پروفسور حمید بوزارسلان اعلام کرد که مسئله کورد قبل از هر چیز مسئله انکار است و افزود: «اوجالان مسئله کورد و پکک را که صد سال است از سوی دولت ترکیه نادیده گرفته می‌شوند، به عنوان یک واقعیت مشروع به آنان قبولاند.»
رهبر آپو در فراخوان تاریخی ۲۷ فوریه خود، گفتگوها درباره حل مسئله کورد در ترکیه از راه‌های دموکراتیک را وارد مرحله‌ای جدید کرد. با این فراخوان، ادعای دولت ترکیه مبنی بر اینکه «مسئله کورد وجود ندارد بلکه مسئله ترور وجود دارد» را رد کرد و واقعیت تاریخی و مشروعیت این مسئله را به وضوح نشان داد.
حمید بوزارسلان، استاد مدرسه علوم اجتماعی و مطالعات خاورمیانه پاریس، در رابطه با ریشه‌های تاریخی مسئله کورد و فراخوان رهبر آپو، با خبرگزاری فرات (ANF) گفتگو کرد.
پروفسور حمید بوزارسلان اعلام کرد که مسئله کورد، مسئله انکار است و باید موجودیت تاریخی خلق کورد پذیرفته شود. وی در ابتدای سخنانش ضمن اشاره به رویدادهای دوران امپراطوری عثمانی و میرنشین‌های کورد، اعلام کرد که مسئله کورد با ایجاد دولت-ملت‌ها آغاز شد. بوزارسلان با اشاره به مبارزات خلق کورد، اعلام کرد: «مسئله صرفا خشونت نیست بلکه حتی پیش از آغاز خشونت نیز این مسئله وجود داشت. این مسئله با مداخلات امپریالیستی به وجود نیامده است. دو مبنای اساسی برای چاره‌یابی مسئله کورد وجود دارد: به رسمیت شناختن خلق کورد به عنوان یک مسئله ملی و پذیرفتن کوردستان به مثابه یک واقعیت منطقه‌ای. بدون این دو مورد، یک چاره‌یابی پایدار تحقق نخواهد یافت.»
پروفسور بوزارسلان ضمن اشاره به قیام شیخ سعید و ارتباط آن با قانون اساسی ۱۹۲۴ ترکیه، قتل‌عام‌های درسیم و کوچگیری را ناشی از سیاست انکار دانست. وی در رابطه با انکار مسئله کورد در سراسر خاورمیانه از سوی دولت ترکیه، گفت: «این برخورد که از زمان اتحاد و ترقی تا دوران ما ادامه یافته است، در نحوه برخورد با کوردستان عراق و روژاوا نیز خود را نشان می‌دهد.»
وی در ادامه سخنانش به تشریح دلایل ظهور حزب کارگران کوردستان (پکک) و رادیکال شدن جنبش کورد پرداخت و آگاهی خلق کورد در دهه ۱۹۶۰، کودتای نظامی ۱۹۷۱ و شکست جنبش بارزانی در سال ۱۹۷۵ را از دلایل رادیکال شدن این جنبش دانست و افزود: «روندی که پکک در این دوران همراه با سازمان‌های دیگر نظیر KUK به روش مبارزه مسلحانه روی آورد، پس از کودتای ۱۲ سپتامبر در خارج از کشور سازماندهی شده و در سال ۱۹۸۴ جنگ گریلایی را آغاز کرد. این روند راه را برای حمایت جوانان کورد از پکک و ایجاد یک جنبش سیاسی کورد هموار ساخت.»
بوزارسلان اعلام کرد که وضعیت جامعه‌شناختی ۱۹۸۴ با ۲۰۲۴ تفاوت‌های زیادی دارد و افزود: «مسئله کورد پذیرفته نشده است. البته نسبت به پنج-شش ماه پیش تغییرات کوچکی ایجاد شده است. در این تحولات می‌بینیم که رژیم باری دیگر ناچار به مشروعیت‌بخشی به اوجالان شده است. همه می‌دانند که ارتباط تنگاتنگی میان اوجالان و مسئله کورد وجود دارد. با مدنظر فرار دادن بیانیه‌های اوجالان می‌بینیم که از یک مسئله صد ساله صحبت می‌کند. پیام اوجالان آشکار است: «ما یک سازمان تروریستی نیستیم و مسئله کورد مسئله ترور نیست؛ مسئله کورد یک مسئله ملی است.» وقتی این فراخوان را می‌خوانیم، این تابلو پیش روی ما ظاهر می‌شود. به همین دلیل نمی‌توان پیش‌بینی کرد که مسئله کورد تا کی مورد انکار قرار خواهد گرفت. اما وقتی به اظهارات اردوغان و وزارت دفاع ملی نگاه می‌کنیم، درمی‌یابیم که هنوز مسئله کورد به مثابه مسئله ترور و امپریالیسم تلقی می‌شود. همچنین برخی استثنا و صدا ظاهر شدند. برای مثال نومان کورتولموش یکی از افرادی است که موجودیت مسئله کورد را به صورت صریح پذیرفته است.»
بوزارسلان در ادامه سخنانش به تغییر لحن باغچلی اشاره کرد و آن را نشانه پیشرفت در حل مسئله کورد دانست اما این مسئله را به معنای تغییر سیاست دولت نمی‌داند.
وی اینگونه به خسنان خود پایان داد: «امروز حیاتی‌ترین مسئله دفاع از روژاوا و تضمین امنیت آن است. می‌توان درک کرد که فراخوان اوجالان مستقیما خطاب به پکک و نیروهای مسلح آن است. اکنون مهم‌ترین مسئله این است که ترکیه را وادار به پذیرش مشروعیت روژاوا و ایجاد نقشه‌راهی در این زمینه نمود.»
