آینور تاش مادری است که یک پسرش شهید شده، از یک پسرش ۱۰ سال است که خبری ندارد، برادرش نیز بیمار است و در سلول انفرادی زندان به سر می‌برد. آینور تاش گفت: «چیزی نیست که بتوان تحمل کرد، اما ما تحمل می‌کنیم» و اظهار داشت که او نمی‌خواهد هیچ مادری فرزندش را از دست بدهد، او فقط خواهان صلح است.

آینور تاش ساکن استانبول، خواهر سرهات کارسو، زندانی بیمار است که در زندان فوق امنیتی شماره ۱ دوملوی ارزروم نگهداری می‌شود. او مادر مبارز ی‌پ‌گ مظلوم تاش (اندوک فارقین) است که در سال ۲۰۱۸ در عفرین شهید شد. آینور تاش در گفتگو با خبرگزاری فرات (ANF) اظهار داشت که برادرش سرهات که به ۱۲۶ سال زندان محکوم شده، به تنهایی در یک سلول نگهداری می‌شود و گفت: «در دستگاه گوارش سرهات بیماری ظاهر شده و روی صورتش نیز تأثیر گذاشته است. رگ‌های روی صورتش سیاه شده‌اند. سرهات ۶ سال این بیماری را تحمل کرد. در آن مدت او را به بیمارستان نبردند و درمان نکردند. سرانجام پس از وخیم شدن حالش گفت که ۶ سال است این وضعیت را تحمل می‌کند. ما موضوع را در رسانه‌ها مطرح کردیم و به İHD (انجمن حقوق بشر) مراجعه کردیم. İHD نیز نزد سرهات رفت و سپس او را به بیمارستان بردند. در ابتدا مانع درمان او شدند. دکتری به او گفت: من تو را به بیمارستان نمی‌فرستم. اگر قرار است بمیری، همین جا بمیر.»

در دهانش دندان نمانده است

آینور در مورد وضعیت سلامتی برادرش گفت: «درمان او آغاز شده، اما به دلیل این بیماری، دندانی در دهانش باقی نمانده است. اکنون ما درمان دندان‌های سرهات را انجام می‌دهیم. وضعیت او از نظر دستگاه گوارش نیز خوب نیست. سرهات حدود یک سال است که درمان را آغاز کرده، اما با وجود مصرف دارو نیز می‌گوید: «از ترس نمی‌توانم حتی یک تکه نان بخورم. انگار سنگی در معده‌ام دارم.» به بیمارستان می‌رود، اما بهتر نمی‌شود. باید به پزشکان دیگری نیز مراجعه کند، اما این فقط در خارج از زندان امکان‌پذیر است.»

در سلول انفرادی است

وی اظهار داشت: «برادرم در سلول انفرادی نگهداری می‌شود. اگر اکنون هم‌بندی داشت، شاید وضعیتش بهتر بود. گاهی می‌گوید: «چشمانم را باز می‌کنم، نمی‌دانم کجا هستم، ظاهراً هوشیاری‌ام را از دست داده‌ام و افتاده‌ام.» سرهات هیچ جرمی مرتکب نشده است، تنها جرمش کورد بودن است. ما می‌خواهیم سرهات و همه زندانیان بیمار آزاد شوند.»

گورستان‌ها را نیز تخریب کردند

پسر آینور تاش، مظلوم، در سال ۲۰۱۴ به صفوف ی‌پ‌گ پیوست و در سال ۲۰۱۸ در عفرین در جریان حملات اشغالگرانه به شهادت رسید. آینور تاش یادآور شد که گورستان آوستا که پیکر پسرش در آن دفن شده بود، از سوی خبرگزاری آناتولی دولت ترکیه به عنوان «گور دسته‌جمعی» نشان داده شد و گفت: «نتوانستم پیکر پسر شهیدم را بیاورم. گورستان آوستا که پیکر او در آن دفن شده بود، تخریب شد. همراه با ۷۰ نفر از دوستانش، کسی نمی‌داند پیکر پسرم را کجا انداخته‌اند.»

باز هم مقاومت می‌کنیم

وی گفت: «چیزی نیست که بتوان تحمل کرد، اما ما تحمل می‌کنیم. حتی یک استخوانش هم باشد راضی‌ام. یک قبر داشته باشد، انسان می‌تواند به زیارت قبر برود، اما آن هم نیست. با وجود این اقدام ضدانسانی، ما خواهان صلح هستیم. به عنوان یک مادر، قلبم سوخته است، نباید قلب مادر دیگری بسوزد. نباید مادر دیگری گریه کند. نباید مادر دیگری فرزندش را از دست بدهد. من پسرم را از دست دادم، اما نباید هیچ‌کس دیگری عزیزانش را از دست بدهد. من خواستار استخوان‌های پسرم هستم.»

نمی‌تواند از فرزند دیگرش خبر بگیرد

آینور در پایان گفت: «ما فرزندانمان را از دست داده‌ایم، اما خواهان صلح هستیم. ۱۰ سال است که نمی‌توانم از یک فرزندم خبر بگیرم. تنها چیزی که می‌توانم بگویم این است: صلح، صلح، صلح...»