انتخابات ریاست جمهوری ایران روز گذشته‌ برگزار شد. تاکنون نتایج شمارش کل آرا اعلام نشده‌ ، اما آنچه‌ تا لحظه‌ تنظیم خبر گزارش شده‌ حاکی از آن است که‌ حسن روحانی کمی بیشتر از 50 درصد آرای دیروز را بدست آورده‌ است.

پس از چند ماه  فعالیت جناحهای سیاسی و تبلیغات نامزدهای انتخابات و تمام کسانیکه‌ در چارچوب نظام بودند، و هم آنهایی که‌ خارج از نظام و در اپوزیسیون قرار داشتند، سرانجام رأی گیری برای انتخاب هفتمین رئیس جمهور ایران یا به‌ عبارتی یازدهمین دور ریاست جمهوری این کشور دیروز برگزار شد.

پس از انتخابات جنجال برانگیز سال 88 این نخستین انتخابات ریاست جمهوری بود که‌ برگزار می‎شد و به‌ تبع رویدادهای سال 88 و پیامدهای آن حاکمیت جمهوری اسلامی با شرایط دشوار و انتخاباتی سخت روبرو بود.

جناح حاکم در جمهوری اسلامی با همه‌ مشکلات و بحرانهایی که‌ با آن روبروست و بر اساس تحلیل مخالفان در نتیجه‌ سیاست حاکمیت طی 8 ساله‌ اخیر چندین برابر شده‌ ، از یک سو نگران از دست دادن بخشی از قدرت بود و از سوی دیگر نگران از آنکه‌ بار دیگر متهم به‌ تقلب و دستبردگی در انتخابات شود. بنابراین مجموعه‌ عوامل این بار مهندسی دقیقتری را می‌طلبید.

حاکمیت در ابتدا فشار رد صلاحیتها را پذیرفت، اما از ورای آن و فردای رویدادها هنوز کسی نمی‌تواند با اطمینان سخن بگوید.

در هر حال استقبال از این دور انتخابات همانند سال 88 نبود . بسیاری از احزاب و سازمانها آن را تحریم کرده‌ و مردمان زیادی نیز نسبت به‌ "حق انتخاب " بی‌تفاوت شده‌ بودند. اما دیروز رأی گیری انجام و از بامداد امروز نیز نتایج کم کم اعلام شدند.

هرچند تاکنون نتیجه‌ نهایی اعلام نشده‌ اما از ابتدا تا لحظه‌ تنظیم این گزارش برپایه‌ اطلاعیه‌ های وزارت کشور حسن روحانی با کسب کمی بیش از 50 درصد کل آرا با تفاوت زیادی در صدر قرار دارد.

اکنون مشخص نیست که‌ این روند تا پایان ادامه‌ خواهد یافت یا خیر ؟ در صورتیکه‌ آرای روحانی همچنان بیش از پنجاه درصد باشد در همین دور اول رئیس جمهور خواهد شد . امری که‌ پیام قاطع آن مخالفت مردم با نظرات رهبر جمهوری اسلامی است و در حالیکه‌ هاشمی و خاتمی همراه با طیف وسیعی از اصلاح طلبان به‌ حمایت از روحانی برخاسته‌ اند ،بیانگر آن است که‌ این طیف و نمایندگان آن با پتانسیلی که‌ از حمایت مردمی دارند به‌ جدال خود با اصولگرایان حاکم و در رأس آنها علی خامنه‌ ای، تقابلی دیگر را آغاز خواهند کرد. و در صورتیکه‌ گزینش رئیس جمهور به‌ مرحله‌ دوم برسد ، با توجه‌ به‌ جو حاکم بر افکار عمومی ایران و به‌ میدان آمدن شمار نه‌ چندان کم کسانیکه‌ در مرحله‌ اول رأی نداده‌ اند ، قطعا اصولگرایان بدون دستبردن در صندوقهای رأی نخواهند توانست نامزد خود را بر مسند قوه‌ مجریه‌ بنشانند.

در هر حال هر دو احتمال، چالشهای زیادی را برای رهبری جمهوری اسلامی در پی دارد.

اما اگر علی خامنه‌ ای با بازنگری در سیاستهای خود بر رأی مردم گردن نهاده‌ و آن را بپذیرد ، به‌ رغم همه‌ محدودیتها و موانع، بازهم انتظار می‌رود تحولاتی در راستای گشایشی در فضای عمومی ایران روی دهد ، که‌ مسیر و امکانات دستیابی به‌ دمکراسی را کم هزینه‌ تر سازد.