جمعی از فرهنگیان پیرانشهر در شرق کردستان راجع به فاجعه آتش‌سوزی مدرسه‌ای در روستای شین‌آباد, بیانیه‌ای صادر کرده و ضمن انتقادات شدید از مسئولین رژیم و آموزش و پرورش, خواستار احقاق حقوق این دانش‌آموزان و اقدامات لازمه در آن مورد شدند.

فرهنگیان پیرانشهر در بیانیه خود می‌گویند:«فراهم نمودن امکان آموزش و تحصیل برای شهروندان در یک کشور از وظایف اساسی و اولیه دولت ها می باشد.»

انتقادات شدید از رژیم و مسئولان آموزش و پرورش

در بیانیه مذکور آمده:«همانطور که میدانیم صبح روز چهارشنبه مورخ 15 آذر 1391 در مدرسه ابتدایی دخترانه شین آباد شهر پیرانشهر آتش گرفتن بخاری نفتی در یکی از کلاس ها منجر به آتش سوزی و سرانجام رخ دادن فاجعه ای شد که در آن 37 نفر (35 دانش آموز و معلم و بابای مدرسه) به شدت دچار سوختگی شدند.

متاسفانه دیروز شهر پیرانشهر با شنیدن خبر فوت یکی از دانش آموزان معصوم این مدرسه در بیمارستان تبریز ، بنام « سیران یگانه» در غم و ماتم فرو رفت ، این در حالیست که اظهارات عجیب و طعنه آمیز وزیر آموزش و پرورش در مجلس شورای اسلامی در مورد حادثه شین آباد، نه تنها مرهمی نبود بر زخم دل های داغ دیده مردم ، بلکه احساسات همشهریانمان را آزرده ساخت.

اکنون پس از شش روز و روشن شدن همه‌ی زوایای این فاجعه سکوت را نشانه عدم مسئولیت پذیری خود در قبال مردم شهرمان میدانیم و اعتراض خود را به گوش مسئولان میرسانیم .

مدرسه ابتدایی شین آباد که در شین آباد و 1 کیلومتری شهر پیرانشهر واقع شده است ،طبق گفته‌ی مسئولان آموزش و پرورش شهرستان از نظر معماری از چهار سال قبل (یعنی سال 1387) تخریبی به حساب آمده و طبق قوانین مجاز به استفاده آموزشی نبوده است و می بایست تغیر کاربری پیدا کند و یا تخریب گردد . جالب اینکه مسئولان آموزش و پرورش و همچنین شرکت گاز،همین دلیل را برای عدم گاز رسانی به این مدرسه در طی این سالیان که خود «شین آباد» گاز رسانی شده اعلام کرده اند .

همچنین مدرسه شین آباد از نظر عمرانی و موقعیت بنای ساختمان به گونه ای ساخته شده که واحد های آتش نشانی و کمک های اظطراری بدلیل نبود درب ورودی کارا نتوانسته اند در روز وقوع حادثه به درون محیط مدرسه راه یابند و فرایند امداد و نجات با سختی زیادی روبرو بوده است.»

عدم توجه رژیم به تجهیز مدارس در پیرانشهر

فرهنگیان در ادامه بیانیه خود ضمن برشمردن نکاتی در خصوص اوضاع مدارس در پیرانشهر, بویژه در روستای شین‌آباد می‌گویند:«در اینجا ذکر چند نکته جالب توجه می نماید:1- کلاس چهارم ابتدایی شین آباد که دچار حادثه شده 40 نفره بوده است . طبق قوانین فعلی وزارت آموزش و پرورش، ادارات آموزش و پرورش اجازه ندارند که مجوز تشکیل چنین کلاسهایی (که تعداد دانش آموزان زیاد وغیر استاندار است) را در مدارس شهرستان تابعه بدهند.

2- با وجود هشدار های مکرر مدیر و کارکنان مدرسه در چند سال گذشته به مسئولان آموزش و پرورش شهرستان پیرانشهر در مورد فرسوده بودن ساختمان ، هیچ اقدامی جهت بنای ساختمان جدید کلاسها یا انتقال دانش آموزان به مدارس دیگر شهر پیرانشهرصورت نگرفته است .

3- شایان ذکر است که حوادث مشابه هر روز در کمین است و طبق آمار بیش از 75 درصد مدارس روستایی پیرانشهربرای گرمایش از بخاری نفتی استفاده می کنند و از نظر ایمنی در پایین ترین سطح ممکن هستند،همچنین در 5درصد روستاهای پیرانشهرمدارس بصورت کانکس استقرار یافته اند و از پایین ترین استاندارد ها برخوردارند...!!!

آنچه بعد از وقوع حادثه نظرات را به خود جلب کرد، نحوه امداد رسانی به آسیب دیدگان بود. تنها ساعتی بعد از وقوع حادثه و انتقال حادثه دیدگان به بیمارستان امام خمینی پیرانشهر، بدلیل عدم وجود بخش سوختگی و مراقبت های ویژه در بیمارستان پیرانشهر مسئولان بیمارستان تصمیم گرفتند تا حادثه دیدگان را به بیمارستان های نقده و ارومیه منتقل کنند، اما جالب اینجاست که بیمارستان پیرانشهر فاقد آمبولانس کافی برای انتقال مصدومان به نقده و ارومیه بود و می بایست منتظر آمدن آمبولانس از شهرستان های همجوار باشند!!!

از همه تاسف بارتر این است که تعدادی از سانحه دیدگان اندکی پس از رسیدن به بیمارستان ارومیه ، بار دیگر به استان همجوار و شهر تبریز منتقل می شوند. اینجاست که سخنان مسئولان استان مبنی براین که استان آ.غ ، قطب خدمات بهداشتی و درمانی در غرب کشور است بیشتر به یک شوخی تلخ می ماند!!!!

آنچه در اینجا سوال برانگیز است این است که، چرا شهرستان پیرانشهر با وجود جمعیتی بالغ بر 140هزار نفر (طبق سرشماری 1390) نباید دارای یک مرکز بهداشتی و درمانی مجهز و کارامد باشد تا شهروندان بتوانند از خدمات آن بهره مند گردند.(این در حالیست که شهرستان پیرانشهر از نظر جغرافیایی کوهستانی بوده و همچنین بر روی گسل فعال زلزله«گسل پیرانشهر» قرار دارد و از نقاط حادثه خیز کشور به حساب می‌آید.... باید گفت نبود نیروی متخصص کافی و همچنین نبود مراکز بهداشتی و درمانی کارامد و امداد و نجات در این شهر توجیه ناپذیر است وهیچ تضمینی نیز وجود ندارد که در صورت رخداد حوادث مشابه ، این حوادث با کوته فکری و مسئولیت گریزی برخی از مسئولان به فاجعه مبدل نشود؟)

این شرایط اسفناک برای مردم پیرانشهر بسان واقعیتی عینی خود را بصورت کمبود های آشکار(بهداشت و درمان – زیرساخت های آموزشی استاندارد و برابر با سایر نقاط کشور!! و ...) پدیدار کرده . »

مطالبات فرهنگیان از مسئولین امر

در ادامه بیانیه فرهنگیان آمده:«در نهایت ما فرهنگیان شهرستان پیرانشهر در شرایط حاضر خواستار موارد زیر می باشیم:

1-ضمانت درمانی از طرف بیمه های خدمات درمانی، متناسب با شرایط آسیب دیدگان و مد نظر قرار دادن دوره طولانی درمان و بهبود آسیب دیدگان .

2-تشکیل پرونده قضایی برای رسیدگی به حادثه فوق الذکر و استخدام وکیل پایه یک جهت رسیدگی به امورات قضایی و احقاق حقوق آسیب دیدگان .

3-تامین و پرداخت مبلغ دیه پس از سپری شدن روند پرونده در دادگاه .( شایان ذکر است که برای حادثه مشابه در روستای دورودزن استان فارس در سال 85 که طی آن 8 دانش آموز دچار سوختگی شدند، دادگاه بعد از سپری کردن روند حقوقی پرونده، وزارت آموزش و پرورش و همچنین شرکت سهامی بیمه ایران را بصورت مشترک به پرداخت بیش از هفت میلیارد ریال به 8 نفر از دانش آموزان آسیب دیده و همچنین تامین خدمات درمانی آنان تا سپری شدن دوره کامل درمان محکوم کرد.)

4-مساعدت مسئولین و نماینده محترم شهرستان پیرانشهر برای تشکیل انجمنی برای دفاع از حقوق آسیب دیدگان آتش سوزی مدرسه شین آباد برای رسیدگی به امورات آنها .

5-برخورداری از حقوق و مزایای مادام العمر از سوی دولت( از طریق وزارت آموزش و پرورش) برای آسیب دیدگان این حادثه.( شایان ذکر است که پس از حادثه روستای «دورورزن» استان فارس در سال 85، مستمري مادام العمر برای دانش آموزان آسیب دیده تعیین گردید و مستمري اين افراد از طريق صندوق بيمه روستايي و عشايري تامين و پرداخت شده است كه مي بايست سالانه 10 درصد افزايش يابد.)»