هبده: مقاومت گزی ۱۲ ساله شد
کمیته اجرایی هبده در سالگرد مقاومت گزی بیانیه‌ای صادر کرد و گفت: «ما دیدیم که گزی قیام با آن کارایی است که می‌تواند آینده زنان، جوانان و همه خلق‌ها را بسازد.»
کمیته اجرایی جنبش انقلابی متحد خلق‌ها (هبده) در سالگرد مقاومت گزی بیانیه‌ای به شکل زیر منتشر کرد:
«گزی، نام روزهایی است که خلق‌ها آزادی را در آغوش کشیدند.
گزی، نام روزهایی است که در کمون «تقسیم»، کارگران و فرودستان زندگی جمعی، همبستگی و تقسیم را آفریدند.
گزی، نام روزهایی است که با مبارزه متحد خلق‌ها، دولت فاشیست و دشمنان خلق شکست خوردند.
گزی، نام روزهایی است که انسان‌ها از زندگی، طبیعت و آینده خود دفاع کردند و هنوز هم دفاع خواهند کرد.
ما دیدیم که گزی قیامی با آن کارایی است که می‌تواند آینده زنان، جوانان و همه خلق‌ها را بسازد. و بس قیام بزرگی بود؛ ما دانستیم که اگر به پا خیزیم، صاحبان قدرت چگونه فرار خواهند کرد…
رهایی فرودستان و کسانی که برای آزادی، روزهای شاد و زیبا، برای انقلاب جنگیده‌اند، در گزی خود را به ما نشان داد. میدان تقسیم و اطراف آن، در ده‌ها شهر میادین توسط خلق‌ها آزاد شده بودند. در استانبول، آنکارا، ازمیر، بورسا، آدانا، انطاکیه و بسیاری از شهرها جنگ‌های خیابانی روزها ادامه داشت. گزی بزرگترین قیام، بزرگترین جنبش توده‌ای تاریخ کشور ما بود.
گزی قیام علیه کسانی بود که فلاکت و فقر را بر کارگران تحمیل می‌کنند. قیامی علیه فساد و تباهی. پرچم بزرگ آزادی علیه نادیده گرفتن، تحقیر و تبعیض.
در قیامی که در ۱۹ مارس آغاز شد، جوانان بار دیگر برای فتح تقسیم جنگیدند. برای به پایان رساندن کاری که در گزی آغاز کرده بودند، خلق‌ها به خیابان‌ها ریختند. زنان علیه کشتار، آزار، تجاوز و نظام سلطه مردسالار میدان‌ها را پر کردند. جوانانی که نمی‌خواهند در دنیایی بی‌فردا زندگی کنند، علیه بیکاری، درماندگی و ناامیدی به پا خاستند. همه خلق‌های تحت ستم، علویان کارگر، جوامع تحت ستم برای آزادی، رهایی، دنیایی بهتر و آینده‌ای شرافتمندانه به جنبش درآمدند و هنوز هم این مبارزه ادامه دارد. برای به نتیجه رساندن مبارزه‌ای که در گزی آغاز کردند، سر به قیام برداشتند.
از زمان گزی تا به امروز، شرایط زندگی خلق‌های ترکیه و کوردستان هر روز سخت‌تر شده است. گرسنگی، فلاکت، بیکاری، فساد در هر عرصه زندگی، فشار فاشیستی و ترور هر روز بیشتر شده است. توده‌های کارگر به هر بهانه‌ای به خیابان‌ها ریختند. در هر فرصتی شجاعت گزی را نشان دادند. نشان دادند که جنگ آزادی پایان نمی‌پذیرد، پایان نخواهد پذیرفت.
در سال‌های گذشته مشکلات زیاد شدند، دردها زیاد شدند اما مبارزه نیز قوی‌تر شد. امروز ما با نیرویی به مراتب بیشتر بر پای ایستاده‌ایم.
در گزی میلیون‌ها نفر متحد شدند و ضربه بزرگی به صاحبان قدرت زدند. در مدت کوتاهی ما این را به پیروزی رسانده بودیم. اکنون زمان آن است که این را تا آخر ادامه دهیم. اکنون زمان آن است که آتش دنیز، ماهیر، ابراهیم و مظلوم را شعله‌ور کنیم و با آتش انقلاب متحد، صاحبان قدرت و فاشیسم را بسوزانیم و نابود کنیم.
ما باید کاپیتالیسم و فاشیسم را شکست دهیم؛ آزادی را به دست آوریم. ما از همه خلق‌ها می‌خواهیم که به این جنگ بپیوندند.
ما رفقای خود را که در گزی جاودانه شدند، درود می‌فرستیم. در برابر یادشان با احترام پیمان می‌بندیم. ما جنگ انقلاب و آزادی را به پیروزی خواهیم رساند.
اتهم ساریسولوک، علی اسماعیل کورکماز، بَرکین الوان، مهمت آیوالیتاش، عبدالله جومَرت و احمد آتاکان جاودانه‌اند!»
