’در ترکیه بدون عدالت برای روبوسکی عدالتی وجود نخواهد داشت‘
در بیانیه مطبوعاتی در صد و سی و نهمین ماه قتلعام روبوسکی، این پیام داده شد که در ترکیه بدون عدالت برای روبوسکی عدالتی وجود نخواهد داشت.
در بیانیه مطبوعاتی در صد و سی و نهمین ماه قتلعام روبوسکی، این پیام داده شد که در ترکیه بدون عدالت برای روبوسکی عدالتی وجود نخواهد داشت.
ابتکار عدالت برای روبوسکی در مقابل ساختمان انجمن حقوق بشر (IHD) شعبه آنکارا بیانیهای را در مورد یکصد و سی و نهمین ماه قتل ۳۴ نفر که ۱۹ نفر از آنها کودک بودند داد که در اثر حمله هوایی جنگندههای ارتش اشغالگر ترکیه در ۲۸ دسامبر ۲۰۱۱ در روستای روبوسکی در ناحیه قلابان (اولودره) شرنخ به قتل رسیده بودند. در این بیانیه، بنری با نوشتهی "بگذارید قاتلان پیدا شوند، روبوسکی دیگر هرگز" باز شد.
تانجو گوندوزآلپ، عضو ابتکار عدالت برای روبوسکی، با بیان اینکه ۱۱ سال از قتلعام میگذرد، گفت: حقیقت با همه برهنگیاش در مقابل ماست؛ عاملان و قتلعام آشکار هستند، حقایق از جامعه پنهان شده است. هیچ گونه قتلعامی تا زمانی که محاکمه نگردد برطرف نخواهد شد. اگر امروز نباشد، فردا قطعاً پاسخگو خواهند کرد، مسئولین مورد محاکمه قرار خواهند گرفت.
گوندوز آلپ با بیان اینکه دولت ترکیه با گذشته مقابله نکرده و امروز به طور سیستماتیک سرکوب خود را افزایش میدهد، گفت: خبرنگاران بیگناه کورد بازداشت و دستگیر میشوند. همچنین روزنامهنگاران دیگری که اطلاعات عمومی منتشر شده در روزنامه رسمی و در همه جا را به اشتراک میگذارند، بازداشت و دستگیر میشوند. آنها (جنگلهای کوه) جودی را به آتش میکشند، مردم خود را در جنگل آکبلن کتک میزنند. در زندانها از آزادی جلوگیری میشود، زندانیان بیمار را به حالشان رها میکنند تا بمیرند.
گوندوز آلپ با تاکید بر اینکه تا زمانی که پرونده روبوسکی به دادگاه کشیده نشود، عدالت در ترکیه برقرار نخواهد شد، گفت: علیه خشونت دولت و قدرت، تا روزی که برای روبوسکی و همه قتلعامها گرد هم آمده و عدالت را برقرار کنیم، در تختهای خود راحت نخواهیم خوابید. اجازه نخواهیم داد که بخوابند. ما همچنان به همه کسانی که سوال «من به عنوان یک انسان چه کاری میتوانم انجام دهم؟» را میپرسد، میگوییم که در بیست و هشتمین روز هر ماه قتلعام روبوسکی را یادآوری کنیم و به فریاد زدن "بیایید با هم صدایمان را بلند کنیم" ادامه خواهیم داد. روبوسکی آزمون دولت و قدرت است. مسیر صلح و عدالت در این سرزمینها قطعاً اول از روبوسکی میگذرد. زخمی که خونریزیاش ادامه دارد و عدالتجویی، ننگ این سرزمین است. تا زمانی که مسئولین قتلعام روبوسکی که درد در برابر آن شرمنده است ولی دولت شرم ندارد، پاسخگو نشوند، نمیتوان از حلال کردن و برقراری عدالت صحبت کرد.