حزب کارگران کوردستان با التزام به کنوانسیون ژنو تمامی موازین بین‌المللی جنگ را پذیرفته و رعایت کرده است، همچنین بر اساس عقلانیت سیاسی و نظامی خود امنیت حیات و نیروهای اسیر دشمن را نیز حفظ کرده است. علیه موازین بشری اقدامی مرتکب نشده و در مقاطعی که فرصت مهیا بوده باشد، بدون آنکه خواهان گرفتن امتیازی بوده باشد، با میانجی‌ها به گفتگو پرداخته و اسرا را آزاد کرده است. در رابطه با این موضوع هیج نمونه‌ای وجود ندارد که خلاف آن را ثابت کرده باشد. ارتش ترک در گاره، نظامیان، پلیس و نیروها امنیتی میت را به قتل رسانده و مسئولیت آن را بر عهده حزب کارگران کوردستان گذاشت. اما تا کنون هیچ گروهی ادعاهای ترکیه را در این رابطه باور نکرده است. نیروهای مدافع خلق، قرارگاه مرکزی نیروهای مدافع خلق در این رابطه حقایق را با افکار عمومی در میان گذاشته است. زبیر آیدار عضو کمیسیون رهبری ک.ج.ک نیز از تمامی نهادهای ذیربط درخواست کرده است که در این رابطه به تحقیق و تفحص بپردازند.

کنوانسیون ژنو با هدف ممانعت از روی دادن جرایم و جنایات جنگی در سال ۱۹۴۹ مورد پذیرش قرار گرفته است. در این کنوانسیون‌ها تایید شده اشت که در طول جنگ‌ها نباید غیرنظامیان مورد حمله قرار گرفته، بین اهداف نظامی و غیر‌نظامی تمایز قائل شده و مانعی در راه همکاری نهادهای بیطرف با غیر‌نظامیان ایجاد نشود، رزمندگان یا نظامیان اسیر کشته نشوند. کنوانسیون معیارها و ضوابط کنترل مناطق را بر عهده صلیب سرخ جهانی گذاشته است. در این چارچوب است که در مناطق جنگی و اشغال شده می‌تواند به تحقیق و تفحص در رابطه با رویدادها بپردازد. به یافتن اسرای نظامی و جنگی پرداخته و برای آزادی آنها تلاش‌هایی را صورت دهد.

ترکیه از سال‌های دهه ۹۰ به بعد با اقدامات خود تحت عنوان مبارزه با ترور همواره کنوانسیون ژنو را نقض کرده است، و در آخرین مورد منطقه گاره را که اسرای جنگی در آن زندانی بودند بمباران کرده و بار دیگر نیز بدون هیچ تردیدی دست به چنین اقداماتی می‌زند. در رابطه با سرای جنگی، به جای آنکه نهادهای بین‌المللی مسئول در این باره را مطلع کرده و از آنها برای آزادی زندانیان مساعدت طلب کند، به مرزهای بین‌المللی عراق حمله کرده و اسرای جنگی خود را که تحت حفاظت قوانین بین المللی قرار دارند، به قتل می‌رساند.

حزب کارگران کوردستان در ۲۴ ژانویه ۱۹۹۵ تحت عنوان رهبر خلق کورد، با صفت دبیرکل حزب کارگران کوردستان، بیانیه امضا و پیوستن این حزب به کنوانسیون ژنو را در شهر ژنو در کنفرانسی خبری رسما اعلام کرد.

در مقابل تمامی انظار جهانیان، کوردستان، سرزمین ما با نابودی مواجه شده است. جمهوری ترکیه از بدو تاسیس خود تا امروز با سیاست‌های سیستماتیک خود موجودیت خلق کورد را انکار کرده است. دولت ترک که فرهنگ، زیان و هویت کوردی را ممنوع کرده است، جنگ را برای نابودی همه جانبه خلق کورد آغاز کرده است و برای تداوم این جنگ تمامی ابزارهای نظامی و امکانات خود را بسیج کرده است.

از طرف دیگر حزب کارگران کوردستان که از تمامی ارزش‌های جهانشمول انسانی حمایت می‌کند،  برای دست‌یابی به حقوق ملی و دمکراتیک خلقمان مبارزه می‌کند. و این جنگ نیز به نوبه خود در نتیجه تحمیل سیاست‌های دولت ترک بوده است. در این جنگ پلید دولت ترک با استفاده از تمامی ابزارهای ممکن خلق کورد را هدف حملات نظامی و همه جانبه خود قرار داده است.

نقض قوانین از سوی ترکیه

دولت اشغالگر ترک کوردستان را به سرزمینی سوخته تبدیل کرده است، ۳ هزار روستا به آتش کشیده شده‌اند، میلیون‌ها انسان ناگزیر به فرار از کوردستان شده‌اند. نیروی نظامی که توان رویارویی با گریلا را ندارد، به شیوه‌ای غیر قابل باور همواره برای انتقام، غیر‌نظامیان را هدف قرار داده است. ۱۵ هزار عضو حزب کارگران کوردستان در زندان‌ها و در معرض مرگ قرار گرفته‌اند.

ترکیه پیمان‌های بین‌المللی امضا شده را در واقع نادیده می‌گیرد. اجازه نمی‌دهد که سازمان همکاریهای امنیتی اروپا RHEE و سازمان بین‌المللی ناظر بر حقوق بشر از کوردستان دیدار کنند و وضعیت را مورد بررسی قرار دهند. دولت تلاش‌های انساندوستانه سازمان صلیب سرخ جهانی ICRC را برای دیدار از منطقه کوردستان همواره رد کرده است. از طرف دیگر دولت ترک که معاهده ژنو را در اگوست سال ۱۹۴۹ امضا کرده است لایحه الحاقی ۱۹۷۷ آن را رد کرده و حاضر به امضای آن نشده است.

ترکیه بر ادامه جنگ پلید خود اصرار می‌کند

جنگ در طول ۱۰ سال به کشته شدن ۳۴ هزار نفر منجر شد. حزبمان، حزب کارگران کوردستان هیچگاه خواهان جنگ نبوده است. بلکه این جنگ بر خلق کورد تحمیل شده است. ما علنا اعلام می‌کنیم که خواهان پایان دادن به جنگ هستیم و بار دیگر خواهان دست‌یابی به راه حلی دمکراتیک، برابری‌طلب و عدالت طلبانه هستیم. از سال ۱۹۹۳ حزب کارگران کوردستان با اعلام آتش‌بس ۸۳ روزه خواهان دست‌یابی به دمکراسی و پایان جنگ بوده است. اما ترکیه همچنان بر ادامه جنگ پلید خود اصرار می‌کند.

تا زمانیکه ترکیه را ناچار به پذیرش دمکراسی کنیم ما این نبرد را ادامه می‌دهیم. از ترکیه می‌خواهیم که بر اساس حقوق و قوانین بین‌المللی عمل کرده و حملات خود را بر غیرنظامیان خاتمه دهد. حزب کارگران کوردستان به عنوان یکی از طرف‌های جنگ همیشه بر اساس موازین و مقررات جنگی عمل کرده است و تحت عنوان دبیر کل حزب کارگران کوردستان، عبدالله اوجالان،  در ۲۳ ژانویه سال ۱۹۹۵ با مقامات کمیته صلیب سرخ جهانی و دیگر ارگان‌های ذیربط این سازمان دیدار کرده است.

حزب کارگران کوردستان با مسئولیت پذیری وظایف خود را انجام داده است

این بیانیه حاوی مطالب ذیل است:

۱- حزب کارگران کوردستان در نبرد علیه نیروهای دولت ترک، به منظور مدیریت جنگ و حفاظت از آسیب دیدگان جنگی، این مسئولیت را تقبل می‌کند که موازین کنوانسیون ژنو مصوب سال ۱۹۴۹ و پروتکل الحاقی سال ۱۹۷۷ را پذیرفته و متعهد می‌شود مفاد این پیماننامه از سوی نیروهای آن و در مناطق تحت کنترل آن رعایت شوند.

اهداف مشروع جنگی

۲- به منظور برداشتن هر گونه شک و تردید، حزب کارگران کوردستان، گروه‌های ذیل را به عنوان نیروهای امنیتی ترک ملاحظه کرده و به همین دلیل آنها را به عنوان اهداف مشروع جنگی مشاهده می‌کند:

الف: اعضای نیروهای مسلح ترک

ب: اعضای نیروهای ضدگریلای ترک

ج: اعضای سرویس امنیتی ترک، میت

د: اعضای ژاندارمری ترک

ه: جاش‌ها

حزب کارگران کوردستان، غیر از این موارد، دیگر ماموران دولت ترک را به عنوان نیروهای امنیتی مشاهده نمی‌کند.

قوانین و مقررات جنگی

۳- حزب کارگران کوردستان به اعضای امنیتی ترک به عنوان بخشی از مقررات جنگی حمله می‌کند.

۴- حزب کارگران کوردستان این بیاننامه، پیمان ژنو مصوب سال ۱۹۴۹ و پروتکل الحاقی سال ۱۹۷۷ را در میان نیروهای خود منتشر می‌کند و از ICRC نیز در این رابطه درخواست کمک می‌کند. به این منظور این قوانین عملی شده و افرادی که موارد مذکور را پذیرفته و سپس آن را نقض کنند با مجازات روبرو می شوند. فرماندهی مسئولیت اجرای آن را بر عهده می‌گیرد.

فراخوان مخاطبان بین‌المللی

حزب کارگران کوردستان درخواست کمک ICRC را می‌پذیرد.

۵- حزب کارگران کوردستان از دولت ترک درخواست می‌کند که معامله به مثل کرده و از ICRC درخواست می‌کند که در پذیرش این مسئله کمک‌های لازم را انجام دهد. و دست آخر، حزب کارگران کوردستان از کنوانسیون ژنو، سازمان ملل متحد، سازمان همکاری‌های امنیتی اروپا، شورای اتحادیه اروپا و ICRC می‌خواهد که نسبت به توقف جنگ اقدامات لازم را انجام داده یا از دولت ترک و پ.ک.ک بخواهد که براساس مسئولیت‌ها و وظایف خود در چارچوب موازین بین‌المللی اقدامات لازم را انجام دهند.