دو زندانی اعتصاب‌غذایشان را به روزه مرگ تغییر دادند

دو زندانی اعتصاب‌غذایشان را به روزه مرگ تغییر دادند

دو زندانی کرد به نام‌های «غیاث‌الدین یالچین» و «سعید کایا» در زندان «مرسین» که از 24 اکتبر دست به اعتصاب‌غذای نامحدود زده‌اند, اعتصاب‌شان را به «روزه مرگ» تغییر دادند. روزه مرگ همان اعتصاب غذای خشک است.

علی رغم گذشت 60 روز از اعتصاب‌غذای زندانیان هنوز دولت اردوغان و حزبش پاسخی مثبت به مطالبات زندانیان نداده‌اند و وضعیت اعتصابیون وخیم‌تر می‌شود.

زندانیانی که نسبت به سیاست‌های انکارگرایانه دولت ترکیه نارضایتی نشان دادند, اعتصاب‌غذای نامحدود خود را به «روزه مرگ» تغییر دادند.

دو زندانی به نام‌های «غیاث‌الدین یالچین» و «سعید کایا» در نامه‌ای به سازمان حقوق بشر ترکیه در شهر مرسین به ظلم‌ها و فشارهایی که علیه آنها صورت می‌گیرد اشاره کردند.

در نامه آنها آمده که مقامات دولت ترکیه بی‌وقفه به مقاومت‌گران زندان‌ها حمله می‌کنند. آنها می‌افزایند:«هرچند این شکنجه‌ها به‌شیوه‌ای فیزیکی صورت نمی‌گیرد, اما از طریق ممانعت‌های پزشکی و راههای مختلف شکنجه‌هایی را اعمال می‌کنند. به هرنوع حمله‌ای غیراخلاقی و غیرحقوقی علیه ما دست می‌زنند. پزشک‌ها هر روز بدون اینکه بیزار شوند, ما را تحت فشار قرار می‌دهند. آنها در حین معاینات پزشکی ما را اذیت و آزار می دهند. به ما حقارت می‌کنند. به ما ویتامین نمی‌دهند ما هنوز با مخارج خود قرص‌های ویتامین را می‌خریم. ما بخاطر وجود چنین ستم‌هایی در زندان, اعتصاب‌غذای نامحدود خود را به «روزه مرگ» تغییر داده‌ایم».

در این نامه که 9 اکتبر نوشته شده, آمده:«ما هم‌اکنون دومین روز «روزه مرگ» را پشت سرگذاشته‌ایم و آن را برای افکار عمومی اعلام می‌کنیم».

در ادامه نامه آمده:«دو روز است که ما هر نوع معاینه پزشکی را رد می‌کنیم. نامه‌های ما را به ما نمی‌دهند و اجازه نمی دهند که با خانواده‌هایمان ملاقات کنیم. می‌خواهند ارتباط ما با بیرون زندان قطع شود».

15 روز است انزوا ادامه دارد

آن دو زندانی کرد در نامه خود می‌افزایند:«قریب 15 روز است که با انزوا روبروییم.» زندانیان از سازمان پزشکان می‌خواهند که در این زمینه اقدامی انجام دهند.

آنها می‌گویند که نامه‌هایی برای سازمان حقوق‌بشر, مجلس و کمیسیون تحقیقات می‌فرستند, اما به مسئولان زندان از آن جلوگیری می‌کنند.

این زندانیان در پایان می‌گویند که وضعیت زندانها بسیار بد است و برای ادامه حیات مناسب نیست. آنها از سازمان‌های مدنی خواستند که اقداماتی صورت دهند.