جامعه زنان آزاد روژهلات کوردستان ‌(کژار) به همراه چندین نهاد و ‌کلکتیوهای چپ، دمکرات، مدافع حقوق زنان برای مشارکت در تجمعات اعتراضی همزمان و همبسته‌ای در سطح چندین شهر و کشور فراخوانی مشترک دادند.

این فراخوان به شرح زیر می‌باشد‌:

‌«رژیم جنایت‌کار و زن‌‌ستیز جمهوری اسلامی ایران، پس از خیزش شکوهمند و سراسری ژینا و مبارزات پیگیر و مستمر تمام آزادی‌خواهان و مقاومت‌های جانانه‌ی زنان در خیابان‌ها علیه حجاب اجباری و برای رفع هرگونه تبعیض، به شدت وحشت‌زده و هراسان شده است. بدین منظور از یک سو چوبه‌های دار را با شدتی بیش از پیش به کار انداخته و احکام اعدام پیاپی برای زندانیان سیاسی مقاوم و زندانیان عمومی در مناطقی چون کردستان، بلوچستان، خوزستان، اصفهان، کرج و دیگر شهرها در سراسر ایران صادر می‌کند تا با ایجاد رعب و وحشت مبارزان را به سکوت بکشاند. از سویی دیگر با دسیسه‌ای تحت نام “طرح نور“، دوباره مزدوران خود را به خیابان‌ها گسیل کرده و سرکوب وحشیانه‌ی زنان‌ را بیش از پیش شدت بخشیده است تا شاید بتواند دستاوردهای شکوهمند قیام ‌«زن، زندگی، آزادی‌» را پس بگیرد و از شعله‌ور شدن انقلاب جلوگیری کند.

بر اساس آخرین گزارش سازمان حقوق بشر ایران در تاریخ ۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۳، از تاریخ ۲۸ فرودین تا ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۳، دست‌کم ۶۴ زندانی اعدام شده‌اند. از تاریخ ۲۳ تا ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۳ نیز، دست‌کم ۲۰ زندانی عمومی از جمله؛ سه زن به نام‌های راضیه، پروین موسوی و فاطمه عبداللهی، یک کودک-مجرم به نام رامین سعادت و هم‌چنین یک زندانی عقیدتی کورد به نام خسرو بشارت (پس از ۱۴ سال حبس و شکنجه‌های فراوان)، در زندان‌های مختلف کشور اعدام شدند. صدور احکام اعدام پیاپی با اتهام‌هایی چون مرتد، محارب و مفسد فی‌الارض برای زندانیان سیاسی چون توماج صالحی، خواننده رپ محبوب مردم ایران و دیگر زندانیان سیاسی از جمله؛ رضا رسایی، عباس دریس، مجاهد کورکور، محمود مهرابی، کامران شیخه و صدها زندانی دیگر که هر لحظه در خطر جدی صدور و اجرای احکام اعدام‌ و شکنجه‌‌های جسمی و روحی هستند، تنها و تنها نشاندهنده‌ی عجز رژیم از این همه شجاعت و مقاومت مبارزان و خانواده‌های دادخواه آن‌هاست.

مبارزات مستمر مردم ایران در طی ۴۵ سال گذشته، به ویژه پس از قیام‌ «زن، زندگی، آزادی – ژن، ژیان، ئازادی‌» نشان داده‌ است که نه اخراج و تعلیق از کار، نه اخراج و تعلیق از دانشگاه و مدارس، نه پلمپ واحدهای صنفی و نه سرکوب، بازداشت، زندان، شکنجه، آزارجنسی، تجاوز و حتی اعدام، نتوانسته است خللی در عزم راسخ آن‌ها برای آزادی، برابری و عدالت اجتماعی ایجاد کند. حاکمیت ستمگر، ارتجاعی و اسلامی ایران که با فاسدترین ساختار تنها در پی کسب قدرت و سود بیشتر است و زندگی را با تبعیض‌های عمیق جنسیتی، طبقاتی، ملی، مذهبی و عقیدتی و شرایط فاجعه بار اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی به مردم ایران سیاه کرده است، راهی جز سرنگونی برای‌ مردم مبارز و دادخواه ایران باقی نگذاشته است.

بدین منظور، ما نهادها و کلکتیوهای چپ، دمکرات، فمینیست و کوئیر امضا کننده‌ی این فراخوان، تجمع‌هایی را همزمان و همبسته در چند شهر و کشور در روز شنبه یکم ژوئن ۲۰۲۴ برابر با ۱۲ خرداد ۱۴۰۳، در حمایت و همبستگی با مبارزات مردم ایران سازماندهی می‌کنیم. از دیگر آزادی‌خواهان، نهادها و تشکل‌های زنان‌، دانشجویان، کارگران، دادخواهان و از فعالان رفع ستم ملی، حقوق‌ بشر، محیط زیست و جامعه‌ی کوئیر (+LGBTQIA) و نهادهای بین‌المللی در سراسر دنیا نیز دعوت می‌کنیم که با ما همراه شوند.

برای لغو مجازات اعدام، شلاق و ممنوعیت مطلق هرگونه شکنجه

برای پایان دادن به هرگونه سرکوب، ستم و تبعیض

برای آزادی تمام زندانیان سیاسی-عقیدتی

برای ژن‌، ژیان، ئازادی – زن‌، زندگی، آزادی

سرنگون باد جمهوری اسلامی ایران!

زنده باد آزادی، برابری و دموکراسی!

۲۲ ماه مه ۲۰۲۴ / دوم خرداد ۱۴۰۳

آدرس تماس برای پیوستن به این اقدام مشترک: [email protected]  

 

اسامی نهادها و کلکتیوهای امضا کننده‌ی این فراخوان به ترتیب حروف الفبا:

– جامعه‌ی زنان آزاد شرق کوردستان (کژار)- برلین

– جامعه‌ی زنان آزاد شرق کوردستان (کژار)- کلن

– شورای ایرانیان چپ و دموکرات – ماینس

– کانون پناهندگان سیاسی ایرانی – برلین

– کانون کنشگران دموکرات و سوسیالیست هانوفر

– کلکتیو همکاری – کلن

– کمیته پشتیبانی از مبارزات مردم  ایران – برلین

– کمیته دفاع از زندانیان سیاسی ایران – برلین

– کمیته همبستگی با مبارزات مردم ایران – فرانکفورت

– کنشگران کوئیر فمینیستی مستقل – کلن.‌‌»