اوزنور بارتن، نماینده پارلمان جولمرگ از حزب دموکراسی و برابری خلق‌ها (هَدَپ ) درباره انزوای رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان با خبرگزاری فرات (ANF) صحبت کرد. بارتن یادآور شد که رهبر خلق کورد چشم‌انداز راه‌حل واقعی، دائمی، برابر، دموکراتیک و مسالمت‌آمیز را برای حل مشکلات اساسی به‌ویژه مسئله کورد تعیین می‌کند و برای هر فرصتی آماده است. بارتن گفت: «ممنوعیت ملاقات اعمال شده بر آقای عبدالله اوجالان انتخاب این دولت است که خود از فردگرایی، فاشیسم، ظلم، جنگ و غارت صیانت می‌کند. متأسفانه چون چنین ذهنی در حال هدایت ترکیه است، آقای عبدالله اوجالان ۳۳ ماه است نه می‌توان با او تماس گرفت و نه از او و اسرای همراه او اطلاعاتی دریافت کرد. در چنین فرآیندی مسدود کردن دریافت اطلاعات از امرالی معنایی جز ایجاد بحران‌های بزرگ اجتماعی ندارد و به معنای عمیق شدن درد و جنگ و افزایش تلفات و کشتار مردم است».

 با مسئله کورد تفاوتی ندارد

 بارتن با بیان اینکه انزوایی که در امرالی آغاز شد و به کل جامعه سرایت کرد، تفاوتی با مسئله کورد ندارد، ادامه داد: «انزوا با ذهن میلیتاریستی که به جای راه حل دموکراتیک، سیاست‌های امنیتی را بر مسئله کوردستان تحمیل می‌کند، تفاوتی ندارد. دولت دشمنی با کوردها و جنگ علیه کوردها را به سطح جدیدی رسانده است و فکر می‌کند می‌تواند مسئله کورد را از بین ببرد، کوردها را وادار به دست کشیدن از خواست‌های خود برای کسب جایگاه و تضعیف مبارزه ما برای آزادی جسمانی آقای اوجالان کند، اما او خود را فریب می‌دهد. روش‌های مشابهی بارها توسط حاکمان قبلی آزمایش شد، اما موفق نشدند. کاری که دولت باید انجام دهد ایجاد راه حل واقعی برای مسئله کوردستان و همه مشکلات اساسی کشور است. راه این کار رفع انزوای تحمیل شده بر آقای اوجالان و اجرای روش‌های دموکراتیک است.»

انزوا در همه جا پخش شده است

بارتن با اعلام اینکه تاثیر انزوا در امرالی در همه زمینه‌ها قابل مشاهده است، گفت: «از نقض حقوق بشر در زندان‌ها تا جنایات علیه زنان و کودکان، از فشار و حمله به سازمان‌های جمعیت دموکراتیک تا استفاده از منابع برای جنگ، از تخریب محیط زیست گرفته تا غارت نیروی کار، اثر انزوا در همه جا دیده می‌شود. حکومت با گسترش انزوا، خشونت و فشار را بر کل جامعه اعمال می‌کند. از این طریق می‌خواهد جامعه را کنترل کند. حکومت با این روش هر روز از دموکراسی، قانون، آزادی، وجدان و عدالت دور می‌شود و به طور کامل خود را به این روش سپرده است. مقامات سیاسی که این هدف و تفکر را دارند بیشترین دشمنی را با کوردها دارند و به دستاوردهای کوردها حمله می‌کنند. وقتی صحبت از حملات علیه کوردها و جنبش سیاسی کورد می‌شود، بسیاری از نیروهایی که خود را اپوزیسیون می‌نامند سکوت می‌کنند و درهای خشونت را باز می‌کنند. در نهایت جامعه نیز با آنها ضرر می‌کند. بنابراین هر بخشی از جامعه باید در برابر انزوا بایستد. در غیر این صورت کشور زیر و رو می‌شود و ویرانی بزرگی در انتظار همه است.»

 وضعیت و امنیت، قانون اساسی

 بارتن با بیان اینکه مسئله کوردستان از زمان اعلام جمهوری تاکنون مسئله اصلی کشور بوده و مشکلات زیادی را به همراه داشته است، گفت: «این مسئله ۱۰۰ سال است که در انتظار راه حل است، اما چون حل نشده است، عواقب زیادی بوجود آورده است که قابل جبران نیست. مرگ، درد، شکنجه، کشتار، اعمال غیرقابل توضیح، ویرانی با خشونت در این سرزمین رخ داده است. برای حل این مسئله کوردها بیشترین هزینه را پرداختند و هنوز هم می‌پردازند. دردناک‌ترین نمونه آن، خسارات ما در اعتصاب غذا است. در مقابل اصرار دولت برای حل نکردن مسئله کوردها، در برابر سیاست انزوایی که دولت در امرالی به اجرا گذاشته است، اعتصابات غذای زیادی صورت گرفت. خسارات زیادی در این اعتصاب‌ها وارد شد. هر اعتصاب غذا به دلیل انزوا از روی ناچاری شروع شد. فدا کردن جان سخت‌ترین راه مبارزه است. خواسته کوردها چیست؟ جایگاه خود و امنیت قانون اساسی است. بیایید آن را با صدای بلند بگوییم؛ تا زمانی که این خواسته‌ها برآورده نشود، آزادی جسمانی آقای اوجالان به دست نیاید، کوردها و حامیان مبارزات آزادی کوردها در همه جا و تحت هر شرایطی به مبارزه خود ادامه خواهند داد و هرگز از حقوق خود دست نخواهند کشید.»

موانع آزادی باید برداشته شود

بارتن به اعتصاب غذا که از ۲۷ نوامبر در زندان‌های ترکیه آغاز شد، اشاره کرد و گفت: «این اقدام ادامه مبارزات کنونی است. راهپیمایی گملیک در ۱۸ نوامبر، راهپیمایی گروه ما از مقابل مجلس به سمت وزارت دادگستری و تحصن در مجلس که نزدیک به ۲ ماه به طول انجامید، بسیاری از فعالیت‌های ما در این امر تداوم، ایستادگی و عزم راسخ در خط این مبارزه است. از این طریق از مسئولان امر درخواست می‌کنیم؛ فراخوان زندانیان در اعتصاب غذا، خواست «آزادی برای عبدالله اوجالان، حل مسئله کورد» است. باید در این راستا فورا اقدام شود و اجازه ملاقات با آقای اوجالان داده شود و قانون اجرا شود. موانع آزادی جسمانی آقای اوجالان باید برداشته شود. ابتدا باید راه حلی دموکراتیک برای مسئله کوردها پیدا شود. اعمال غیرقانونی خارج از این سیاست قابل قبول نیست.»