‌های مجاز بین‌المللی در قبال بی‌قانونی در امرالی نیز انتقاد کرد، گفت: «سکوت در برابر چنین نقض حقوق بشر در واقع به معنای دفاع از عامل این شکنجه است. نهادهای بین‌المللی مانند شورای اروپا و سازمان ملل می‌گویند که مخالف نقض حقوق بشر هستند، اما همچنان در مورد موضوع عبدالله اوجالان سکوت می‌کنند. این به وضوح استانداردهای دوگانه نهادها و دولت‌ها را آشکار می‌کند.»
