مادران شنبه: ما مبارزات خود را ادامه می‌دهیم
سرپیل تاشکایا از اعضای مادران شنبه گفت: پدرم حسین تاشکایا در زمان بازداشت مفقود شد. آن زمان هفت سال داشتم، کودک بودم، اما اکنون فرزندان من بزرگ شده اند، بیست و پنج سال است که در جستجوی پدرم هستم.
مادران شنبه به منظور اطلاع از سرنوشت دستگیرشدگان و بازداشتی‌ها و همچنین محاکمه عاملان آن با گذشت ۸۲۰ هفته فعالیتهای خود را همچنان ادامه می‌دهند. مادران شنبه به دلیل شیوع ویروس کرونا فعالیتهای خود را به شیوه آنلاین بار دیگر آغاز کرده‌اند. این بار مادران شنبه خواهان اطلاع از سرنوشت حسین تاشکایا شدند که در ۶ دسامبر ۱۹۹۳ در منطقه سیورگ از توابع روحا توسط نیروهای نظامی دستگیر و سپس مفقود شد. مادران خواهان اطلاع از سرنوشت حسین تاشکایا و محاکمه آمران و عاملان ربودن وی شدند.
سلطان تاشکایا همسر حسین تاشکایا در این باره کفت: ۲۷ سال قبل برادر سدات بوجاک، احمد بوجاک و جاش‌ها و نیروهای نظامی ساعت ۱۳:۰۰ برادرم و همسرم را در منزل و در مقابل ما دستگیر کردند. ما بیست و هفت سال است که در جستجوی او هستیم. به همه جا سر زده‌ایم. دولت او را برده است و ما همچنان از سرنوشت وی بدون اطلاعیم. اکنون نوه‌های ما بزرگ شده‌اند. آمران این ربایش نیز معلوم و زنده هستند. تا زمانیکه از سرنوشت وی اطلاع پیدا نکنیم مبارزه و جستجوی ما همچنان ادامه دارد.
سرپیل کایا دختر حسن کایا نیز با انتقاد از موضع دولت گفت: پدرم را در مقابل چشمان ما بردند. آن زمان من هفت ساله بودم که پدرم را از دست دادم. کودکی بیش نبودم که برای جستجوی پدرم به میدان امدم و اکنون فرزندان من نیز در جستجوی سرنوشت وی برآمده‌اند. من اکنون ۳۴ سال دارم و ۲۵ سال است به دنبال اطلاع از سرنوشت پدرم برآمده‌ام. سال‌هاست که خواهان اطلاع از سرنوشت وی هستم. ما همیشه می‌گوییم که باید از سرنوشت مفقود شدگان اطلاع پیدا کرد و آمران و عاملان آن مجازات شود. خواهان دست‌یابی به عدالت برای همه هستیم. تا زمانی که از سرنوشت تمامی مفقود شدگان اطلاع حاصل نگشته و عدالت برقرار نشود ما مبارزه را ادامه می‌دهیم.
در ۸۲۰مین هفته از ادامه فعالیت مادران آشتی، هلن تاشکایا نوه حسین تاشکایا نیز گفت که دولت در این باره مسئولیت داشته و لازم است که در باره مفقود شدگان اطلاعات کافی را به بازماندگان بدهد. هلن در این باره گفت که دولت لازم است که وظایف و مسئولیت‌های خود را در مقابل شهروندان انجام داده و در رابطه با سرنوشت مفقود‌شدگان اطلاع‌رسانی کند. خانواده‌ها به کرات برای کسب اطلاع از سرنوشت این افراد به نهادهای مختلف مراجعه کرده‌اند. اما تمامی موازین حقوقی نقض شده‌اند و هیچ نتایجی از مراجعات مکرر گرفته نشده است. پدر بزرگم ۴۲ ساله بود. پدر ۴ فرزند بود. در دوره کودتای ۱۲ سپتامبر به مدت ۵ سال زندانی بود و سپس از زندان شد. آن زمان بوجاک‌ها در منطقه دست به بیعدالتی‌های گسترده‌ای در منطقه می‌زدند و چون حسین تاشکایا این بیعدالتی‌ها را نمی‌پذیرفت، جاش‌ها و نزدیکان بوجاک‌ها وی را بازداشت کردند. او را در ۶ دسامبر در میدان باغلار سیورگ بازداشت کرده و از آن روز اطلاعی از سرنوشت وی در دست نیست. فرماندهان ژاندارمری و نیروهای نظامی آن دوره شناخته شده هستند.
