این ماده ارزشمند که از ۳۰۰ میلیون کیلومتری زمین آورده شده است، در سال ۲۰۲۳ توسط یک کپسول برای مطالعه به زمین رسید.

طبق تجزیه و تحلیل‌های اولیه، کریستال‌های آب و کربن در نمونه‌های بنو شناسایی شده است. بیل نلسون، رئیس ناتو، این داده‌ها را «بلوک‌های سازنده حیات» ارزیابی کرد. گفته شده است که بنو حاوی بسیاری از اسیدهای آمینه و ترکیبات نیتروژنی است که به ندرت در زمین یافت می‌شوند یا اصلا یافت نمی‌شوند.

تقویت حیات فرازمینی

طبق مطالعه‌ای که در ژورنال Nature Astronomy منتشر شده است، از ۲۰ اسید آمینه، ۱۴ مورد که پایه پروتئین‌ها و برخی از DNA و RNAها هستند -که موجودات زنده را می‌سازند- در این نمونه‌ها یافت شده است. این وضعیت، فرضیه وجود حیات فرازمینی را تقویت می‌کند و در عین حال احتمال پیدایش حیات در اقیانوس‌های زمین را نیز در بر می‌گیرد.

آب شور و احتمال حیات

گزارش شده است که در این مطالعه نمک‌های معدنی لازم برای حیات نیز کشف شده است. تخمین زده می‌شود که این آب‌های شور که در نتیجه تبخیر مناطق آبی سیارک مرکزی بنو ایجاد شده‌اند، شبیه ساختارهای معدنی هستند که در دریاچه‌های خشک شده زمین یافت شده‌اند. پروفسور یاسوهیتو سَکینه از مؤسسه فناوری توکیو این کشف را «به عنوان سرنخی برای محیط‌هایی که مولکول‌های بیولوژیکی می‌توانند در آنجا ظاهر شوند» ارزیابی کرد. اشاره شده است که این کشف در بنو، گامی مهم برای جستجوی حیات در مریخ، انسلادوس و سرس است.

پروفسور سارا راسل از موزه تاریخ طبیعی لندن نیز این داده‌ها را «به عنوان پیشرفتی در موضوع درک تأثیر سیارک‌هایی مانند بنو در پیدایش حیات در زمین» ارزیابی کرد.