نویسنده و محقق، مایکل روبن، در آخرین مقاله‌اش خانواده‌ی بارزانی و حکومت اقلیم کوردستان را مورد انتقاد قرار داده و می‌گوید: “زمانی که ترکیه شهروندان غیرنظامی را در اقلیم کوردستان به قتل می‌رساند، بارزانی سکوت کرده و در آنکارا به مانند یک گدا رفتار می‌کند.
مایکل روبن، نویسنده و محقق در “اندیشکده‌ی موسسه امریکن اینترپرایز”، در آخرین مقاله‌ی خود، از مسرور بارزانی و حکومت اقلیم کوردستان انتقاد کرده است. وی گفته است، به دلیل سیاست بارزانی، اقلیم در وضعیتی بی‌ثباتی قرار دارد. این خانواده به دلیل فساد و سوءمدیریت، اقلیم را با فروپاشی اقتصادی نزدیک کرده‌اند.
همچنین در رابطه با آخرین خودنمایی مسرور بارزانی، زمانی که سعی کرد خود را به عنوان یک فرد قدرتمند عینا مانند صدام حسین، عیدی امین و دیگر دیکتاتورها نشان دهد و این قدرتمندی تبلیغ نماید، اشاره کرده است و مایکل روبن می‌گوید: “این فیلم تبلیغاتی که مسرور بارزانی آن را به نمایش گذاشته است درصدد است بر مقاومت مسرور تاکید نماید، این درحالی است که خلق حاضر در کوچه و خیابان می‌پرسند آیا مسرور بارزانی تا چه میزان می‌تواند به مقاومتش ادامه دهد؟ مسرور بارزانی در این فیلم برای این‌که بتواند به سخنرانی کند از وسایل سرمایشی استفاده می‌کند تا خود را خنک کرده و از خود فردی قدرتمند بنمایش بگذارد، اما این نمایش در حالی است که شهروندان اقلیم، روزانه با قطعی برق و افزایش قیمت برق و سوخت مواجه هستند”.
همچنین در مورد لاف و گزاف گویی که انگار بین نیچیروان و مسرور فرقی وجود دارد سخن گفته و در این رابطه می‌گوید: “مذاکره با نچیروان بارزانی شبیه همکاری با ویلیام ‘باس’ توید، رئیس دمکرات قرن نوزدهم سازمان سیاسی تاممی هال است. برخورد با مسرور شبیه کار با فرانک کاستلوی جنایتکار است. هر دو مفسد هستند، اما در ارائه و مهارت با هم تفاوت دارند، در توییتر مسرور می‌گوید: ‘بنیان گزاری کوردستانی قوی‌تر’، اما با رای افکار عمومی، این همان کاری است که مسرور در آن شکست خورده است”.
همچنین در مقاله‌ی مایکل روبن اشاره شده است، به دلیل سوءمدیریت، خانواده‌ی بارزانی مجبور شده‌اند تمامی نفت و ثروت کوردستان را به بغداد تحویل دهند. مسرور قول بنیان گزاری دوبی را داد، اما سرزمینی ویرانه همچون اریتره را در کوردستان بنیان نهاد.
همچنین گفته است، جوانان توانامند و خردمند کورد، به دلیل سیاست خانواده‌ی بارزانی و حکمرانی مسرور، از کوردستان مهاجرت کرده و زندگی خود را با خطر مواجه می‌کنند. مسرور نیز اقلیم کوردستان را به زندانی برای روزنامه‌نگاران و صداهای آزاد تبدیل کرده است.
در پایان مقاله‌ی روبن تاکید شده است: “زمانی که ترکیه در اقلیم شهروندان غیر نظامی را به قتل می‌رساند، بارزانی سکوت اختیار کرده، در آنکارا نیز به عنوان یک گدا رفتار می‌کند”.
