۷۰ روز است که در اعتراض به انزوای تحمیل شده بر امرالی و زندانیان سیاسی اعتصابهای گسترده‌ای در زندانهای شمال کوردستان و ترکیه آغاز شده است. ریاست سازمان حقوق بشر در این باره اعلام کرد که اپوزیسیون نیز به اندازه حاکمیت در تحمیل انزوا مقصر است.
زندانیان سیاسی در ترکیه و شمال کوردستان در اعتراض به انزوای تحمیل شده بر رهبر خلق کورد مدت ۷۰ روز است که با خواست آزادی وی دست به اعتصاب غذا زده‌اند. هزاران نفر از زندانیان پرونده پاژک و پژاک از ۲۷ نوامبر ۲۰۲۰ طی گروههای چند نفره هر ۵ روز یکبار به اعتصاب غذای نامحدود و بدون بازگشت دست می‌زنند. زندانیان در این باره اعلام کرده‌اند که اقدامات آنان برای آگاهی دادن به جامعه بوده و در صورتیکه این مطالبات با پاسخی مناسب مواجه نشوند، این اعتصاب بیش از پیش گسترش پیدا می‌کند.
از زمان شروع این اعتصابات در بسیاری از زندان‌ها، زندانیان با حملات گارد زندان مواجه شده‌اند. حمله به بندهای زندان، مجازات تادیبی، مصادره تمامی لوازم زندانیان از جمله رادیو، تلویزیون، ممانعت از ورود روزنامه به زندان، ممنوعیت لیمو، قند و نمک از جمله اقدامات مسئولان زندان بوده است تا بتوانند مقاومت زندانیان را در هم بشکنند. با تمامی این اقدامات زندانیان ۷۰ روز است که فعالانه اعتصاب غذای خود را ادامه می‌دهند.
اعتصاب غذا در یونان و مخمور
همزمان با اعتصاب غذا در زندانهای شمال کوردستان و ترکیه، دامنه این اعتصاب به زندان‌ها محدود نمانده است. در مقابله با تحمیل و تشدید انزوا در امرالی، از ۱۸ دسامبر اعتصاب غذایی گسترده در کمپ پناهندگان مخمور نیز آغاز شده است که امروز در چهل و نهمین روز خود قرار دارد. همزمان با این اعتصاب غذا، در کمپ لاویرو در یونان نیز با پیشاهنگی زنان و جوانان، مدت ۳۲ روز است که اعتصاب غذا آغاز شده است.
عدم دیدار کمیته منع شکنجه اتحادیه اروپا از امرالی
همزمان با تداوم اعتصاب غذای زندانیان سیاسی در اعتراض به تشدید انزوای امرالی، کمیته منع شکنجه اتحادیه اروپا CPT از ترکیه دیدار بعمل آورد اما این کمیته جهت پیگیری وضعیت امرالی، عازم این جزیره نشد. دفتر حقوقی سده نیز اعلام کرد که در زندان امرالی هیچیک از حقوق زندانیان رعایت نشده و عدم دیدار کمیته منع شکنجه اتحادیه را کاستی عمدی این کمیته در انجام وظایف خود معرفی کرده است.
ارن کسکین: اپوزیسیون نیز مقصر است
ارن کسکین ریاست مشترک سازمان حقوق بشر طی گفتگویی با خبرگزاری فرات اعلام نمود که بعد از تلاشهای کودتای ۱۵ ژوئیه‌ی انزوا در امرالی نیز تشدید شده است و در این باره گفت: هم در امرالی و هم در زندانهای دیگر ترکیه انزوا و نقض حقوق زندانیان تشدید شده است. کسکین در بخش دیگری از سخنان خود اظهار داشت که علیرغم انزوا، بسیاری از زندانیان بیمار نیز در زندانهای ترکیه حضور دارند، بسیاری از زندانیان در استانه مرگ هستند.
ارن کسکین ریاست مشترک سازمان حقوق بشر در ادامه می‌افزاید: با تمامی مسئولان رسمی دیدار کرده‌ایم، در این باره بیانیه منتشر کرده‌ایم، اما می‌بینیم که حاکمیت سکوت کرده است. می‌خواهم بگویم که: افکار عمومی که به عنوان اپوزیسیون نیز شناخته می‌شود، در این باره بدون موضع است. زمانیکه مسله به مسئله کورد تبدیل می‌شود اپوزیسیون نیز سکوت می‌کند، در این باره موضعی نمی‌گیرد. مشاهده می‌کنیم که جامعه از رویدادهای دانشگاه بُغازیچی حمایت می‌کند، اما در رابطه با اعتصاب غذای ۷۰ روزه زندانیان سیاسی سکوت کامل می‌کند. بدون شک اعتصاب غذا راهکاری نیست که ما از آن حمایت کنیم، اما به عنوان آخرین راه حل زندانیان به ان دست زده‌اند و کوردها متوجه آن هستند. افکار عمومی در این باره مقصر است.
حقوق بشر و منفعت برخی از گروه‌ها
ارن کسکین در رابطه با عدم دیدار هیات اعزامی از سوی کمیته منع شکنجه حقوق بشر اروپا را نیز ارزیابی کرده و اظهار داشت: کمیته منع شکنجه حقوق بشر اروپا با سازمان‌های حقوق بشری دیدار کرد. ریاست مشترک ما، آقای اوزترک تورکدوغان نیز عدم دیدار هیات اعزامی این کمیته را رسانه‌ای کرد. کمیته منع شکنجه اتحادیه اروپا براساس پیمان‌های بین‌المللی ایجاد شده است، گزارش‌هایی را تنظیم می‌کند و این گزارش‌های از اهمیتی فوق‌العاده برخوردارند. از طرف دیگر این کمیته از مکانیزم‌های کنترل ویژه خود برخوردار است. اما این مکانیزم‌ها را بسیار ضعیف در مقابل مورد استفاده قرار می‌دهد. کسیکین در بخش دیگری از سخنان خود افزود: ما به عنوان مدافعان حقوق بشر همیشه اعلام کرده‌ایم، اما منافعی در نتیجه روابط بین کشورها روی می‌دهد که در نتیجه حقوق بشر را تحت تاثیر قرار می‌دهد. موضع کمیته منع شکنجه اتحادیه اروپا نیز در این راستا باید ارزیابی شود.
فقدان حقوق در اروپا
ارن کسکین ریاست مشترک سازمان حقوق بشر در گفتگوی خود با خبرگزاری فرات خاطرنشان ساخت که وی به عنوان یکی از ۱۲ وکیل مدافع پیشین رهبر آپو بوده و به یاد دارد که انزوا از همان روزهای نخست دستگیری وی نیز وجود داشته است. به ما وکلای مدافع حمله شده است، مانع از دیدارهای ما شده‌اند، اما بعد از آنکه فرایندی که از آن با نام فرایند صلح یاد می‌شد خاتمه یافت، وضعیت به گونه‌ای رسیده است که قابل پذیرش نیست. سالیان درازی است که ایشان محکوم به زندان شده و اجازه ملاقات خانواده و وکلا را به وی نمی‌دهند. زندانیان دیگر نیز که در امرالی هستند قادر به دیدار با اعضای خانواده و وکلای خود نیستند. ما در سال ۲۰۲۱ قرار داریم و نمی‌تواند در این دوره با هیچ دلیلی عدم اجازه دیدار با وکلا و خانواده را برای زندانیان توجیه کرد.
