در روستاهای ملتی دولت حضور ندارد

در روستاهای توپراک تپه و اورن از توابع دوغان شهیر و آکچاداغ استان ملتی که بر اثر زلزله حتی یک ساختمان سالم باقی نمانده، نهادهای دولتی حضور ندارند.

یکی از مناطق کوردستان که به شدت تحت تاثیر زلزله قرار گرفته، ملتی است. در روستای توپراک تپه وابسته به شهرستان دوغان شهیر و روستای اورن وابسته به شهرستان آکچاداغ هیچ ساختمان سالمی وجود ندارد.

پس از زلزله روستاهای توپراک تپه با 350 خانه و اورن با 850 خانه به کلی ویران شدند و هیچ نهاد دولتی به این دو روستا کمک نکرد. در این دو روستا مشکل آب و برق وجود دارد و همچنان چهارپایان در زیر آوار مانده‌اند.

روستاییان توپراک تپه می‌گویند که با وجود اینکه شهرداری حزب عدالت و توسعه 500 متر با آنها فاصله دارد، اما شهردار از آنها بازدید نکرده است.

علی بابور با بیان اینکه خانه‌اش در روستا تخریب شده و همه مهاجرت کرده‌اند، اظهار داشت: 3 روز اول زلزله در روستا گرسنه و تشنه بوده‌اند. بابور گفت که آنها بنا به امکانات خودشان به ترمیم ویرانه‌ها پرداخته‌ و چادرهای خود را برپا کرده‌اند.

بابور ادامه داد: دولت بعد از 3 روز آمد. فقط چادر را انداختند و رفتند. روستاییان ما که در شهرهایی مانند ازمیر و استانبول زندگی می‌کنند به ما کمک کردند. سعی می‌کنیم تا با کمک‌هایی که فرستاده‌اند بسر کنیم. برق بعد از 14 روز رسید. هنوز آب آشامیدنی نداریم؛ 11 نفر از اهالی در روستا مردند. 350 خانه در روستای ما به تمامی ویران شدند. هم‌اکنون از جمعیت 700 نفری روستای ما تنها 130 نفر باقی مانده است.

حسن کایاپینار نیز با بیان اینکه دیگر نمی‌توانند زیر چادر زندگی ‌کنند، گفت: با مسئولین تماس می‌گیریم و درخواست کمک می‌کنیم؛ اما نمی‌دانیم صدای ما به گوش آنها می رسد یا خیر. حدود 2 روز گرسنه و تشنه بودیم. تیم آفاد بعد از 3 روز رسید. هنوز کسانی بودند که امکان نجات‌شان وجود داشت ولی بخاطر اینکه دیر آمدند همه‌ی آنها نیز جانباختند.

عرفان بارلاس دهیار روستا نیز با انتقاد از اینکه در روستا کار امداد و نجات انجام نمی‌شود گفت: تلاش کردیم با امکانات خلق روز اول راه‌ها را باز کنیم. در روز دوم زلزله روستا زیر و رو شد. عده‌ای در روستا سوختند و جان باختند. چون کسی برای کمک نیامد، کسانی که قرار بود نجات یابند جان خود را از دست دادند. استخوان‌های کسانی را که بر اثر سوختگی جان خود را از دست دادند جمع آوری کردیم. حتی کمک‌هایی که به ما می‌رسید مصادره می‌شد. شهرداری کلانشهر ملتی دو بسته ویفر آورده و تسلیت می‌گوید. هنگام تسلیت‌گویی همه حضور پیدا می‌کنند. روز شانزدهم به سختی برای تشخیص دادن اجساد حیوانات مرده زیر آوار آمدند.

وضعیت در روستای اورن که از توابع آکچاداغ است، نیز همانگونه است. 850 خانه در روستا ویران شد و خلق آواره شدند.

مصطفی اوزر یکی از اهالی این روستا می‌گوید که پس از زلزله بخاطر سرد بودن هوا چند روزی را در خودروهایشان سپری کرده‌اند و اظهار داشت که بیشتر از دولت؛ از طرف شهروندان به آنها کمک شده است.

اوزر افزود: بیشتر کمک‌ها از سوی خلق و امدادگران مدنی رسیده است. به فکر مهاجرت به شهرهای دیگر هستیم. ما نمی‌توانیم آواربرداری کنیم. آب و برق نداریم. شرکت آب (ماسکی) در تلاش برای ایجاد خطوط آب است، اما در اینجا زندگی وجود ندارد.

حسن ترکمن اوغلو 90 ساله نیز از تخریب خانه‌اش و رفتن به خانه دخترش که آن نیز آسیب دیده است، خبر داد و گفت: خانه‌ام ویران شد. درمانده بودم و به خانه دخترم آمدم. جایی که سراغ آن را بگیرم هم وجود نداشت. من در عمرم شاهد سه زلزله بوده‌ام اما چنین زلزله‌ای را ندیدم. این زلزله در عرض چند ثانیه همه چیز را با خاک یکسان کرد.