خاکسپاری 4 تن از جانباختگان قتل‌عام سرکانی
خاکسپاری 4 تن از جانباختگان قتل‌عام سرکانی
چهار شهروند کرد که بر اثر بمباران شهر سرکانی در غرب کردستان جان خود را از دست داده بودند, در شهر کوبانی به خاک‌سپرده شدند.
در شهر سرکانی غرب کردستان, چهار تن از شهروندان کرد بر اثر بمباران‌های هوایی ارتش سوریه در 12 نوامبر جان خود را از دست دادند که هر چهارتن عضو «خانواده اته» بودند. پیکر این چهار تن در شهر کوبانی بخاک سپرده شدند.
چهار شهروند عضو یک خانواده به نام‌های «محمود اته, مسعود اته, مصطفی اته و محمد اته» که اهل شهر کوبانی بودند, ساکن شهر سرکانی بودند و طی بمباران‌های ارتش سوری جان باختند.
یک کودک به نام «آیا مسعود اته» از همان خانواده هم زخمی شده بود که به بیمارستان شهر سرکانی در شمال کردستان منتقل گردید, اما جان خود را از دست داده بود. جنازه این کودک هنوز هم در سردخانه آن بیمارستان نگه‌داری می‌شود.
گفتنی است که از سرنوشت یک فرد دیگر از همان خانواده به نام «بنگین اته» خبری در دست نیست و یک زن دیگر هم زخمی شده.
اعضای باقی مانده آن خانواده گفتند, وقتی که در خانه‌بوده‌اند, بمباران صورت گرفته. آنها می‌گویند:«همه جا را دود و گردوغبار فراگرفته بود, نمی‌توانستیم جایی را ببینیم. خانه بر سر ما آوار شد اکثر اعضای خانواده ما شهید شدند. وقتی که به بیرون از خانه فرار کردیم, از «واحدهای مدافع خلق» کمک خواستیم و آنها به ما کمک کردند».
در شهر سرکانی غرب کردستان, چهار تن از شهروندان کرد بر اثر بمباران‌های هوایی ارتش سوریه در 12 نوامبر جان خود را از دست دادند که هر چهارتن عضو «خانواده اته» بودند. پیکر این چهار تن در شهر کوبانی بخاک سپرده شدند.
چهار شهروند عضو یک خانواده به نام‌های «محمود اته, مسعود اته, مصطفی اته و محمد اته» که اهل شهر کوبانی بودند, ساکن شهر سرکانی بودند و طی بمباران‌های ارتش سوری جان باختند.
یک کودک به نام «آیا مسعود اته» از همان خانواده هم زخمی شده بود که به بیمارستان شهر سرکانی در شمال کردستان منتقل گردید, اما جان خود را از دست داده بود. جنازه این کودک هنوز هم در سردخانه آن بیمارستان نگه‌داری می‌شود.
گفتنی است که از سرنوشت یک فرد دیگر از همان خانواده به نام «بنگین اته» خبری در دست نیست و یک زن دیگر هم زخمی شده.
اعضای باقی مانده آن خانواده گفتند, وقتی که در خانه‌بوده‌اند, بمباران صورت گرفته. آنها می‌گویند:«همه جا را دود و گردوغبار فراگرفته بود, نمی‌توانستیم جایی را ببینیم. خانه بر سر ما آوار شد اکثر اعضای خانواده ما شهید شدند. وقتی که به بیرون از خانه فرار کردیم, از «واحدهای مدافع خلق» کمک خواستیم و آنها به ما کمک کردند».
