سازمان حزب سوسیالیست ستمدیدگان (ESP) در شهر آمد، در مقابل دادگستری با شعار «زندانیان بیمار آزاد شوند، زندان‌های نوع چاه بسته شوند و زندانیان سیاسی آزاد شوند» بیانیه‌ای صادر کرد. تعداد زیادی از نمایندگان سازمان‌های جامعه مدنی و احزاب سیاسی نیز در این تجمع شرکت کردند.

محمد آلتن‌کایا، عضو سازمان حزب سوسیالیست ستمدیدگان در آمد، اظهار داشت که ۴۳ زندان از نوع Y، S و فوق امنیتی وجود دارد و این زندان‌ها را به عنوان زندان‌های نوع «چاه» تعریف کرد. آلتن‌کایا بیان کرد که زندانیان در این زندان‌ها در سلول‌هایی نگهداری می‌شوند که حیاط ندارند، برای یک یا سه نفر آماده شده‌اند، پنجره‌ای برای دیدن نور ندارند، با دوربین تحت نظر هستند، و حقوق معاشرت و اجتماعی بودن آنها نقض شده است.

آلتن‌کایا خواستار بسته شدن این زندان‌های نوع «چاه»، پایان دادن به حصر و انزوای اعمال شده بر زندانیان سیاسی، خاتمه دادن به سیاست تبعید، و پذیرش خواسته‌های زندانیان در اعتصاب غذا شد. آلتن‌کایا همچنین خواستار آزادی زندانیان بیمار و سیاسی شد.

بَیجان تاشکران، عضو شورای مرکزی حزب سوسیالیست ستمدیدگان نیز گفت که برای راه‌حل دموکراتیک مسئله کورد، ابتدا باید انزوای تحمیلی بر عبدالله اوجالان، رهبر خلق کورد، برداشته شود و حق امید اجرا گردد. بیجان تاشکران گفت: «تا زمانی که قانون مبارزه با تروریسم تغییر نکند، شرایط کاری آزاد برای آقای اوجالان فراهم نشود و زندانیان آزاد نشوند، نمی‌توانیم از صلح صحبت کنیم.»

بهیه سَویم، یکی از مادران صلح نیز گفت که پسرش در زندان کرشَهیر در سلول انفرادی نگهداری می‌شود و خواستار برقراری صلح شد.

بیانیه با سر دادن شعارهای «زنده باد مقاومت زندان‌ها»، «آزادی برای زندانیان سیاسی»، «نه به نزوا، آزادی برای زندانیان» و «زندانیان بیمار را آزاد کنید» به پایان رسید.