سریکانی/ برگزاری نشست درراستای حمله به کُردها
سریکانی/ برگزاری نشست درراستای حمله به کُردها
گروههای مزدور مسلح به منظور حمله مجدد به کردها در غرب کردستان نشستی برگزار کردند. همچنین برخی از سیاستمداران عضو «حزب آزادی» که با ترکیه همدست است, از «واحدهای مدافع خلق, ی.پ.گ» خواستند که تسلیم ارتش آزاد سوریه شوند تا نجات یابند, اما همزمان با آغاز جنگ, به استانبول فرار کردند. جوانان وابسته به آنها هم که به عضویت گروههای مزدور درآمده بودند, پس از فرار آنها به صفوف نیروهای ی.پ.گ پیوستند.
گروههای مسلح پس از ورود به شهر سریکانی در غرب کردستان ادعا کرده بودند که مشکلی با کردها و شهروندان ندارند و فقط بر ضد رژیم می‌جنگند. اما پس از اینکه نیروهای رژیم از شهر بیرون رانده شدند, شهر را تصرف کرده و خانه شهروندان مدنی را تصاحب کردند. آن گروه‌ها اموال مردم را به چپاول بردند. این امر هم موجب نارضایتی شدید مردم شد. لذا از حزب سیاسی خود خواستار کمک شدند. احزاب و سازمان‌های کرد هم نخست طی بیانیه‌هایی از آن گروه‌ها خواستند که شهر را ترک کنند, اما اثبات شد که آنها به توطئه‌هایی دست زده‌اند و بسیاری از ولت‌ها و گروههای نظامی حامی‌شان هستند.
توطئه‌های پلید
اثبات شد که حملاتی که از 26 تا 30 اکتبر علیه کردهای عفرین و حلب صورت گرفته بخشی از توطئه‌های آن گروههای مزدور است. چه‌بسا گروه‌هایی به نام‌های «غرابه‌الشام», «احفدالرسول» و «جبهه النصرا» که به کمک ترکیه وارد شهر سریکانی شدند, در شهرهای حلب و عفرین هم به شهروندان کرد و عرب حمله کردند. همچنین برخی از طرف‌های کرد در این توطئه‌های دست داشتند. وقتی که این گروههای مزدور وارد سریکانی شدند, برخی از طرفداران آنها به استقبالشان رفتند, اما مردم حضور گروههای مزدور مسلح را نپذیرفتند و پرچم آنها را به پایین آوردند. زیرا این گروه‌ها توسط نیروهای بیگانه رهبری می‌شدند و با حضور کردها مخالف بودند. کماکان برخی از کردهای مزدور هم بی‌شرمانه در شهرهای کوبانی خواستار حضور مزدوران شدند. این مزدوران با استفاده از سنگ به خانه «صالح مسلم» رئیس حزب اتحاد دموکراتیک حمله کردند. همچنین در شهرهای دربسیه و قامشلو به ارعاب مردم دست زدند و خواستند مردم را از شهرهایشان آواره سازند. ترکیه هم برای این امر مرز دربسیه را بازگذاشته بود. ولی خلق‌کرد در شهرهای دربسیه, عاموده و دیرک نیروهای رژیم را بیرون راندند و مانع از عملی ساختن این توطئه‌های پلید دشمنان کرد شدند.
شورای عالی کرد تحقیقاتی انجام داد
پس درگیری‌های در سریکانی در 17 نوامبر, هیأتی از طرف «شورای عالی کرد» به شهر سریکانی رفت و در محلاتی که بمباران شده‌بودند, تحقیقاتی انجام داد. پس از آن «عابد خلیل» رئیس مجلس آن شهر پیشنهاد کرد که راهپیمایی‌ای اعتراض‌آمیز برای محکوم کردن این بمباران‌ها و درگیری میان گروههای مسلح و رژی که به مردم آسیب‌می‌رساند, برگزار شود. به همین منظور مردم کرد از شهرهای قامشلو, عاموده و دربسیه بسوی شهر سریکانی براه افتادند. اما گروههای مزدور مسلح در ورودی شهر مردم را متوقف ساختند و اجازه ندادند که وارد شهر شوند. عابد خلیل رئیس مجلس شهر هم برای مذاکره با آن گروههای مزدور رفت که از حمایت ترکیه برخودار بودند. اما آن گروه‌ها به عابد خلیل و شهروندان کرد و مرکز پلیس مردمی در ورودی شهر حمله کردند و عابد خلیل و یکی از همراهان وی را کشته و 5 تن از اعضای پلیس مردمی را هم زخمی کردند. با مقاومت نیروهای ی.پ.گ این گروههای مزدور دچار شکست سختی شدند و به مرزهای ترکیه فرار کردند.
برگزاری نشستی برای حمله به کردها به کمک ترکیه
«جمشید عثمان» از فرماندهان گردان «شهید اردال» نیروی ی.پ.گ اعلام کرد که تا 19 ماه گذشته با مسئولین گروههای مزدور مذاکراتی انجام می‌دادند. ی.پ.گ با فرماندهانی از قبیل «شیخ عمر» رئیس گروه «غرابه‌الشام» و همچنین اعضای مجلس نظامی «حصرا» در مورد چگونگی و اهمیت دفاع از شهروندان شهر مذاکراتی انجام داده‌اند, اما حرف و عمل آن گروه‌ها بسیار متفاوت بود. به گفته جمشید عثمان, گروهی به نام «النصرا» گروه شیخ عمر را به رسمیت نمی‌شناسد, اما مجلس نظامی شهر «حسکه» هم هیچ گروهی را به رسمیت نشناخته و خود را تنها نیروی انقلابی تصور می‌کند. لذا تاکنون به موفقیتی دست نیافته‌اند. عثمان می‌گوید که در همان موقع بود که گروههای مزدور به کمک ترکیه در محله «محت» جلسه‌ای تشکیل می‌دهند و تصمیم می‌گیرند که به کردها حمله کنند. همچنین این گروه‌ها به ترکیه قول داده‌بودند که کردها را از شهر سریکانی بیرون رانند و تا شهر دیرک پیشروی کنند. آنها مقامات نظامی نیروی ی.پ.گ را تهدید کردند و گفتند «با ما درگیر نشوید, ما در عرض دو ساعت تا شهر دیرک پیشروی خواهیم کرد».
جمشید عثمان همچنین یادآور شد که در 19 نوامبر شماری از گروه «النصرا» به ورودی شهر سریکانی یعنی محل استقرار نیروهای ی.پ.گ می‌روند و به رفقایشان حقارت می‌کنند. بر این اساس مقامات ی.پ.گ با مسئولین آن گروههای مزدور دیدار می‌کنند, ولی آنها می‌گویند که آن گروه عضو ما نیستند. پس از مدتی کوتاه گروههای مزدور با استفاده از 15 خودرو به مرکز استقرار نیروهای ی.پ.گ در منطقه «صنعا» در ورودی شهر حمله کردند. همان موقع عابد خلیل رئیس مجلس خلق شهر سریکانی برای مذاکره با آنها به آن محل می‌رود, اما مزدوران وی را گلوله‌باران کرده و کشتند.
مقامات ی.پ.گ می‌گویند که گروههای مزدور پیشتر دست به تدارک حمله زده‌بودند. این درحالی بود که با مقاومت 5 روزه نیروهای ی.پ.گ بسیاری از آن گروه‌ها کشته و یا اسیر شدند و مابقی به مرکز ترکیه فرار کردند. نخست گروه النصرا حمله کرده بود و پس از آن گروه غرابه‌الشام. نیروهای ی.پ.گ 18 جنازه اعضای آن مزدوران را به ریش‌سفیدان شهر تحویل دادند.
مزدوران اسرا را وحشیانه به قتل رسانده بودند
طی حمله آن گروه‌ها به عابد خلیل و کشتن وی, چند نفر از جمله «خالد عمر عضو نیروهای مردمی, صالح ایو شیخو عضو مجلس خلق, احمید سینو و سلیمان محمد سینو از اعضای ی.پ.گ هم جان خود را از دست دادند. خالد عمر و صالح ایو شیخو نخست به اسارت آن مزدوران درمی‌آیند, اما به شکلی وحشیانه آنها را به قتل می‌رسانند.
کردهای نوکر سر بر می‌آورند
جمشید عثمان از فرماندهان ی.پ.گ گفت برخی اشخاص خود را سیاستمدار محسوب می‌کردند و عضو حزب آزادی بودند که در امور دخالت می‌کردند. یکی از آنها در حین جنگ با مقامات ی.پ.گ تماس می‌گیرد و می‌گوید «اسلحه‌هایتان را به زمین بگذارید و تسلیم ارتش آزاد سوریه شوید, ما شما را نجات خواهیم داد». عثمان همچنین گفت که آن افراد که خود را سیاستمدار کرد می‌نامیدند با گروههای مزدور همدست بودند و علیه کردها می‌جنگیدند.
ملحق شدن جوانان عضو گروههای مزدور به صفوف ی.پ.گ
پس از اینکه جنگی دیگر در 21 نوامبر روی داد و بازهم گروههای دشمن در رویارویی با ی.پ.گ شکست خوردند, درخواست آتش‌بس کردند. ی.پ.گ هم بنا به دو شرط آتش بس آنها را پذیرفت:نخست, آن گروههای مزدور از شهر سریکانی خارج شوند و دوم مجلسی مشترک از همه ملت‌های آن شهر تشکیل شود. پس از شکست این گروههای و خروج از شهر, فرماندار ی.پ.گ می‌گوید:«جوانان کرد که مزدوران به آنها گفته بودند برای آزادی می‌جنگیم, از عضویت در آنها پشیمان شده بودند. در حین جنگ دیدم که دو جوان کرد با اسلحه‌هایشان به طرف ما می‌دویدند. من به رفقا گفتم که شلیک نکنید بگذار بیایند. وقتی رسیدند, گفتند از ارتش آزاد سوریه فرار کرده‌اند, امروز روز کرامت و ناموس ما است. ما اسلحه بدست نگرفته‌ایم که علیه برادران خود بجنگیم. لذا به ما ملحق شدند و علیه مزدوران جنگیدند».
جوانان عضو ی.پ.گ در سریکانی می‌گویند:«گروههای مزدور وارد محلات شهر شدند. وارد خانه‌های مردم شدند و آنها را به آتش می‌کشیدند, گندم, نفت, بنزین و همه‌چیز آنها را می‌دزدیدند و چپاول می‌کردند. ما هم به ی.پ.گ ملحق شدیم و از محلات خود دفاع کردیم. اگر نیروهای ی.پ.گ نمی‌بودند, آن مزدوران تا شهر دیرک هم پیشروی می‌کردند. لذا ما با آنها جنگیدیم.ما شهر خود را به آسانی رها نمی‌کنیم».
گروههای مسلح پس از ورود به شهر سریکانی در غرب کردستان ادعا کرده بودند که مشکلی با کردها و شهروندان ندارند و فقط بر ضد رژیم می‌جنگند. اما پس از اینکه نیروهای رژیم از شهر بیرون رانده شدند, شهر را تصرف کرده و خانه شهروندان مدنی را تصاحب کردند. آن گروه‌ها اموال مردم را به چپاول بردند. این امر هم موجب نارضایتی شدید مردم شد. لذا از حزب سیاسی خود خواستار کمک شدند. احزاب و سازمان‌های کرد هم نخست طی بیانیه‌هایی از آن گروه‌ها خواستند که شهر را ترک کنند, اما اثبات شد که آنها به توطئه‌هایی دست زده‌اند و بسیاری از ولت‌ها و گروههای نظامی حامی‌شان هستند.
توطئه‌های پلید
اثبات شد که حملاتی که از 26 تا 30 اکتبر علیه کردهای عفرین و حلب صورت گرفته بخشی از توطئه‌های آن گروههای مزدور است. چه‌بسا گروه‌هایی به نام‌های «غرابه‌الشام», «احفدالرسول» و «جبهه النصرا» که به کمک ترکیه وارد شهر سریکانی شدند, در شهرهای حلب و عفرین هم به شهروندان کرد و عرب حمله کردند. همچنین برخی از طرف‌های کرد در این توطئه‌های دست داشتند. وقتی که این گروههای مزدور وارد سریکانی شدند, برخی از طرفداران آنها به استقبالشان رفتند, اما مردم حضور گروههای مزدور مسلح را نپذیرفتند و پرچم آنها را به پایین آوردند. زیرا این گروه‌ها توسط نیروهای بیگانه رهبری می‌شدند و با حضور کردها مخالف بودند. کماکان برخی از کردهای مزدور هم بی‌شرمانه در شهرهای کوبانی خواستار حضور مزدوران شدند. این مزدوران با استفاده از سنگ به خانه «صالح مسلم» رئیس حزب اتحاد دموکراتیک حمله کردند. همچنین در شهرهای دربسیه و قامشلو به ارعاب مردم دست زدند و خواستند مردم را از شهرهایشان آواره سازند. ترکیه هم برای این امر مرز دربسیه را بازگذاشته بود. ولی خلق‌کرد در شهرهای دربسیه, عاموده و دیرک نیروهای رژیم را بیرون راندند و مانع از عملی ساختن این توطئه‌های پلید دشمنان کرد شدند.
شورای عالی کرد تحقیقاتی انجام داد
پس درگیری‌های در سریکانی در 17 نوامبر, هیأتی از طرف «شورای عالی کرد» به شهر سریکانی رفت و در محلاتی که بمباران شده‌بودند, تحقیقاتی انجام داد. پس از آن «عابد خلیل» رئیس مجلس آن شهر پیشنهاد کرد که راهپیمایی‌ای اعتراض‌آمیز برای محکوم کردن این بمباران‌ها و درگیری میان گروههای مسلح و رژی که به مردم آسیب‌می‌رساند, برگزار شود. به همین منظور مردم کرد از شهرهای قامشلو, عاموده و دربسیه بسوی شهر سریکانی براه افتادند. اما گروههای مزدور مسلح در ورودی شهر مردم را متوقف ساختند و اجازه ندادند که وارد شهر شوند. عابد خلیل رئیس مجلس شهر هم برای مذاکره با آن گروههای مزدور رفت که از حمایت ترکیه برخودار بودند. اما آن گروه‌ها به عابد خلیل و شهروندان کرد و مرکز پلیس مردمی در ورودی شهر حمله کردند و عابد خلیل و یکی از همراهان وی را کشته و 5 تن از اعضای پلیس مردمی را هم زخمی کردند. با مقاومت نیروهای ی.پ.گ این گروههای مزدور دچار شکست سختی شدند و به مرزهای ترکیه فرار کردند.
برگزاری نشستی برای حمله به کردها به کمک ترکیه
«جمشید عثمان» از فرماندهان گردان «شهید اردال» نیروی ی.پ.گ اعلام کرد که تا 19 ماه گذشته با مسئولین گروههای مزدور مذاکراتی انجام می‌دادند. ی.پ.گ با فرماندهانی از قبیل «شیخ عمر» رئیس گروه «غرابه‌الشام» و همچنین اعضای مجلس نظامی «حصرا» در مورد چگونگی و اهمیت دفاع از شهروندان شهر مذاکراتی انجام داده‌اند, اما حرف و عمل آن گروه‌ها بسیار متفاوت بود. به گفته جمشید عثمان, گروهی به نام «النصرا» گروه شیخ عمر را به رسمیت نمی‌شناسد, اما مجلس نظامی شهر «حسکه» هم هیچ گروهی را به رسمیت نشناخته و خود را تنها نیروی انقلابی تصور می‌کند. لذا تاکنون به موفقیتی دست نیافته‌اند. عثمان می‌گوید که در همان موقع بود که گروههای مزدور به کمک ترکیه در محله «محت» جلسه‌ای تشکیل می‌دهند و تصمیم می‌گیرند که به کردها حمله کنند. همچنین این گروه‌ها به ترکیه قول داده‌بودند که کردها را از شهر سریکانی بیرون رانند و تا شهر دیرک پیشروی کنند. آنها مقامات نظامی نیروی ی.پ.گ را تهدید کردند و گفتند «با ما درگیر نشوید, ما در عرض دو ساعت تا شهر دیرک پیشروی خواهیم کرد».
جمشید عثمان همچنین یادآور شد که در 19 نوامبر شماری از گروه «النصرا» به ورودی شهر سریکانی یعنی محل استقرار نیروهای ی.پ.گ می‌روند و به رفقایشان حقارت می‌کنند. بر این اساس مقامات ی.پ.گ با مسئولین آن گروههای مزدور دیدار می‌کنند, ولی آنها می‌گویند که آن گروه عضو ما نیستند. پس از مدتی کوتاه گروههای مزدور با استفاده از 15 خودرو به مرکز استقرار نیروهای ی.پ.گ در منطقه «صنعا» در ورودی شهر حمله کردند. همان موقع عابد خلیل رئیس مجلس خلق شهر سریکانی برای مذاکره با آنها به آن محل می‌رود, اما مزدوران وی را گلوله‌باران کرده و کشتند.
مقامات ی.پ.گ می‌گویند که گروههای مزدور پیشتر دست به تدارک حمله زده‌بودند. این درحالی بود که با مقاومت 5 روزه نیروهای ی.پ.گ بسیاری از آن گروه‌ها کشته و یا اسیر شدند و مابقی به مرکز ترکیه فرار کردند. نخست گروه النصرا حمله کرده بود و پس از آن گروه غرابه‌الشام. نیروهای ی.پ.گ 18 جنازه اعضای آن مزدوران را به ریش‌سفیدان شهر تحویل دادند.
مزدوران اسرا را وحشیانه به قتل رسانده بودند
طی حمله آن گروه‌ها به عابد خلیل و کشتن وی, چند نفر از جمله «خالد عمر عضو نیروهای مردمی, صالح ایو شیخو عضو مجلس خلق, احمید سینو و سلیمان محمد سینو از اعضای ی.پ.گ هم جان خود را از دست دادند. خالد عمر و صالح ایو شیخو نخست به اسارت آن مزدوران درمی‌آیند, اما به شکلی وحشیانه آنها را به قتل می‌رسانند.
کردهای نوکر سر بر می‌آورند
جمشید عثمان از فرماندهان ی.پ.گ گفت برخی اشخاص خود را سیاستمدار محسوب می‌کردند و عضو حزب آزادی بودند که در امور دخالت می‌کردند. یکی از آنها در حین جنگ با مقامات ی.پ.گ تماس می‌گیرد و می‌گوید «اسلحه‌هایتان را به زمین بگذارید و تسلیم ارتش آزاد سوریه شوید, ما شما را نجات خواهیم داد». عثمان همچنین گفت که آن افراد که خود را سیاستمدار کرد می‌نامیدند با گروههای مزدور همدست بودند و علیه کردها می‌جنگیدند.
ملحق شدن جوانان عضو گروههای مزدور به صفوف ی.پ.گ
پس از اینکه جنگی دیگر در 21 نوامبر روی داد و بازهم گروههای دشمن در رویارویی با ی.پ.گ شکست خوردند, درخواست آتش‌بس کردند. ی.پ.گ هم بنا به دو شرط آتش بس آنها را پذیرفت:نخست, آن گروههای مزدور از شهر سریکانی خارج شوند و دوم مجلسی مشترک از همه ملت‌های آن شهر تشکیل شود. پس از شکست این گروههای و خروج از شهر, فرماندار ی.پ.گ می‌گوید:«جوانان کرد که مزدوران به آنها گفته بودند برای آزادی می‌جنگیم, از عضویت در آنها پشیمان شده بودند. در حین جنگ دیدم که دو جوان کرد با اسلحه‌هایشان به طرف ما می‌دویدند. من به رفقا گفتم که شلیک نکنید بگذار بیایند. وقتی رسیدند, گفتند از ارتش آزاد سوریه فرار کرده‌اند, امروز روز کرامت و ناموس ما است. ما اسلحه بدست نگرفته‌ایم که علیه برادران خود بجنگیم. لذا به ما ملحق شدند و علیه مزدوران جنگیدند».
جوانان عضو ی.پ.گ در سریکانی می‌گویند:«گروههای مزدور وارد محلات شهر شدند. وارد خانه‌های مردم شدند و آنها را به آتش می‌کشیدند, گندم, نفت, بنزین و همه‌چیز آنها را می‌دزدیدند و چپاول می‌کردند. ما هم به ی.پ.گ ملحق شدیم و از محلات خود دفاع کردیم. اگر نیروهای ی.پ.گ نمی‌بودند, آن مزدوران تا شهر دیرک هم پیشروی می‌کردند. لذا ما با آنها جنگیدیم.ما شهر خود را به آسانی رها نمی‌کنیم».
