دکتر عبدالرحمان قاسملو در کتابچه‌ای که در سال ۱۹۸۱ با همکاری عبدالله حسن‌زاده نوشته است، در رابطه با ارتباط حزب دموکرات کوردستان و قیاده موقت با حزب دموکرات کوردستان ایران و خلق کورد در روژهلات کوردستان صحبت می‌کند. لازم به ذکر است این کتاب تحت عنوان "خیانت‌های قیاده موقت به ملت کورد" از انتشارات نشریات و اطلاع‌رسانی کمیته مرکزی حزب دموکرات کوردستان ایران است.

حزب دموکرات کوردستان-پ‌دک نه تنها به آزادیخواهان یک بخش کوردستان بلکه به آزادیخواهان و انقلابیون در هر چهار بخش کوردستان خیانت کرده است. شهید قاسملو برای درک و خوانش این تاریخ ننگین در برهه‌ای حساس صحبت می کند و از خیانت و خودفروشی حزب دموکرات کوردستان رونمایی می کند.

قاسملو در ابتدا در مورد پیروزی انقلاب ۱۴ ژوئیه ۱۹۵۸ در عراق صحبت کرده و می‌گوید: "پس از پیروزی انقلاب، فرصتی تاریخی برای خلق کورد به وجود آمد تا به حقوق ملی خود در چارچوب عراق دموکراتیک دست یابند که حزب دموکرات کوردستان در آن زمان مخفیانه مبارزه می کرد. دولت قاسم از ابتدا گام‌های مفید و انقلابی زیادی به نفع مردم و طبقات کارگری برداشت که یکی از آنها تقسیم زمین بود. در سال 1961 عده ای از اعیان کوردستان عراق که از برنامه اصلاحات ارضی دولت عبدالکریم قاسم ناراضی بودند، اسلحه به دست گرفتند و به کوهستان رفتند. پس از مدتی حزب دموکرات کوردستان رهبری این جنبش مسلحانه را به دست گرفت و شعار ملی گرایی و خودمختاری را در پیش گرفت."

دکتر قاسملو از موضع حزب دموکرات کوردستان ایران و مردم روژهلات کوردستان پس از آغاز مبارزات در باشور کوردستان صحبت می کند که خلق کورد در روژهلات کوردستان به جنبش باشور کوردستان امیدوار بودند. وی همچنین به کمک‌های حزب دموکرات کوردستان ایران به حزب دموکرات کوردستان اشاره کرده و می‌گوید: "کادرها و مقامات ما، چه آنهایی که در داخل کشور به صورت پنهانی کار می کردند و چه آنهایی که در کوردستان عراق آواره بودند ، نیروی خود را بر مبارزات جنبش مردمی ما در کوردستان عراق متمرکز کرده بودند.کادرهای ما که در باشدر زندگی می کردند دسته دسته به کوردستان ایران برمی‌گشتند و اسلحه، پول، مهمات، غذا، لباس و کفش جمع آوری می‌کردند و به برادران خود در کوردستان عراق می رساندند. مردم کوردستان ایران خوب می‌دانند که این کمک‌ها علی‌رغم خشونت ساواک جمع آوری می شد".

پس از این کمک‌های کادرهای حزب دموکرات کوردستان-پ‌دک و مردم روژهلات کوردستان ، حزب دموکرات کوردستان-پ‌دک از مردم آزادیخواه روژهلات کوردستان فاصله گرفت و روابط خود را با دولت محمد رضا شاه و سازمان اطلاعات ایران ساواک تقویت کرده و خط خیانت را انتخاب نمود.

حزب دموکرات و دستگاه اطلاعات شاهنشاهی "ساواک"

دکتر قاسملو در مورد روابط حزب دموکرات کوردستان و ساواک گفت: "رفتار و برخورد بارزانی نسبت به ما بدتر می‌شد. ساواک در حزب نفوذ کرده بود، افسر معروف سرهنگ مدرسی به ریاست بارزانی در سنگسر دستور داد، نیروهای ما را از مرز خارج کنند و به هیچ وجه وارد ایران نشوند تا در داخل ایران فعالیتی انجام ندهند".

توافقات ملامصطفی و شاه ایران نتوانست مانع مبارزات حزب دموکرات کوردستان ایران شود. مردم پیرانشهر، بانه و سردشت قیام کردند و شاه به زودی به ملامصطفی پناه برد، نیروهای ملامصطفی در کنار نیروهای رژیم و دوشادوش آنها به جستجوی پیشمرگه‌های دموکرات می پرداختند. در جریان قیام و بعد از آن، بسیاری از کادرها و پیشمرگه‌های حزب دموکرات توسط مبارزان بارزانی به رژیم ایران تحویل داده شدند و یا به شهادت رسیدند، مانند سلیمانی معینی، ملا آواره و بسیاری دیگر.

دکتر قاسملو به بیانیه 11 مارس اشاره می‌کند و معتقد است که اگرچه دولت عراق کم و کاستی‌هایی داشت، اما بر اجرای توافق اصرار داشت. اما به دلیل روابط ملامصطفی و شاه ایران اجرا نشد و با اجرا نشدن آن، مردم کورد در سال های بعد دچار آن همه ویرانی و مصیبت شدند، حتی شکستی (آش بطال) که شاه دوباره آن را به ملا مصطفی تحمیل کرد.

ملامصطفی و نوادگان او و بسیاری از اعضای حزب دموکرات کوردستان-پ‌دک از شکست (آش بطال) سال 1974 هیچ درسی نگرفتند.آنها همچنان در خط خیانت هستند و به خودفردشی که از ابتدا شروع کرده اند، ادامه می‌دهند و با تشکیل قیاده موقت، دوباره خط خیانت را ادامه دادند.

دکتر قاسملو در همین کتابچه به قیاده موقت اشاره می‌کند و می‌گوید: "بعد از پیروزی انقلاب مردم ایران، خانواده بارزانی با مردم ایران رابطه دوستانه‌ای نداشتند. همه احزاب و سازمان‌های ایرانی خواهان اخراج تمامی اعضای قیاده موقت از ایران شدند، زیرا در اکثر جنایات قدیم و جدید علیه مردم شرکت داشتند. اگرچه حزب دموکرات بیش از هر گروه دیگری از رفتار و عملکرد این گروه آگاه بود، اما به دلیل احساس مسئولیت، در قبال سرنوشت مردم کورد و هزاران آواره کورد عراقی که به ایران گریخته بودند، ما به فکر انتقام نبودیم. بنابراین ما همه جا در مقابل اخراج آوارگان کورد از ایران ایستادیم و در کنفرانس مردمی در تهران که نمایندگان احزاب در آن حضور داشتند نیز به عنوان حزب دموکرات کوردستان ایران، در مقابل حمله به قیاده موقت ایستادیم."

ناپاکی قیاده موقت نسبت به پیشمرگان حزب دموکرات

قیاده موقت و خانواده بارزانی همواره در مواقع ضعف به کوردهای سایر بخش‌های کوردستان پناه برده  و از آنها کمک گرفته اند، اما هر زمان که اربابانشان و سازمان‌های اطلاعاتی به آنها دستور می‌دادند، دوباره به سوی دشمن می رفتند. دکتر قاسملو در این رابطه می گوید: "ابتدا قیاده  موقت به ما گفتند که بدون رضایت ما کاری انجام نمی‌دهند و آماده کمک به ما هستند. اما پس از آنکه جنگ در پاوه آغاز شد، ما سلاح و آذوقه به پاوه فرستادیم. اما نیروهای مسلح قیاده موقت در دزلی مانع حرکت قافله ی نیروهای ما شدند که به سمت پاوه میرفتند. اگر این خیانت قیاده موقت نمیبود و انقلابیون کورد در زمان خود کمکها را دریافت میکردند، آنگاه سرنوشت جنگ کوردستان به گونه ای دیگر رقم می خورد. پس از آن  که جنگ نیز در سرتاسر کردستان پخش شد، نیروهای مسلح قیاده موقت در پیشاپیش نیروهای سرکوب قرار داشتند. "

نیروهای مسلح قیاده موقت بدون هیچ اصولی علیه همه ی آزادیخواهان و انقلابیون کورد بودند و همیشه برای رزمندگان کورد در مرزهای کوردستان مشکل ایجاد می‌کردند و بدون آنکه هیچ تفاوتی قائل شوند، به همه انقلابیون کورد حمله می‌کردند. در روژهلات کوردستان نیز به همین ترتیب به توطئه علیه آزادیخواهان ادامه می‌دادند. شهید قاسملو در مورد یک خیانت دیگر مزدوران قیاده موقت در سال ۱۹۸۱ صحبت کرده و می‌گوید: "مزدوران قیاده موقت به بهانه آنکه می‌خواهند به عراق بازگردند، لشکر بزرگی را به سمت دزلی به راه انداختند. پیشمرگه‌های ما نیز مانع آنها نشدند. اما مزدوران قیاده موقت به صورت نامردانه ، از صداقت نیروهای ما سوء استفاده کرده و از ارتفاعات با همه توان خود مقرهای حزب دموکرات کوردستان ایران را در دزلی گلوله باران کردند. در نتیجه این حمله ناجوانمردانه، ۱۵ تن از نیروهای پیشمرگه ما شهید و مجروح شدند".

دکتر  قاسملو در پایان بحث قیاده موقت این پرسش را مطرح می‌کند که آیا خانواده بارزانی از جان مردم کوردستان ایران چه میخواهند؟ همچنین می‌گوید، قیاده موقت در زمان حمله به مناطق آزاد شده، به روسای مزدوران گفته اند، شما فقط مسئولیت جنگ را به عهده بگیرید. در غیر این صورت ما خواهیم جنگید. همچنین میگوید، باید همه خلق کورد و به ویژه کوردهای باشور از خانواده بارزانی بپرسند، آیا با این اعمال و رفتار کوردهای عراق  آزاد خواهند شد؟

در پایان می‌توانیم بگوییم، خیانت و مزدوری‌گری خانواده بارزانی و حزب دموکرات کوردستان و قیاده موقت، فقط در یک بخش از کوردستان نبوده است. این نیز نشان دهنده آن است که خانواده بارزانی ابزاری در دست دستگاه های اطلاعاتی است و علیه همه کوردهای آزادیخواه به کار گرفته شده اند. این کتابچه دکتر قاسملو نیز این حقیقت را برای ما تایید میکند که حقیقتاً خانواده بارزانی مزدور و خودفروش نیستند، بلکه خود آنها دشمن حقیقی خلق کورد میباشند. چون در هر بخشی از کوردستان و در هر مرحله ای که تلاشهای آزادیخواهانه انجام گرفته باشد، این خانواده در مقابل آن ایستاده و تلاش کردند تا آن را از بین ببرند.