موسی پیر اوغلو نماینده حزب دمکراتیک خلقها از حوزه انتخابی استانبول در پارلمان ترکیه در رابطه با هدف تشدید انزوا بر رهبر خلق کورد و تاثیر آن بر خلقهای ترکیه و خاورمیانه با خبرگزاری مزوپوتامیا گفتگویی را انجام داده است.
پیر اوغلو درگفتگوی خبری خود اظهار داشت که به منظور درک سیاستهای انزوا باید تاثیر مسئله کورد را بر ترکیه و خاورمیانه مورد نظر قرار داد. پیر اوغلو در این گفتگو خاطرنشان ساخت که در مواقعی که انزوا به صورت موقت تعلیق شده است، در رابطه با حل مسئله کورد گامهایی برداشته شدهاند و در ترکیه، پیشرفتهایی در رابطه با آزادی و حقوق شکل گرفتهاند.
پیر اوغلو در بخش دیگری از سخنان خود اظهار داشت که اما بعد از آنکه دولت بار دیگر سیاستهای جنگی خود را آغاز کرده است، انزوا در امرالی نیز تشدید شده است و بار دیگر ترکیه با بحرانهای بزرگ روبرو شده است. پیر اوغلو همچنین اظهار داشت که انزوا در شهرهای کوردستان باعث گسترش مرگ و در شهرهای غرب ترکیه نیز باعث سرکوب و خشونت شده است. بعد از آنکه دولت ترک بار دیگر سیاستهای جنگطلبانه خود را آغاز کرد، هزینههایی که باید به کارگران و کارمندان و آبادانی اختصاص مییافت، قطع شده و به جنگ اختصاص یافته است و همین امر باعث شده است که فقر و گرسنگی در سراسر ترکیه افزایش پیدا کند.
انزوا، سیاست نیروهای امپریالیست است
پیراوغلو در بخش دیگر از سخنان خود با اشاره به خط بینالمللی انزوا در امرالی اظهار داشت: در کشورهایی مانند ترکیه که امپریالیسم در آن ریشهدار است، هر اقدامی علیه مسئله کورد صورت گرفته است، زیرا سیاستهای منطقهای بر سیاستهای نیروهای امپریالیست تاثیرگذار است. در حملات ترکیه به خودمدیریتی شمال-شرق سوریه، نقش نیروهای امپریالیست را به آشکارا میتوان مشاهده کرد. دولت ترک با سیاستهای ضدیت خود با خلق کورد، همراه با نیروهای امپریالیست عمل نموده و با حمایت آنها علیه خلق کورد میجنگد. همین امر نشان میدهد که انزوا نیز صرفا سیاست ترکیه نبوده و بخشی از سیاستهای نیروهای امپریالیستی است.
پیراوغلو در بخش دیگری از گفتگوی خود با خبرگزاری مزوپوتامیا با اشاره به ممنوعیتهای اعمال شده بر دیدارهای اوجالان و دیگر زندانیان سیاسی در امرالی اظهار داشت: با اعمال این ممنوعیتها پیامی را به خلق کورد دادهاند که ادامه سیاستهای جنگطلبانه باعث میشود که بلوک حاکمیت آ.ک.پ/م.ه.پ با همدیگر فعالیتهای خود را علیه کورد ادامه میدهند. بلوک اقتدارطلب برای آنکه هم تنشهای درونی و هم تنشهای بین خود و دیگر نیروهای ملیگرا را فرافکنی نماید، به نمایندگان خلق کورد حمله کرده و از این راه میخواهد که هم حاکمیت و موجودیت خود را حفظ کرده و هم نیروهای اپوزیسیون را تحت فشار و شکنجه قرار دهد. دستگیری و بازداشتهای اخیر در رابطه با بخشی از ممنوعیتهای اعمال شده بر امرالی هستند.
پیر اوغلو در در بخش دیگری از گفتگوی خود با اشاره به کارزارهای صورت گرفته در اروپا و ترکیه علیه تحمیل انزوا بر اوجالان و برای آزادی اوجالان اشاره کرد. پیر اوغلو در این باره گفت: این کارزارها به کوردها و دوستان کورد محدود مانده است. پیراوغلو در این باره گفت: علت آن نیز انست که نیروها دمکراسی را به تمامی درک نکردهاند، یعنی چون نیروهای دمکراسی سطح سیاستهای انزوا را به خوبی درک نکردهاند، متاسفانه کارزارهای صورت گرفته برای خاتمه دادن به سیستم امرالی همچنان ضعیف هستند.
لازم است هدف آزادی اوجالان باشد
پیر اوغلو در بخش دیگری از سخنان خود با انتقاد از اینکه سیاستهای انزوا و حصر به خوبی درک نمیشوند گفت؛"متاسفانه ما با خلایی در این باره روبرو هستیم. برای آزادی نلسون ماندلا در سراسر جهان کارزارهای گستردهای صورت گرفت. چنین کارزارهایی برای فلسطین نیز صورت گرفته است. اما زمانیکه مسئله اوجالان و کورد است، فاصلهای جدی روی میدهد. پیروزی مبارزه دمکراسی در ترکیه، به شیوهای دمکراتیک تنها از طریق حل مسئله کورد امکانپذیر است. از راه آزادی اوجالان امکانپذیر است. در مقابله با انزوا تنها سیاست کافی نیست. مبارزه مستقیم باید براساس آزادی اوجالان شکل گیرد. مشکل و کاستی ما نیز اینست که نمیتوانیم طبقه کارگر در ترکیه را وارد مبارزه علیه انزوا کنیم.
موسی پیر اوغلو نماینده حزب دمکراتیک خلقها همچنین در رابطه با اعتصابات غذا در زندانها که به منظور مخالفت با انزوای رهبر خلق کورد آغاز شده است نیز گفت متاسفانه اعتصابات غذا نیز بعد از مدتی در میان افکار عمومی به امری روزمره تبدیل میشوند. پیر اوغلو در این باره افزود: زمانیکه سیاست انزوا و عدم حل مسئله کورد و مسائل کارگری و فقر با هم همراه شوند، این مسئله واجد اهمیت بیشتری میشود. به همین منظور برای آنکه جبههی کارگری نیز وارد مسئله اعتصابات غذا و درخواستهای زندانیان شود، لازم است حساسیتهایی در این باره ایجاد شود. پیر اوغلو در خاتمه گفتگوی خود با خبرگزاری مزوپوتامیا اظهار داشت: حساسیتهای جدید به این معنا هستند که نیروهای کارگری و دمکراسی باید سیاست فعالانهتری را در پیش گیرند. مادام که ما از مبارزه دمکراسیخواهانه و انزوا با هم سخن میگوییم، لاجرم باید در این رابطه ایجاد جبهه متحدی از مبارزه را نیز عملی کنیم.