به گفته حکومت اقلیم کوردستان اگر یک میلیون و سیصد و پنجاه هزار کارمند وجود داشته باشد و از هر کارمند ۲۵۰۰ دینار عراقی دریافت شود، آنگاه مجموعا برای یک ماه سه میلیارد و سیصد و هفتاد و پنج میلیون دینار و سالانه ۴۰ میلیارد و پانصد میلیون دینار می‌شود که نه برای جیب دولت، بلکه برای چند تاجر بی‌وجدان است.

عدم اعتماد به دولت باعث شده است که بسیاری از کارمندان پروژه شماره من «حساب من» را رد کنند. زیرا دولت در ۳۳ سال نتوانست اعتمادسازی را در میان شهروندان ایجاد کند. هر کاری که دولت انجام داده، در چارچوب تجارت بوده است. گواه این امر کاخ‌ها و ساختمان‌هایشان است.

پروژه «شماره من» متعلق به یک شرکت است نه دولت.

سوال اصلی این است که چرا دولت می‌خواهد این کار را انجام دهد؟

به نظر من، از نفت، ثروت و خون شهروندان این منطقه فقط جرعه‌ای باقی مانده است، بنابراین اجرای این پروژه واپسین راه برای تجارت و بازرگانیشان است.

بنابراین تصمیم درست رد این پروژه است. زیرا این پروژه مانند شرکت‌های عادل موتحیده و ابراهیم تاتلیسس و بسیاری دیگر، همچون حباب روی آب است.