امروز 21 فوریه روز جهانی زبان مادری است.زبان مادری اولین زبانی است که انسان می آموزد. اما هم اکنون زبان بسیاری از ملتهای جهان به دلیل اعمال سیاستهای نژادپرستانه دولتی مورد تهاجم قرار دارد و ممنوع است. یکی از این زبانها زبان کردیست که امروز به دلیل اعمال سیاستهای نژادپرستانه دولتهای ایران، ترکیه و سوریه تلاش می شود مورد آسیمیلاسیون قرار گیرد.

 در سال 1952 پاکستان از هندوستان که خود در سال 1946 از بریتانیا مستقل شده بود، استقلال یافت. در زمانی که بنگلادش از پاکستان استقلال نیافته بود، بنگلادشیها ناچار به یادگیری و بکار بردن زبان اردو بودند.

در سال 1952 گروهی از دانشجویان دانشگاه کمپینی را برای بکارگیری و آموزش زبان بنگالی در شرق پاکستان، بنگلادش فعلی تاسیس کردند. اما دولت وقت پاکستان به رد درخواست این دانشجویان پرداخت. در روز 21 فوریه سال 1952 پلیس پاکستان به دانشجویان تظاهر کننده تیراندازی کرد و در نتیجه چند دانشجو کشته و شماری دیگر زخمی شدند.

بر همین اساس از سال 1999 روز 21 فوریه از سوی سازمان فرهنگی و آموزش وابسته به سازمان ملل موسوم به یونسکو به عنوان روز جهانی زبان مادری شناخته شد. در حالی که در این روز، روز جهانی زبان مادری گرامی داشته می شود، اما هنوز زبان کردی از سوی اشغالگران ایران، ترکیه و سوریه به رسمیت شناخته نشده و ممنوع اعلام شده است.

در ایران، رضا شاه پهلوی زبان رسمی ایران را زبان فارسی اعلام کرد، و همزمان با حمله نظامی و سیاسی به شرق کردستان، تهاجم فرهنگی وسیعی را شروع کرد.

پس از انقلاب ملتهای ایران در سال 1979، رژیم جمهوری اسلامی به سیاستهای رژیم قبلی مبنی بر ممنوعیت زبان کردی ادامه داد. رژیم ایران در حد نوشته حق تحصیل به زبانهای آذری، عربی، بلوچی، ترکمنی، ارمنی و چندین زبان دیگر را با تصویب ماده 15 قانون اساسی به رسمیت شناخت.

اما با وجود این ماده در قانون اساسی ایران، عملا اجازه تحصیل به زبان مادری غیر از زبان فارسی در مدارس داده نشده است و این بند از قانون اساسی تاکنون اجرا نشده است.

در شمال کردستان نیز بیش از 80 سال است که زبان کردی ممنوع بوده و سیاستهای استحاله و همگون سازی به شدت ادامه داشته است. هم اکنون نیز دولت ترکیه بر شعار یک زبان و یک ملت تاکید دارد و زبان ترکی را به خلق کرد تحمیل می کند.

همچنین در غرب کردستان به دلیل اعمال سیاستهای فاشیستی رژیم بعث زبان کردی ممنوع بوده است. اما هم اکنون با وجود تمامی تهدیدها و فشارها و در نتیجه مبارزه دمکراتیک خلق کرد در این بخش از کردستان، در اکثر شهرها مدارس زبان کردی باز شده و آموزش به زبان مادری انجام می شود.

در جنوب کردستان و به ویژه در مناطق مورد مناقشه زبان کردی در خطر است. عربهای شونیست در این منطقه در تلاش هستند زبان عربی را به مردم کرد تحمیل کرده و زبان کردی را ممنوع کنند.

ممنوعیت زبان کردی از یک سو و غالب بودن زبانهای بیگانگان از سوی دیگر و آموزش به این زبانها، تهدید بزرگی برای تضعیف و از بین رفتن زبان کردی ایجاد کرده است و این نیز یکی از تهدیدهایی است که مردم کردستان به علت سیاستهای اشغالگرانه با آن روبرو شده اند.