انزوا علیه اوجالان فراتر از نقض حقوق بشر است
انزوا علیه اوجالان فراتر از نقض حقوق بشر است
سازمان‌های مدنی و احزاب سیاسی در روزهای 10 الی 17 دسامبر که هفته حقوق بشر است, مسئله انزوای تحمیل شده بر رهبر ملت‌کرد, عبدالله اوجالان در 500 روز گذشته را مورد بررسی قرار دادند. آنها اعلام کردند که این اقدامات دولت ترکیه بر ضد اوجالان برخاسته از سیاست‌های انزوا سازی است و غیر از کردها برای ملت ترک و ترکیه هم جبران ناپذیر و ضرررسان است.
انزوا کاملا غیرقانونی است
ارن کسکین, سخنگوی «نهاد ابتکار آزادی برای اوجالان» اعلام کرد که هفته حقوق بشر فرارسیده و به این مناسب راهپیمایی‌ها و مراسم‌هایی مختلف برگزار خواهد شد. کسکین گفت که تاکنون دولت برای رعایت حقوق خلق‌کرد هیچ اقدامی انجام نداده است. وی افزود:«ستم‌های دولت ترکیه در کردستان دوبرابر افزایش یافته». وی در مورد انزوای اوجالان گفت:«سیاست تحمیل انزوا علیه اوجالان خلاف قانون اساسی ترکیه , پیمان حقوق بشر جهانی و اروپا است. حتی برخلاف تمامی پیمان‌های قانونی است که در ترکیه به امضا رسیده است. کاملا غیرقانونی است».
دولتمردان باید واقعیات را ببینند
کسکین همچنین اذعان داشت که اوجالان هم حق دارد همانند دیگر زندانیان با وکلات و خانواده خود دیدار انجام دهد و افزود:«ممانعت از این امر نقض کامل حقوق بشر است. انزوای تحمیل شده بر اوجالان نه تنها برضد اوجالان بلکه برضد تمامی خلق‌کرد است. حتی باعث می‌شود که چاره‌یابی مسئله کرد در ترکیه به تعویق بیفتند. من به کردستان رفتم.تا زمانی که به آنجا نروی نمی‌توانی اوضاع خلق‌کرد را درک کنی. هر خانواده‌ای یکی از اعضایش را از دست داده. پ.ک.ک هم از یکایک آنها به وجود آمده. اگر شما بگویید که روابطشان با پ.ک.ک را قطع کنند, آنگاه بدان معنی خواهد بود که به پدران و مادران می‌گویید که روابط خود با فرزندانتان را قطع کنید. دولتمردان ترکیه باید این حقیقت را بپذیرند».
انزوا نوعی شکنجه است
سلچوک کوزآغاچلی, دبیرکل جمعیت حقوق‌شناسان معاصر در ترکیه هم خاطرنشان ساخت که پس ازقتل‌عام 19 دسامبر 2000 مدل انزوا و ایزولاسیون عملی شد. وی گفت که بویژه این سیاست را علیه زندانیان سیاسی بکار گرفتند. کوزآغاچلی یادآور شد که سازمان‌هایی از قبیل «چ.ه.د, ایهاد, و ت.ت.ب» انزوا علیه اوجالان را بعنوان نقض کامل حقوق بشر پذیرفته‌اند.
وی همچنین اذعان داشت که برخورد با اوجالان بعنوان یک زندانی بسیار متفاوت است و افزود:«شرایطی که وی در آن بسر می‌برد, بسیار سخت است. در امرالی غیر از انزوای فیزیکی, با جلوگیری از رفتن وکلا به امرالی و نیز بازداشت و زندانی‌کردن آنها سیاست انزوا را تشدیدتر می‌سازند. این امر قابل پذیرش نیست. همانطور که ما هم مسئله دادگاهی وکلای اوجالان را از نزدیک دنبال می‌کنیم, می‌بینیم که درصدد تحمیل ایزولاسیونی شدیدتر هستند».
انزوا کاملا غیرقانونی است
ارن کسکین, سخنگوی «نهاد ابتکار آزادی برای اوجالان» اعلام کرد که هفته حقوق بشر فرارسیده و به این مناسب راهپیمایی‌ها و مراسم‌هایی مختلف برگزار خواهد شد. کسکین گفت که تاکنون دولت برای رعایت حقوق خلق‌کرد هیچ اقدامی انجام نداده است. وی افزود:«ستم‌های دولت ترکیه در کردستان دوبرابر افزایش یافته». وی در مورد انزوای اوجالان گفت:«سیاست تحمیل انزوا علیه اوجالان خلاف قانون اساسی ترکیه , پیمان حقوق بشر جهانی و اروپا است. حتی برخلاف تمامی پیمان‌های قانونی است که در ترکیه به امضا رسیده است. کاملا غیرقانونی است».
دولتمردان باید واقعیات را ببینند
کسکین همچنین اذعان داشت که اوجالان هم حق دارد همانند دیگر زندانیان با وکلات و خانواده خود دیدار انجام دهد و افزود:«ممانعت از این امر نقض کامل حقوق بشر است. انزوای تحمیل شده بر اوجالان نه تنها برضد اوجالان بلکه برضد تمامی خلق‌کرد است. حتی باعث می‌شود که چاره‌یابی مسئله کرد در ترکیه به تعویق بیفتند. من به کردستان رفتم.تا زمانی که به آنجا نروی نمی‌توانی اوضاع خلق‌کرد را درک کنی. هر خانواده‌ای یکی از اعضایش را از دست داده. پ.ک.ک هم از یکایک آنها به وجود آمده. اگر شما بگویید که روابطشان با پ.ک.ک را قطع کنند, آنگاه بدان معنی خواهد بود که به پدران و مادران می‌گویید که روابط خود با فرزندانتان را قطع کنید. دولتمردان ترکیه باید این حقیقت را بپذیرند».
انزوا نوعی شکنجه است
سلچوک کوزآغاچلی, دبیرکل جمعیت حقوق‌شناسان معاصر در ترکیه هم خاطرنشان ساخت که پس ازقتل‌عام 19 دسامبر 2000 مدل انزوا و ایزولاسیون عملی شد. وی گفت که بویژه این سیاست را علیه زندانیان سیاسی بکار گرفتند. کوزآغاچلی یادآور شد که سازمان‌هایی از قبیل «چ.ه.د, ایهاد, و ت.ت.ب» انزوا علیه اوجالان را بعنوان نقض کامل حقوق بشر پذیرفته‌اند.
وی همچنین اذعان داشت که برخورد با اوجالان بعنوان یک زندانی بسیار متفاوت است و افزود:«شرایطی که وی در آن بسر می‌برد, بسیار سخت است. در امرالی غیر از انزوای فیزیکی, با جلوگیری از رفتن وکلا به امرالی و نیز بازداشت و زندانی‌کردن آنها سیاست انزوا را تشدیدتر می‌سازند. این امر قابل پذیرش نیست. همانطور که ما هم مسئله دادگاهی وکلای اوجالان را از نزدیک دنبال می‌کنیم, می‌بینیم که درصدد تحمیل ایزولاسیونی شدیدتر هستند».
