راهپیمایی ۲۵ روزه که با مطالبه آزادی فیزیکی رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان آغاز شد، هر روز در شهری جدید برگزار می‌شود. این راهپیمایی که از پاریس آغاز شده بود، در ۱۵ فوریه در مقابل کمیته پیشگیری از شکنجه شورای اروپا (سی‌پی‌تی) در استراسبورگ به پایان می‌رسد.

پیام حمایتی مادران صلح در ترکیه و کوردستان به راهپیمایی با حضور ۲۵ نفر که بیانگر نمادینی سالهای اسارت رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان می‌باشد فرستاده شد.

مادران صلح در پیام خود به فعالان راهپیمایی طولانی گفتند: «این راهپیمایی آغاز شده را تبریک می‌گوییم. ما تا جایی که بتوانیم از شما حمایت خواهیم کرد. برای آنها و مردم ما آرزوی پیروزی داریم!»

یکی دیگر از مادران صلح در خطاب به همه مادران کوردستان گفت:

«ما همه مادران کوردستان باید بایستیم. هر شرایطی هم که باشد، این راهپیمایی باید به هدفش برسد. همه از هفت تا هفتاد ساله باید قیام کنند و به راهپیمایی آزادی بپیوندند. همه باید این را بفهمند که ما به عنوان مادر از راه فرزندان و رهبر خود منحرف نخواهیم شد. این نیز خوب درک شود!»

یکی دیگر از مادران صلح با تاکید بر اینکه راهپیمایی آزادی یک وظیفه اجباری است، پیام زیر را داد:

«همه از هفت تا هفتاد ساله باید از این راهپیمایی حمایت کنند. چون این راهپیمی برای ما یک سیر هستی است. ما از شکنجه و مرگ نمی‌ترسیم، زیرا قبلاً همه این مسیرها را طی کرده‌ایم. تنها ترس ما این است که تابوتی از زندا‌نها بیرون بیاید. غیر از این، ما از هیچ چیز ترس نداریم.

مادران سرباز و پلیس اکنون باید به این جنگ کثیف پایان دهند. صلح و آرامش اکنون باید به کشور ما بیاید (...) امیدواریم راهپیمایی آزادی موفق باشد، صلح و آرامش به کشور ما بیاید و اشک‌های مادران قطع شود.»

یکی دیگر از مادران صلح که برای فعالان پیام فرستاده است، گفت: «ما همیشه می‌گوییم صلح، صلح. مادران کورد دیگر گریه نکنند. همه آنها دلشان شکسته است. در واقع  ما کشته می‌شویم، بنابراین دیگر باید صلح بین کوردها و ترک ها برقرار شود.»