بازداشت کودکان، شکنجه و کشتار آنها
نیروهای نظامی و امنیتی جمهوری اسلامی هرگز به سن افراد بازداشت شده توجهی نکرده‌اند و کودکان بسیاری بویژه دریک سال گذشته بازداشت، شکنجه و حتی به قتل رسیده‌اند.
بازداشت کودکانی که زیر سن قانونی هستند، مسئلهای حائز اهمیت است. نیروهای نظامی و امنیتی جمهوری اسلامی هرگز به سن افراد بازداشت شده توجهی نکرده‌اند و کودکان بسیاری بویژه دریک سال گذشته بازداشت، شکنجه و حتی به قتل رسیده‌اند. طییک ماه گذشته بارها اخباری مبنی بر بازداشت کودکان در کوردستان و سیستان و بلوچستان و همچنین قتل کودکان سوختبر توسط نیروهای نظامی به طور مستقیم و غیر مستقیم منتشر شده است.
روز شنبه ۳ تیرماه ۱۴۰۲ خبر بازداشت یک کودک ۱۶ ساله در سقز منتشر شد. بر اساس گزارشهای منتشر شده، نیروهای امنیتی به منزل "سینا حیدری" که فقط ۱۶ سال سن دارد یورش برده و باایجاد رعب و وحشت این کودک را بازداشت کرده و به مکان نامعلومی منتقل کردهاند. همچنین روز جمعه ۲ تیرماه ۱۴۰۲ دو کودک ۱۳ و ۱۴ سالهی بلوچ در شهرستان راسک توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند. "امیر عالیزهی" ۱۳ ساله فرزند حسین و "عدنان عالیزهی" ۱۴ ساله فرزند عبدالله ساکن شهرستان راسک، روز جمعه پس از نماز جمعه با ضرب و شتم توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند.
بازداشت افراد توسط نیروهای امنیتی در جمهوری اسلامی همیشە همراه با خشونت، ضرب و شتم و ایجاد رعب و وحشت بوده است. قطعا بازداشت کودکان به این شیوه تاثیر بسیار نامطلوبی بر آنها خواهد گذاشت و علاوه بر برخوردهای فیزیکی که با آنها انجام میگیرد، آسیبهای روانی جبران ناپذیری را ایجاد خواهد کرد به طوریکه کودکانی که بازداشت میشوند، معمولا حتی بعد از آزادی قادر به بازگشت به زندگی عادی مانند گذشته نیستند و در موارد بسیاری این کودکان به بیماریهای روحی و بویژه افسردگی مبتلا میشوند و حتی تعدادی از آنها دست به خودکشی میزنند. بازداشت کودکان و انتقال آنها به مکانهای نامعلوم که معمولا بازداشتگاههای مخوف اداره اطلاعات و یا اطلاعات سپاه است، همیشە با انواع شکنجههای جسمی و روحی همراه است. کودکان همیشە به شدت ضرب و شتم شده و با انواع تهدیدها از جمله تهدید تجاوز جنسی مواجه هستند.
بازجوها از سن کم کودکان و بی تجربگی آنها سواستفاده کرده و به شدت آنها را وحشت زده مینمایند. پس از آغاز “انقلاب ژن، ژیان، ئازادی” بازداشت، شکنجه، زندانی نمودن، قتل و کشتار کودکان در ابعادی بسیار وسیع تر توسط نیروهای امنیتی و نظامی انجام گرفت. کودکانی که در اعتراضات خیابانی شرکت میکردند، در موارد متعددی به شدت ضرب و شتم شده و بر اثر ضربات شدید وارده جان خود را از دست دادند. تعدادی از کودکان پس از بازداشت و زیر شکنجه کشته شدند. تعدادی نیز پس از آزادی به دلیل صدمات روانی وارده دست به خودکشی زدند. علاوه بر کودکانی که در خیابان دستگیرمیشدند، تعداد کثیری از دانش آموزان در مدارس ربوده شده و مورد شکنجه قرار گرفته و مجبور به دادن تعهد شدند. چندین کودک در داخل مدارس بر اثر ضرب و شتم جان خود را از دست دادند.
کودکانی که بازداشت شدند، پس از آزادی در مورد شکنجههایی که با آن مواجه بودند، صحبت کردند. چند تن از کودکان کورد بازداشت شده، در مورد دورهی بازداشت خود با خبرگزاری فرات صحبت کردند. یکی ازاین افراد نوجوان پسر ۱۵ ساله اهل مریوان است. این نوجوان که نخواست نام وی فاش شود، در رابطه با بازداشت خود گفت: "آبان ماه در خیابان میدان بار زمانی که به همراه چند تن دیگر اقدام به روشن کردن آتش نمودیم، نیروهای گارد ویژه به ما حمله کردند. من به داخل یکی از کوچههای اطراف فرار کردم اما آنجا منتظر ما بودند و مرا با ضرب و شتم شدید بازداشت کردند. در زمان بازداشت ۵ یا ۶ نیروی گارد ویژه که هیکلهای بسیار درشتی داشتند، مرا زیر مشت و لگد گرفته و با باتوم مرا کتک زدند. آن شب مرا به همراه تعداد کثیر دیگری به یک سالن بزرگ منتقل کردند. هوا بسیار سرد بود. در آن سالن همهی ما را خیس کرده و در سرمای شدید رها کردند. سرما به حدی شدید بود که هر لحظه فکرمیکردم یخ میزنم ومیمیرم. پس از آن ما را برای بازجویی منتقل کردند. قبل از پرسیدن هیچ سوالی تا سر حد مرگ مرا کتک زدند. سرم شکسته بود و توان حرف زدن نداشتم. تمام بدنم کبود شده بود و هیچ جای بدنم سالم نبود. به من گفتند با اتهام سوخت رسانی به اغتشاشگران تو را محاکمه و برای مدت طولانی زندانی میکنیم. قطعا از مدرسه اخراج خواهی شد و هرگز حق ادامه تحصیل پیدا نخواهی کرد. میگفتند باید قبول کنی به تحریک یکی از احزاب کورد به خیابان آمدهای. دو شبانه روز شکنجه و تهدید ادامه پیدا کرد. تا آنکه در نهایت با پادرمیانی یکی از اقواممان که خود سپاهی است، آزاد شدم. اما پس از آزادی تا چند هفته توان برخواستن از جای خود را نداشتم. من جزو کسانی بودم که خوش شانس بودم. کسانی بودند که چندین ماه با این شکنجههای وحشتناک مواجه بودند".
در رابطه با شکنجهی کودکان در جریان سرکوب “انقلاب ژن، ژیان، ئازادی”، عفو بین الملل نیز گزارشی منتشر کرد. دراین گزارش به انواع شکنجهی کودکان در بازداشتگاههای امنیتی مانند ضرب و شتم، شلاق، شوکر برقی، تهدیدهای شدید، آزار جنسی و حتی استفاده از شوکر برقی در ناحیهی تناسلی اشاره شده است. عفو بین الملل همچنین اعلام کرد درمیان بازداشت شدگان کودکان ۱۲ سالهای حضور داشتهاند که پس از آزادی نیز تهدید شدهاند تا در رابطه با شکنجههایی که علیه آنها انجام گرفته سخنی نگویند. روز سه شنبه ۵ اردیبهشت نیز دیدبان حقوق بشر در رابطه با نقض حقوق کودکان و برخوردهای غیرقانونی با آنها در جریان “انقلاب ژن، ژیان، ئازادی” گزارشی منتشر کرد. دراین گزارش به این مسئله اشاره شده بود که در جریان اعتراضات کودکان با سلاحهای جنگی، کلت و شات گان کشته شدهاند. همچنین دیدبان حقوق بشر به انواع شکنجه، تعرض، ناپدیدسازی قهری و بازداشتهای فراقانونی و همچنین عدم رسیدگی پزشکی به کودکان مجروح شده در جریان بازداشت ویا پس از شکنجه اشاره شده است. تعداد کودکان کشته شده تا ١١ آذر ۱۴۰۱ دست کم ۷۰ نفرمیباشد.
این افراد کسانی هستند که هویت آنها احراز شده و تعداد کشته شدگان واقعی بیشتر ازاین تعداد است. این افراد یا در جریان اعتراضات با شلیک مستقیم نیروهای نظامی و لباس شخصی کشته شدهاند یا با ضرب و شتم و در اثر شدت جراحات جان خود را از دست دادهاند. تعدادی نیز زیر شکنجه در بازداشت به قتل رسیده‌اند. همچنین تعدادی نیز در مدارس به دلیل ضرب و شتم به قتل رسیدند. رسانهها و نهادهای حکومتی سعی کردند تا تعدادی ازاین قتلها را خودکشی جلوه دهند اما این سناریو بسیار تکراری بوده و برای کسی قابل قبول نیست. در جریان سرکوب اعتراضات دست کم ۵ کودک زیر ۱۰ سال با شلیک گلولهی جنگی و گاز اشک آور کشته شدهاند که اسامی آنها عبارت است از: "هستی نارویی ۷ ساله اهل زاهدان، دیانا محمودی ۷ ساله اهل پیرانشار، مونا نقیب ۸ ساله اهل سراوان، کیان پیر فلک ۹ ساله اهل ایذه و یک کودک ۲ ساله اهل زاهدان که نام کوچک وی احراز نشده و نام خانوادگی او میرشکارمیباشد".
علاوه بر افراد کشته شدهی فوق، تعدادی از کودکان معترض پس از آزادی از زندان یا خودکشی کرده و یا به طرز مشکوکی جان باختند. مشخص است کودکانی که بازداشت شدهاند با آسیبهای جدی روحی و روانی مواجه شدهاند و این آسیبها همیشە همراه آنها خواهد بود.
