مظلوم داغ و عبدالرحمن ار که توسط پ.د.ک به جرم کشتن یکی از اعضای سازمان اطلاعاتی ترکیه (میت) دستگیر و به اعدام محکوم شده بودند، از روزی که در زندان بودند مورد نقض جدی حقوق قرار گرفتند.

زندانیان که بارها برای پایان دادن به ظلم و تخلفات دست به اعتصاب غذا زدند، اخیراً در اعتراض به تخلفات جاری به ویژه تحمیل پوشیدن لباس یکدست در ۱۸ ژوئن دست به اعتصاب غذا زدند. در حالی که زندانیان در سلول‌های انفرادی نگهداری می‌شوند، گزارش‌هایی مبنی بر بدتر شدن وضعیت سلامتی آنها وجود دارد.

کمیته روابط خارجی کنفدرالیسم جوامع کوردستان (ک.ج.ک) با یادآوری اینکه هر دو زندانی نزدیک به پنج سال است که در زندان به سر می‌برند، در بیانیه‌ای کتبی گفت: حکومتی که خود را حاکمیت کوردها می‌داند، این جوانان کورد را برای تحقق خواسته‌های دولت اشغالگر ترکیه به اعدام محکوم کرد. تنها جرم این جوانان این است که یک رئیس تبهکار شبکه تروریستی ترکیه در باشور کوردستان را مجازات می‌کنند. صدور حکم اعدام برای دو جوان کورد به دور از کوردیت و میهن‌دوستی و انسانیت است.

ک.ج.ک به اینکه پرسنل‌های میت با مصونیت کامل به ویژه در سرزمین‌های باشور کوردستان در شهادت دهها مبارز کورد دست دارند واکنش نشان داد و اظهار نمود:

باشور کوردستان مملو از دوربین‌های امنیتی است که همه فعالیت‌ها را ضبط می‌کنند. جاسوسان میت انقلابیون را در خیابان‌ها و محل کارشان در روز روشن به قتل می‌رسانند، نیروهای امنیتی آنها را دستگیر نمی‌کنند و بدین ترتیب آنها به راحتی فرار می‌کنند. این نشان می‌دهد که پ.د.ک ریختن خون کوردها توسط میت را جایز می‌داند. از سوی دیگر حاضر نیست بپذیرد که چند جوان کورد وطن‌دوست جاسوسی را مجازات کرده‌اند، برعکس ظرف چند هفته آنها را به اعدام محکوم می‌کند. اگر قرار است احکام اعدام صادر شود، باید برای بعثی‌ها، داعشی‌ها و معاونان سابق که انگشتی در خون صدها هزار کورد بی‌گناه دارند، صادر شود. با این حال، آنها به دور از مجازات، توسط پ.د.ک محافظت می‌شوند. باارزش‌ترین مکان‌ها و زمین‌های باشور به آنها اختصاص می‌یابد، پروژه‌های خود را می‌سازند، حافظه تاریخی مردم را هر روز به سخره می‌گیرند.

این کمیته با جلب توجه به شکنجه و بدرفتاری با داغ و ار، اظهار داشت: به مجازات اعدام اکتفا نکرده، هر دو را تحت نظارت شدید و شکنجه و فشارهای جسمی و روانی قرار می‌دهند. تمام این روش‌های شکنجه و سرکوب، شیوه‌های دولت ترکیه علیه زندانیان کورد است. این راهی برای شکستن اراده، تحقیر، قتل‌عام و آزار و اذیت است. بالاترین سطح این سیاست در دهه ۱۹۸۰ علیه کوردها و مبارزان آزادی در زندان دیاربکر اجرا شد. مظلوم دوغان، کمال پیر و سکینه جانسز در زندان دیاربکر مقاومت زیادی در برابر این سیاست نشان دادند. پ.د.ک از زندان خَلان گرفته تا زندان‌های آکره و هولیر این ذهنیت و سیاست را علیه میهن‌دوستان و انقلابیون اعمال می‌کند.

کمیته ک.ج.ک همچنین افزود: امروز با همان ذهنیت ترکیه، مظلوم داغ و عبدالرحمن ار تحت شکنجه و ظلم هستند. داغ و ار برای سومین بار دست به اعتصاب غذا زدند تا از این امر جلوگیری کنند. در دو باری که گذشت پ.د.ک قول داد که به خواسته‌های آنها عمل کند و اعتراضات پایان یافت. متأسفانه پ.د.ک به وعده‌های خود عمل نکرد و خواسته‌ها را عملی نساخت. برعکس، فشار را افزایش داد. به همین دلیل اعتصاب غذا از ۴۴ روز پیش آغاز شده است. هر روز که می‌گذرد وضعیت سلامت و زندگی اعتصابیون بدتر می‌شود. پ.د.ک علیرغم همه فراخوان‌ها، به ویژه خانواده‌های زندانیات، بر سیاست ظلم و شکنجه خود که به طور جدی جان آنها را تهدید می‌کند، پافشاری می‌کند.

بدینوسیله اعلام می‌کنیم که پ.د.ک مسئول زندگی و سلامتی مظلوم داغ و عبدالرحمن ار است. این سیاست ظلم و ستم و خواسته‌های دولت اشغالگر ترکیه در مورد این دو جوان باید هر چه سریعتر قبل از رخ دادن وضعیتی غیرمنتظره پایان یابد. در سطح بین‌المللی، ما از همه نهادهای حقوق بشر، روشنفکران، شخصیت‌های سیاسی، میهن‌دوستان، همه نیروهای سیاسی و کوردستانی در عراق و کوردستان می‌خواهیم تا علیه سیاست‌ها و عملکرد پ.د.ک وارد عمل شوند.