ارتش اشغالگر ترک در پایگاه‌های خود از ۱۰ ماه فوریه در جنوب کوردستان حمله‌ای گسترده را به منطقه کوه‌های گاره آغاز کرد. این حمله به گمانه‌زنی‌هایی در رابطه با مشارکت نیروهای پارت دمکرات کوردستان در این حملات منجر شده است. در این باره آژانس خبری هاوار با مایکل روبین، پژوهشگر موسسه American Enterprise Institute (AEI) گفتگویی را انجام داده است.

هاوار: چه ارتباطی بین حمله به گاره و تهدیدهای حمله به شنگال از سوی اردوغان مشاهده می‌کنید؟

مایکل روبین: سه دلیل برای حمله اردوغان به شنگال وجود دارد: نخست اینست که اردوغان از کورد متنفر است؛ از کسانی که غیر مسلمان هستند متنفر است و به طور مخفیانه برای قتل ایزدیان جشن بر پا می‌کند. دومین دلیل؛ اردوغان کسانی که فلسفه عبدالله اوجالان را به مبنایی برای عمل و فکر سیاسی خود قرار داده‌اند، به عنوان تهدیدی برای خود و نیروهای همکار خود دانسته و این گروه نیز در شنگال و جنوب کوردستان از تاثیر بزرگی برخوردار بوده و در مقابل پارت دمکرات کوردستان و دولت ترک، می‌خواهند که مدیریت فعالتری را ارائه دهند. زیرا پارت دمکرات کوردستان و دولت ترک هر دو دچار ناکارآمدی هستند. سومین دلیل؛ پارت دمکرات کوردستان و اردوغان تلاش می‌کنند واقعیت اقتصادی خود را که دلیل آن ناکارآمدی است پنهان کنند.

هاوار: آیا دولت ترک می‌تواند بدون تصویب آمریکا به عراق حمله کند؟

مایکل روبین: ایالات متحده امریکا پیش از این، زمانیکه اعتماد بیشتری به دولت ترک داشت، اجازه داد که این حملات را آغاز کند. در دوره ترامپ شخصیت‌هایی مانند جفری و ریچ اجازه دادند که دولت ترک وارد عملیات مشترک جنگ‌های نیابتی شود. از این طریق دولت ترک می‌تواند خود را از اتهام ارتکاب به جنایات جنگی تبرئه کند. حملات کنونی در دوره بایدن بیشتر آزمایش آمریکا بوده و بایدن ، بلینگن و سولیوان بیش از هر اقدامی، فقط به اظهار نظر می‌پردازند. ما امیدواریم که این مسئله تغییر کند.

هاوار: آیا دولت عراق نیز در این حملات دست داشته است؟

مایکل روبین: در آغاز حملات امکان دارد که دولت ترک و عراق و حکومت اقلیم جنوب کوردستان از این مسئله اطلاع داشته باشند، زیرا مسرور بارزانی و نچیروان بارزانی در مرحله کنونی نمایندگان دولت ترک به شمار می‌روند، زیرا آنها مسئولین کورد [در جنوب کوردستان] هستند. مصطفی کاظمی نیز به دلیل تنش‌های مالی و تهدیدهایی که از سوی شبه نظامیان مورد حمایت ایران، کارهای زیادی پیش رو دارد که باید انجام دهد و علیرغم آنکه خواهان حفظ حاکمیت عراق نیز برآمده است، اما نمی‌خواهد که بر دولت ترک فشار اعمال کند.

هاوار: با توجه به نقل و انتقالات ارتش ترک در جنوب کوردستان، پارت دمکرات کوردستان چه نقشی در این حملات داشته است؟

مایکل روبین: دولت ترک پایگاه‌های نظامی پارت دمکرات کوردستان را مانند پایگاه‌های عملیاتی مرزی ارتش خود می‌داند و برای دولت ترک، پیشمرگه‌های کورد مانند نیروهای ارتش ترک اما با لباس‌های متفاوت هستند.

دولت ترک نمی‌تواند بدون همکاری‌های پارت دمکرات کوردستان به آسانی چنین عملیاتی را علیه حزب کارگران کوردستان انجام دهد. مسرور بارزانی می‌ترسد، زیرا گروه‌های وابسته به پ.ک.ک در این منطقه از موقعیت و وزنه برخوردارند. اما سوءعملکرد وی یا مسرور بارزانی اجازه می‌دهد که پارت دمکرات کوردستان وزنه و اهمیت خود را از دست بدهد.