مصطفی کاراسو، عضو شورای اجرایی ک‌ج ک با بیان اینکه کارزار «آزادی برای عبدالله اوجالان، راه‌حل دموکراتیک برای مسئله کورد» باید با روش‌های غنی ادامه یابد، توجه را به اهمیت جنبش جوانان و زنان جلب کرد.
مصطفی کاراسو با بیان اینکه بنیان بین‌المللی کارزار آزادی برای رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان تقویت شده است، تصریح کرد که این امر باید به خوبی ارزیابی شود.
مصطفی کاراسو در گفتگو با خبرگزاری فرات (ANF) با بیان اینکه مبارزه آزادی علیرغم انواع هجمه‌ها پابرجاست، گفت: «هرچقدر به مردم کورد ظلم کنند و بهای سنگینی بپردازند، این مردم تا رسیدن به آزادی خود به مبارزه ادامه خواهند داد. دولت ترکیه باید این را درک کرده باشد. در غیر اینصورت به بن‌بستی رسیده که نابودش می‌کند. پایان این نیز شکست خواهد بود.»
گفتگوی ما با مصطفی کاراسو، عضو شورای اجرایی کنفدرالیسم جوامع کوردستان (KCK) به شرح زیر است:
*رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان که ۲۶ سال است در برابر توطئه بین‌المللی مقاومت بی امان از خود نشان می‌دهد با چه ابزار و روشی این مقاومت را انجام داد؟
«تاریخ مبارزات رهبر آپو در شرایط امرالی پر از درس است. وقتی به آن نگاه می‌کنیم نمونه‌های بارز نبوغ ایدئولوژیک و سیاسی را می‌بینیم. این واقعیت وجود دارد که انقلابی که با بزرگترین دشمنی قرن بیستم روبرو شد، مبارزه‌ای حماسی علیه چنین خصومتی رقم زد. واقعیت مبارزه مردم کورد که به صحیح‌ترین و موثرترین شکل نمایندگی می‌شود، وجود دارد. او در شرایط زندان ارزش زیادی به مبارزه برای آزادی و دموکراسی خلق کورد و تمام بشریت اضافه کرد. همانطور که رهبر آپو حق هر روز از زندگی را ادا کرده است، حق هر روز زندگی در زندان را نیز ادا کرده است و اینگونه در تاریخ ثبت شده است. رهبر آپو حتی یک روزش را که به زندگی آزاد و دموکراتیک خلق کورد فکر نکند، سپری نکرده است. این زندگی، در عین حال زندگی است که تقدیم به تمام بشریت شده است.
رهبر آپو از همان لحظه اسارتش به این فکر افتاد که چگونه این توطئه را خنثی کند و بر این تمرکز کرد که چگونه با کمترین آسیب به مبارزات آزادیخواهی از این روند گذار کند. او در هراس یا روحیه منفی نبود. او به عنوان رهبر یک خلق هر ثانیه را صرف فکر کردن به زندگی آزاد و دموکراتیک این مردم بدون توجه به شرایط می‌کرد. در این شرایط، او بر روی این موضوع تمرکز کرد که از چه نوع استراتژی و تاکتیک مبارزه‌ای می‌تواند برای خنثی کردن توطئه استفاده کند. زمانی که در ۱۵ فوریه ۱۹۹۹ در کنیا به اسارت درآمد، تنها به این فکر کرد.
رهبر آپو رهبری است که هر روز را محاسبه می‌کند، از هر اتفاقی درس می‌گیرد و از این رو آن را سبک تلاش و مبارزه در روزهای بعد کرده است. با این شخصیت تبدیل به رهبری شده است که هر روز رشد می‌کند. او روزی را که نتوانسته در آن مشکلات را حل کند، بر تناقضاتی که با آن مواجه شده غلبه کند، هیچ پیشرفتی ایجاد نکند و روزی را که آسان سپری شده باشد را روزی می‌دید که به اندازه کافی ارزیابی نشده است. از این حیث، این را فلسفه اصلی زندگی خود قرار داد که هر روز را با کار بسیار و مولد سپری کند. در این راستا، از واقعیتی نادر در تاریخ بشریت برخوردار است. واقعیت رهبری با چنین فلسفه زندگی و مبارزه (تعدادشان) یا به اندازه انگشتان یک دست وجود دارد یا وجود ندارد.
رهبری از همان لحظه اول اسارت مدام در حال زیر سوال بردن وضعیتی که در آن قرار داشت بود و می‌پرسید که 'چگونه باید انجام دهم؟' و روی گام‌هایی تمرکز کرد که توطئه را خنثی و موفقیت را تضمین می‌کند. فضای توطئه با هدف تخریب و انحلال کامل بود. رهبر آپو در درجه اول بر پسرفت این فضا متمرکز شد، زیرا این امر برای مبارزه لازم بود. به همین دلیل در رابطه با واقعیت در اسارت بودنش؛ این پیام را داد: «من اکنون در دست شما هستم، بدون عقده و احساس تحمیل، می‌توانید فکر کنید که مسئله کورد چگونه راه‌حلی خواهد داشت». وی با این رویکرد سعی کرد احساس موفقیت حاصل از اسارت رهبری را به مثبت‌اندیشی در مورد مسئله کورد تشویق کند. او اولین تاکتیک مبارزه با توطئه را اینگونه تعیین کرد. به نوعی می‌توان این را تاکتیکی نامید که با توجه به واقعیت دولت ترکیه و شخصیت مدیران آن تعیین شده است. این گونه بود که اولین حمله توطئه بین‌المللی با هدف تخریب و انحلال مواجه شد و هیستری تخریب و انحلال در آن دوره به این ترتیب خنثی گردید. ماه‌های اول توطئه صرف اجرای این تاکتیک شد.
همراه با فروپاشی سوسیالیسم رئال، رهبر آپو بر دلایل داخلی که منجر به این انحلال شد، تمرکز کرد. بدون شک حملاتی از سوی قدرت‌های امپریالیستی و سرمایه‌داری صورت گرفت، اما این تجزیه عمدتاً در عوامل داخلی مشاهده شد. او با این درک عمل کرد که بدون مشاهده واقعیت‌های نادرست و ناقصی که عوامل داخلی نامیده می‌شوند و ناشی از کمبودها و نادرستی‌های نظریه است، نمی‌توان درس‌های صحیح گرفت و اصلاح کرد. رهبر آپو چنانچه هیچ کس تا بحال انجام نداده است، به پرسشگری و انتقاد و خودانتقادی مشغول بود. او این کار را بدون قرار گرفتن در موقعیتی مانند دست کشیدن از سوسیالیسم یا تبدیل شدن به یک چپ در درون نظام انجام داد. وی ضمن انتقاد از سوسیالیسم واقعی و خط تئوریک و تشکیلاتی که آن را به وجود آورده است، هدف انتقاد خود را با این جمله که «اصرار بر سوسیالیسم، اصرار بر انسانیت است» به طرز چشمگیری بیان کرد.
در گزارش سیاسی که به پنجمین کنگره حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک) ارائه کرد، انتقادات خود از سوسیالیسم رئال و اشتباهات تئوریک رهبران مارکسیست را با خط جدید ایدئولوژیک، تئوریک، تشکیلاتی و عملیاتی پ‌ک‌ک به‌طور مشخص نشان داد. کنگره پنجم پ‌ک‌ک به عنوان کنگره بازسازی و تغییر در سوسیالیسم مورد بحث قرار گرفت. در واقع، رهبر آپو قصد داشت این تغییر را گام به گام به سمت پارادایم مورد نظر خود متحول کند. این توطئه همچنین علیه تلاش‌های رهبر آپو برای تغییر و دگرگونی کل جنبش در شخص پ‌ک‌ک صورت گرفت. هدف توطئه‌گران این بود که رهبر آپو را از مؤثرتر کردن مبارزات آزادیخواهانه خلق کورد بر اساس پارادایم جدید بازدارند، زیرا می‌دیدند که با این تلاش‌های رهبر آپو، پ‌ک‌ک بر کاستی خود فائق آمده و مؤثرتر مبارزه خواهد کرد.
رهبر آپو پس از اسیر شدن، تلاش خود را برای تحول ایدئولوژیک، نظری و تشکیلاتی که می‌خواست ایجاد کند، تسریع بخشید. وی یکی از دلایل وقوع توطئه را ناشی از کمبودها، نواقص و اشتباهات در خطوط ایدئولوژیکی، نظری، سازمانی و عملیاتی می‌داند. از سوی دیگر، او فکر می‌کند که مبارزه مردم کورد برای آزادی بدون مقابله با نظام سرمایه‌داری-امپریالیستی که اساساً توطئه بین‌المللی را انجام داده و سیستمی که بی‌عدالتی‌های آنها را در جهان به وجود آورده است، قابل توسعه و نتیجه‌گیری نیست. افشای نظام سرمایه‌داری - امپریالیستی به معنای انتقام گرفتن از توطئه بین‌المللی نیز خواهد بود. به طور خلاصه، رهبر آپو با این درک عمل کرد که نه مسئله مردم کورد و نه بشریت در آزادی و دموکراسی بدون تحلیل سرمایه‌داری و نظامی که در جهان ایجاد کرد قابل حل نیست.
در حالی که رهبر آپو با این رویکرد وارد تمرکز فکری شد، اما در پی سازش با نیروهای مردسالار، استثمارگر و هژمونیک یا «همگامی با این جهان» به عنوان مفهوم رایج آن دوره نبود. رویکردی برای لیبرالیزه کردن مبارزه خود با این نظام یا تسلیم شدن در برابر آنها نداشته است. برعکس، بر پاسخ به این سؤال تمرکز می‌کند که چگونه می‌توان به طور مؤثرتر علیه این جهان و قدرت‌های هژمونیک منطقه‌ای مبارزه کرد. پس از نظر ایدئولوژیک و تئوریک عمیق‌تر شده است که مبارزه مؤثرتری را ممکن می‌سازد. این واقعیت را باید در ارزیابی تمرکز رهبر آپو و خط مبارزه او در امرالی دید. بدون در نظر گرفتن این موضوع، نه تلاش‌های رهبر آپو و نه مبارزه او را نمی‌توان به درستی ارزیابی کرد.
رهبری از کودکی سوسیالیست بوده است. در واقع این نگاه و جستجوی سوسیالیستی او را با سوسیالیسم همراه کرد. با این حال، درک سوسیالیسم که او به آن اعتقاد داشت و به آن عمل می‌کرد، همیشه جنبه اجتماعی عمیقی را در بر می‌گرفت. او همواره از درک ایدئولوژیک، نظری، سازمانی و عملی انتقاد کرده است که پاسخگوی اجتماعی بودن او نیست. از این جهت، او حتی قبل از فروپاشی سوسیالیسم واقعی، رویکردهای انتقادی داشت و درک و رویکردی که به اجتماعی‌بودن صحیح می‌دید را جزئی از شخصیت خود قرار داد. پس از فروپاشی سوسیالیسم رئال، او این انتقادات را بیشتر مشخص کرد. او در شرایط اسارت در امرالی برای مبارزه مؤثر و موفقیت‌آمیز با سرمایه‌داری، به نواقص ایدئولوژی و تئوری جامع‌تر پرداخت و نوآوری‌های جدی در درک و نظریه سوسیالیسم آورد. او با خط سوسیالیسم خود که مبتنی بر مفهوم آزادی زنان، جامعه اکولوژیکی و دموکراتیک است، نفت به روی ریشه سرمایه‌داری ریخته است. او با تحلیل‌ها و پارادایم‌هایی که مطرح کرد، دوران جدیدی از مبارزه را آغاز کرد که پایان مدرنیته سرمایه‌داری را به همراه داشت. این نیز برای نشان دادن احترام واقعی به مارکس و انگلس بود که ۱۵۰ سال پیش پرچم مبارزه علیه سرمایه‌داری را برافراشتند. اگر پیرو و مرید ارزشمند مارکس و انگلس وجود داشته باشد، رهبر آپو حرف اول را می‌زند. انتقاد نکردن از گفته‌های مارکس و انگلس و امروزه بیان کلمه به کلمه آنها، شکل صحیحی از پایبندی نیست. رهبر آپو خط سوسیالیسم را به عمیق‌ترین و جامع‌ترین سطح تاریخ بشر رسانده است و مسئولیت بزرگی دارد که سوسیالیسم را موفق کند و از وضعیتی که سوسیالیسم واقعی دوباره تجربه کرده است جلوگیری کند.
رهبر آپو با تمرکز خود در امرالی نه تنها مبارزات آزادیخواهانه خلق کورد را از بن‌بست نجات داد، راه را برای مبارزه صحیح و موفق ایجاد کرد، بلکه نظام مدرنیته سرمایه‌داری و سیاست‌های خاورمیانه آن را تحلیل کرد و مسیر غلبه بر این موانع را برای مبارزه آزادی مشخص نمود. چرا که رهبر آپو با چندین دهه تجربه و دانش خود به خوبی دریافته است که مبارزه مردم کورد برای آزادی بدون حل خاورمیانه و نظام جهانی نمی‌تواند موفق باشد. به طور خلاصه، اگر مبارزات آزادیخواهانه خلق کورد موفق شود، با تحلیل‌ها و خطی است که رهبر آپو مطرح کرده است. رهبر آپو رمزهای مدرنیته سرمایه‌داری، ارتجاع‌گرایی در خاورمیانه، قدرت‌های هژمونیک و کشورهای منطقه (ترکیه، ایران، عراق و سوریه) که سلطه‌شان را بر کوردها برقرار کرده‌اند را رمزگشایی کرده است. بر این اساس راه را برای موفقیت مبارزه آزادی هموار کرد. رهبر آپو با آشکار ساختن ابعاد مدرنیته دموکراتیک، یعنی آلترناتیوهای آن، در برابر تمامی ابعاد مدرنیته سرمایه‌داری، نفت را به ریشه نظام ۵ هزار ساله دولت‌گرایی و آخرین نماینده آن یعنی مدرنیته سرمایه‌داری و سیستم مردانه ریخته است. این نظام با آشکارسازی و افشای تمام واقعیت نظام دولت‌گرای مردانه و رد تمامی مبانی ایدئولوژیک، نظری و اخلاقی آن، دوره‌ای را آغاز کرد که فروپاشی آن را به دنبال داشت. پس از پارادایم ارائه شده توسط رهبر آپو، اکنون بقای طولانی مدت برای دولت‌ها، نظام سرمایه‌داری و نظام مردانه دشوار است. رهبر آپو گفت: 'قرن بیست و یکم قرن زنان خواهد بود. ' در واقع مشخص شده است که این تشخیص عملی خواهد شد. از آنجایی که سرچشمه همه اشکال سلطه و استثمار مبتنی بر سلطه و استثمار زنان است، قرن بیست و یکم نیز قرنی خواهد بود که به پایان نظام دولت‌داری و مدرنیته سرمایه‌داری نزدیک می‌شود. رهبر آپو چنین مبارزه تاریخی را علیه نیروهای مدرنیته سرمایه‌داری که توطئه بین‌المللی را رهبری می‌کردند به راه انداخت. بنابراین، او کسانی را که نظم خاورمیانه را بر اساس نسل‌کشی کوردها در قرن بیستم ایجاد کردند، پاسخگو دانست. هم با تحلیل جامع‌تر خاورمیانه و واقعیت دولت ترکیه و هم با خط تحلیل و مبارزاتی که آزادی کوردها را بازسازی و موثر می‌کند، مبارزه بزرگی را علیه دولت استعمارگر و نسل‌کشی ترکیه که در توطئه دست داشته است آشکار نمود. اگرچه فشارها و حملات دولت ترکیه شدید باشد، اما مبارزه مردم کورد برای آزادی در باکور، باشور، روژاوا و روژهلات گسترده‌تر و عمیق‌تر شده است. امروز مسئله کوردها در باکور کوردستان و ترکیه به یک مسئله سیاسی و اجتماعی آشکارتر تبدیل شده است. حتی بیشتر به یک قضیه منطقه‌ای و بین‌المللی تبدیل شده است. در این راستا، مبارزه ۲۶ ساله امرالی، اهداف توطئه‌گران را ناکام گذاشته است و با وجود اینکه رهبری همچنان در اسارت است، توطئه بین‌المللی بازنده و رهبر آپو نیز برنده است!
*کارزار «آزادی برای عبدالله اوجالان، راه حل سیاسی برای مسئله کورد» وارد دومین سال خود شد. وقتی به نتایج سال اول نگاه می‌کنیم، سال دوم کارزار چه چیزی برای ما به ارمغان خواهد آورد؟
کارزار «آزادی برای عبدالله اوجالان، راه‌حل سیاسی برای مسئله کورد» که توسط دوستان مردم کورد در ۱۰ اکتبر راه‌اندازی شد، عموما موفقیت‌آمیز بود. به خصوص در سطح بین‌المللی بسیار قوی بود. بنابراین، اساس گسترش این کارزار در سطح بین‌المللی بسیار قوی شده است. این واقعیت را باید خیلی واضح دید. اگر از این زمینه به خوبی استفاده شود، این کارزار شتاب بیشتری خواهد گرفت و در خارج و در سطح بین‌المللی رشد خواهد کرد. در این راستا باید زمینه شکل گرفته در عرصه بین‌المللی را به خوبی ارزیابی کرد. اگر برنامه‌ریزی جامع و خوبی در این زمینه انجام شود، در سال ۲۰۲۵ گام بزرگی در خصوص آزادی رهبر آپو برداشته خواهد شد. سال اول نشان داد که چنین پتانسیل قوی وجود دارد. این کارزار به طور تصاعدی در حال رشد است، به خصوص که پارادایم رهبر آپو شناخته شده است. این کارزار فقط در مورد آزادی یک مردم و رهبران آنها نیست. پذیرش پارادایم رهبر آپو اساسی‌ترین عاملی است که باعث رشد این کارزار می‌شود. به طور خلاصه، ما دیدیم که مبارزات مردم کورد برای آزادی و مبارزه برای آزادی رهبری، زمانی که مجهز به سطح ایدئولوژیک باشد، چقدر می‌تواند مؤثر باشد. در این راستا با تقویت بعد ایدئولوژیک و فکری در اجرای این کارزار نتایج موثرتری حاصل خواهد شد.
در سال دوم کارزار، به ویژه جنبش‌های زنان جهان حمایت قوی‌تری از این کارزار خواهند کرد. با مشخص شدن رویکرد اکولوژیکی رهبر آپو، جنبش‌های اکولوژیکی مانند جنبش‌های زنان به نیروی مهمی در این کارزار تبدیل خواهند شد. در دنیای امروزی که مدرنیته سرمایه‌داری بشریت را به بن‌بست رسانده است، کنفدرالیسم دموکراتیک، مدل مدیریت غیردولتی، خط آزادی زنان و چشم‌انداز اکولوژیکی بر تمام بشریت تاثیر خواهد گذاشت. این امر به مبارزه برای آزادی رهبر آپو و راه‌حلی دموکراتیک برای مسئله کورد قدرت زیادی خواهد بخشید. خلاصه سال دوم سالی خواهد بود که روشنفکران که وجدان خلق‌ها هستند و در راس آن جنبش زنان مشارکت بیشتری خواهند داشت و اکولوژیست‌ها و زحمتکشان این کارزار را نه تنها به عنوان یک کارزار حمایتی و همبستگی می‌بینند، بلکه به عنوان مبارزه خودشان برای آزادی و دموکراسی خواهند دانست. سال اول کارزار، نهادهایی مانند کمیته وزرای شورای اروپا را بسیج کرد. در سال دوم این گونه موسسات بیشتر فعال خواهند شد. حتی نتایجی را به بار خواهد آورد که به طور مستقیم یا غیرمستقیم دولت‌ها را بسیج می‌کند. بدون شک، اینها با نفوذ افکار عمومی دموکراتیک ایجاد شده توسط کارزار اتفاق خواهند افتاد.
*در حالی که مبارزه با توطئه بین‌المللی در سطح جهان در حال انجام است، در کوردستان نیز مبارزه بسیار شدیدی در جریان است. وقتی صحبت از کوردستان به میان می‌آید، باکور کوردستان برجسته می‌شود. در ۱۳ اکتبر، با وجود ممنوعیت دولت ترکیه، کنش مهمی علیه توطئه در آمد انجام شد. اهمیت این کنش را چگونه باید فهمید؟
با در نظر گرفتن کوردستان به طور کلی، مبارزه در باکور کوردستان همیشه به منصه ظهور می‌رسد. این باکور کوردستان است که در طول ۵۰ سال مبارزات را در تمام نقاط کوردستان تحت تأثیر قرار داده و تعیین‌کننده است. باکور کوردستان در صیانت از رهبر آپو و مبارزه برای آزادی خلق کورد همیشه پیشگام بوده است. باکور کوردستان یک سال است که در کارزار راه‌اندازی شده توسط دوستان در ۱۰ اکتبر با کنش‌ها و مبارزات مهم شرکت می‌کند. در سال دوم مبارزات، مبارزه با قدرت و مؤثرتر در باکور کوردستان و ترکیه انجام خواهد شد. کنش‌ها و مبارزه در سال اول نشان داد که باکور کوردستان می‌تواند مبارزه بزرگتری را به پیش ببرد. اگرچه دولت با اعمال ممنوعیت قصد کاهش مشارکت را داشت، اما مردم ما بر موانع غلبه کردند و صدای خود را به گوش افکار عمومی رساندند. باید دانست که هر چه مبارزه در باکور کوردستان رساتر و مؤثرتر باشد، بر تمام نقاط کوردستان و خارج از آن تأثیر می‌گذارد. مبارزه در باکور کوردستان شتاب زیادی به مبارزه در همه بخش‌ها می‌دهد. ۵۰ سال مبارزه این واقعیت را آشکار کرده است. راهپیمایی ۱۳ اکتبر یک شروع است. همچنین معیار مهمی برای چگونگی توسعه سال دوم کارزار در سراسر کوردستان و خارج از آن، به ویژه در باکور کوردستان است. کارزار آزادی رهبر آپو و راه‌حل سیاسی برای مسئله کورد باید با روش‌های غنی ادامه یابد. مردم کورد، به‌ویژه جوانان و زنان، می‌توانند با روش‌های مختلف مبارزه را تشدید کنند. مهم این است که به یک یا دو روش مبارزه محدود نشویم. جوانان، زنان و همه مردم ما باید بدانند که اگر مشارکت اجتماعی قوی‌تری در کنش‌ها وجود داشته باشد، تأثیر آنها بیشتر خواهد بود. مردم کورد مردم نوروز و قیام هستند. به یک شخصیت ملی تبدیل شده است. از این نظر نمی‌توان گفت که نمی‌توان کنش‌هایی با مشارکت بالا انجام داد. هنگامی که جوانان، زنان و عموم مردم مشارکت داده می‌شوند، وقتی سازماندهی به عنوان اساسی‌ترین وظیفه دیده می‌شود، مردم قیام این ویژگی‌اش را در همه جا آشکار می‌کند.
در سال اول کارزار، روژاوا و اروپا نقش مهمی داشتند. وقتی صحبت از رهبری به میان می‌آید، روژاوا و اروپا همیشه به پا خاسته‌اند و به طور مؤثر مبارزه کرده‌اند. این واقعیت را در سال اول کارزار بار دیگر دیدیم. زمانی که توطئه بین‌المللی علیه رهبر آپو اتفاق افتاد، مردم ما در روژاوا و اروپا با قدرت ایستادند. در این زمینه موضعی مثال‌زدنی از خود نشان داده‌اند. به همین دلیل، رهبر آپو در دفاعیات خود در امرالی از مردم روژاوا و مردم ما در اروپا تشکر ویژه کرد. در دومین سال کارزار، مردم اروپا، روژاوا و شمال شرق سوریه بار دیگر در مبارزه برای آزادی رهبر آپو در بالاترین سطح شرکت خواهند کرد.
*حملات اشغالگری مجدد دولت فاشیست ترکیه به کوردستان بی‌وقفه ادامه دارد. یکی از مراکز این حملات، مناطق حفاظتی مدیا است. ما می‌بینیم توافقی را که دولت ترکیه از طریق شریک خود پ‌دک با دولت عراق بسته بود، ناکام گذاشته است. در این مرحله، این جنگ چه چیزی را به همه طرف‌ها نشان داده است؟
دولت ترکیه ۴ سال است که با تمام امکانات جنگی، سلاح‌های ممنوعه و حمایت‌های داخلی و خارجی حملات شدیدی را به مناطق حفاظتی مدیا انجام می‌دهد. در حال حاضر حملات اسرائیل در دستور کار است. دولت ترکیه هر روز بیشتر از اسرائیل در غزه یا لبنان حملات انجام می‌دهد و کل منطقه را بمباران می‌کند و از سلاح‌های ممنوعه استفاده می‌کند. تونل‌هایی که به پایگاه مقاومت گریلاها تبدیل شده‌اند، هر ساعت از روز بمباران می‌شوند. تلاش می‌کند تا مبارزه هماهنگ تیمی-تونلی را با بمباران از طریق انواع سلاح‌ها، گازهای سمی و سلاح‌های ممنوعه خنثی کند. ارتش ترکیه چهار سال است که با دکترین جنگی مدرن یعنی جنگ هماهنگ تونل و تیم‌های متحرک، ویران شده است. ما در مورد یک جنگ ۴ ساله صحبت می‌کنیم که در آن در تمام ساعات روز حملات انجام می‌شود. در این چهار سال، دولت ترکیه شاید صد برابر بیشتر از بمب‌های مورد استفاده آمریکا در ویتنام استفاده کرد. ده‌ها فروند پهپاد به طور مداوم بر فراز مناطق حفاظتی مدیا در حال پرواز هستند. این گریلا تحت نظارت ده‌ها فروند پهپاد علیه ارتش ترکیه می‌جنگد. این مقاومت در تاریخ جنگ به عنوان نمونه‌ای ثبت خواهد شد که فداکاری به اوج خود رسیده است. می‌توان گفت جنگی که هر روز و در هر تونل به راه می‌افتد، موضوع یک رمان و یک فیلم سینمایی است. جمعی از فدائیان وجود دارد که با روحیه بالا به سوی دشمن حمله می‌کنند، به گونه‌ای که انگار به ضیافت می‌روند. مردمی که اینگونه مقاومت می‌کنند و جنگ فدایی را به راه می‌اندازند، دیگر به این معنی است که آزادی را به دست آورده‌اند. اکنون تاریخ این آزادی نوشته می‌شود. هر چه سختی‌ها را تجربه کنیم، هر بهایی که پرداخته شود، نتیجه این تاریخ آزادی خلق کورد است.
با وجود تشدید جنگ در مناطق حفاظتی مدیا، هم عملیات نظامی دولت ترکیه و هم مقاومت گریلاها در باکور کودستان ادامه دارد. در سال ۲۰۲۴ ده‌ها عملیات در باکور کوردستان انجام شد و در این عملیات تعداد زیادی از سربازان و افسران پلیس کشته یا مجروح شدند. با این حال، دولت ترکیه سیاست عدم افشای خسارات و تلفات خود در باکور کوردستان را برای مردم حفظ می‌کند. در مبارزات باکور کوردستان در سال ۲۰۲۴، ده‌ها گریلا فداکارانه جنگیدند و به شهادت رسیدند.
دولت ترکیه و نیروهای ضد کورد نیز دیدند که مبارزه آزادی با وجود انواع حملات همچنان پابرجاست. دیگر نمی‌توان این مردم را از مبارزه برای آزادی منصرف کرد. هرچقدر به مردم کورد ظلم کنند و بهای سنگینی بپردازند، این مردم تا رسیدن به آزادی خود به مبارزه ادامه خواهند داد. دولت ترکیه باید این را درک کرده باشد. در غیر اینصورت به بن‌بست رسیده که نابودش می‌کند. پایان این نیز شکست خواهد بود.
دولت عراق با تبانی با دولت ترکیه مرتکب جنایت بزرگی شده است. مبارزات آزادی کوردها ۵۰ سال است که فقط برای آزادی مردم خود ادامه است. هرگز با هیچ کشور یا قدرت سیاسی در منطقه بر اساس هیچ قدرت خارجی مبارزه نکرده است. این کشور همیشه با دولت‌هایی که پس از مداخله در عراق به وجود آمدند، روابط خوبی داشته است. جنبش آزادی کورد مؤثرترین مبارزه را علیه داعش انجام داده است که بزرگترین تهدیدی است که عراق در ۲۰ سال گذشته با آن روبرو بوده است. به همین دلیل، هر دو نخست‌وزیر عراق در جریان جنگ با داعش از مدیریت پ‌ک‌ک تشکر کردند. اگر مبارزه پ‌ک‌ک با داعش نبود، نه دولت عراق می‌ماند و نه اداره باشور کوردستان. اداره باشور در واقع از گریلاها تشکر کرده بود. به جز نخست‌وزیر فعلی و ۲-۳ نفری که در این توافقنامه نقش داشتند، اعضای اداره و نیروهای سیاسی عراق فهمیده‌اند که توافق با دولت ترکیه یک اشتباه تاریخی بوده است. دولت عراق که با جمهوری ترکیه علیه مبارزات آزادی خلق کورد توافق می‌کند آینده‌ای ندارد. حکومتی که ارزش‌های روحی، وجدانی و اخلاقی خود را از دست داده است، دوام زیادی نخواهد داشت. مقاومت ما در واقع حقیقت آنها را آشکار می‌کند. آنها خود را در موقعیتی از قدرت می‌بینند که حمایت اجتماعی را از دست داده است. به طور خلاصه، آن توافق، توافقی است که مردم عراق آن را نمی‌پذیرند.
دولت ترکیه می‌گفت: 'ما تابستان امسال به مقاومت پایان می‌دهیم، پ‌ک‌ک تمام می‌شود'. آنهایی که الان این حرف را می‌زنند از ضربه‌ای می‌ترسند که در پاییز و زمستان متحمل خواهند شد. حدس می‌زنم هر روز سندروم 'خیلی روز مانده تا تابستان' تجربه کنند، مثل سربازانی که برای گرفتن مجوز مرخصی روز شماری می‌کنند. از سوی دیگر پ‌دک با خیانتی که در این جنگ ۴ ساله انجام داد، تیشه به ریشه خود زد. اکنون به یک نهاد سیاسی تبدیل شده است که هیچ ارزش اخلاقی و مشروعیت سیاسی ندارد. حتی اگر با حمایت نیروهای خارجی سرپا می‌ماند، ولی زندگی‌اش اینگونه خواهد بود.
*درباره انتخابات باشور کوردستان در فضایی که حملات اشغالگران ادامه دارد چه می‌خواهید بگویید؟
حزب دمکرات کوردستان (پ‌دک) به عنوان یک بقایای سیاسی که با عصا زنده مانده است وارد انتخابات خواهد شد. پ‌دک هیچ وعده‌ای برای ارائه به مردم در انتخابات ندارد. تا آنجا که می‌بینیم، دولت آک‌پ-م‌ه‌پ تلاش می‌کند جنگ ویژه‌ای را که در انتخابات ترکیه اجرا کرد، در شرایط باشور انجام دهد. واضح است که انتخابات عادلانه‌ای در مناطق تحت سلطه پ‌دک برگزار نخواهد شد. همانطور که مقامات دولتی در باکور به روستاها رفتند و گفتند: 'اگر اینجا رای به حزب عدالت و توسعه (آک‌پ) نرسد، ما آنها را پاسخگو خواهیم کرد'، پ‌دک نیز فشار مشابهی بر روستاها و محله‌ها وارد می‌کند. روستاها و محله‌ها در معرض تهدید و فشار پ‌دک قرار دارند. اگرچه پ‌دک با فشار و خرید برخی از محافل سعی در کسب آرا در این انتخابات دارد، اما از انتخابات قبلی عقب خواهد ماند. وی در انتخابات گذشته حتی نتوانست آرای ۱۵ درصد مردم باشور را به دست آورد. میزان مشارکت در انتخابات قبلی پایین بود.
مردم باید در این انتخابات به پای صندوق‌های رای بروند و پ‌دک را که کوه‌ها، دشت‌ها و شهرهای باشور کوردستان را به روی جمهوری ترکیه گشوده است، مجازات کنند. به همین دلیل مردم ما در باشور باید پای صندوق‌های رای رفته و به نامزدهای میهن‌دوست مخالف خیانت رای دهند. معنای واقعی این انتخابات دفن خیانتی است که از دشمن کوردها یعنی جمهوری ترکیه حمایت کرد و کوردستان را به روی اشغال باز کرد، در باکور نسل‌کشی کرد و روژاوا را اشغال کرد. پ‌دک در تلاش است تا میهن‌دوستی، همدستی و خیانت را در کوردستان مبهم کند. این بزرگترین خطر برای مردم کورد است. بنابراین، این انتخابات باید میهن‌دوستی و خیانت را روشن کند. این چیزی است که ما برای این انتخابات خواهیم گفت.
فردا:
جنگ ویژه و انزوا
اهمیت اپوزیسیون دموکراتیک
دم پارتی و روند سیاسی
