علی یونسی, دستیار ویژه رئیس جمهور در امور اقوام و اقلیت ها طی مصاحبه‌ای با وبسایت کردتودی بازهم وعده‌های پوشالی و توخالی را تکرار کرد و این درحالی است که فشارها و اعمال ممنوعیت‌های فرهنگی کردها در شرق کردستان افزایش یافته و یونسی می‌گوید درصدد حل مسئله به قول خود «اقوام و اقلیت‌ها» هستند.   

به گزارش کُردتودی، یونسی به مسئله «ملت‌ها» یعنی به قول خود نظام موضوع «قومیت ها و اقلیت ها» سر و سامانی دهد.

این ملت‌های کرد, بلوچ, عرب , آذری و غیره در ایران و شرق کردستان بودند که با رأی بالای خود موجب پیروزی حسن روحانی در انتخابات شدند زیرا روحانی به این ملت‌ها که خود آنها را به تحقیر «اقوام و اقلیت» می‌نامد, وعده و وعیدهای زیادی داده بود و هنوز هم به هیچ یک از این وعده‌هایش نه تنها عمل نکرده, بلکه برعکس فشارها را هم تشدید نموده و موج اعدام‌ها را هم افزایش داده است.

گفت وگو با دستیار ویژه رئیس جمهور ایران در امور اقوام و اقلیت های دینی و مذهبی

یونسی که یک مهره کلیدی بوده و پیشتر رئیس سازمان اطلاعات بوده, مناسب‌ترین مهره‌ای است که برای رسیدگی به وضعیت ملت‌های غیرفارس به کار گماشته شده. وی طی سخنی عوامفریبانیه می‌گوید:«اقوام تهدید نیستند، فرصت اند...»

طرفند سیاسی این دوره از انتخابات ریاست‌جمهوری رژیم ایران, کارکردن روی ملت‌های غیرفارس تحت عنوان تحقیرآمیز «اقوام و اقلیت‌ها» بود. زیرا در پایتخت و دیگر شهرهای مرکزی ایران چنین جو انتخاباتی یکدستی وجود نداشت. و دیده شد که اکثریت کردها و بلوچ‌ها به روحانی رأی دادند. ایده «اقوام واقلیت‌ها» بیش از دیگر دوره‌های انتخاباتی ایران مطرح شد و این کار بصورت سیتماتیک و آگاهانه صورت گرفت تا ملت‌ها را به پای صندوق‌های رأی بکشانند.

یونسی در مصاحبه خود به شیوه‌ای زیرکانه به حاکمیت بر ملت‌های بلوچ, کردها و غیره با توسل به «احزاب ملی» که احزاب کاملا وابسته به خود نظام هستند, اشاره می‌کند و می‌خواهد بگوید می‌توان ساختار کنونی ملت‌هایی که کاملا رام نشده‌اند را از هم فروپاشید و تحت حاکمیت «دولت ملی» که همانا ولایت فقیه است در آورد. یونسی در این مورد می‌گوید:«... در خوزستان هنوز شیوخ عرب در رفع اختلافات اثرگذار هستند، مانند بلوچ ها که اشاره کردید، اما گیلکی ها یا آذری ها مناسبات جدید را پذیرفته اند که لازمه شهرنشینی است. اینها از مناسبات قدیمی اقوام فاصله گرفته اند. اقبال شدید اقوام به مشارکت در انتخابات هم نشان می دهد علاقه به مناسبات جدید بیشتر شده و اکنون احزاب ملی می توانند نقش سرطایفه را ایفا کنند. بنابراین وقت آن رسیده که احزاب ملی به صحنه آمده، جای مناسبات قدیمی را بگیرند. این نکته مهمی است که میزان مشارکت در خوزستان یا بلوچستان بیش از تهران است. این حضور در پای صندوق رای یعنی برتری گرایش ملی».

یونسی تلاش می‌کند که به نوعی وانمود کند که گویا میان زبان مادری و زبان ساخته و پرداخته قدرت یعنی «زبان ملی» که بر ملت‌ها تحمیل شده, چالش و مشکلی وجود ندارد.او می‌گوید:« مثلا زبان کردی هم ریشه و هم خون زبان فارسی است. این زبان، فرهنگستان، ادبستان و گنجینه ای برای ادبیات فارسی است. بسیاری از واژگان فراموش شده دری در آن پیدا می شود؛ بنابراین از تقویت این زبان ها نباید ترسید. آموزش این زبان ها مشکلی ایجاد نمی کند، اصلا زبان های قومی و زبان ملی در برابر هم نیستند.»

درحالی که طی یک سال گذشته مرکز فرهنگی ـ زبانی «احمد خانی» در ارومیه و مرکز فرهنگی مریوان توسط خود دولت طی چند ماه گذشته برچیده و ممنوع شدند, و چندین مجله در ایلام و کرماشان توقیف شدند, یونسی ادعا می‌کند:« همین جا به ناسیونالیست ها هم بگویم نگران نباشند و نگویند دولت روحانی دارد تفرقه ها را احیا می کند؛ چراکه تقویت زبان قومی به رشد زبان ملی منجر می شود.»

این درحالی است که روحانی پس از انتخابات طی یک سخنرانی ملت‌های غیرفارس ایران را «خرده فرهنگ» نامید که واکنش‌ها و اعتراضات زیادی را در برداشت.

یونسی در پاسخ به این پرسش که « آیا برنامه ای برای انجام مطالعات قومی و استفاده از نظرات نخبگان دارید؟» می‌گوید سپاه این کار را کرده و می‌افزاید:«خوشبختانه کشور ما چندقومیتی است و آنها که می گویند مطالعات قومی نداریم، واقعیت را انکار می کنند. هم دولت در قالب وزارت کشور و وزارت اطلاعات مطالعات خوبی داشته، هم در سپاه پژوهش های زیادی انجام شده».

یونسی در ادامه انکار کرد که رژیم ایران «نگاهی امنیتی به مسئله قومیت‌ها دارد». او ادعا کرد:«در جلساتی که ما داریم، می بینیم اکثر نهادهای حکومتی با تسلط نگاه امنیتی به حوزه قومیت ها مخالف هستند. اکثر آنها اقوام و اقلیت ها را نه تهدید، که فرصت می دانند.»

یونسی می‌گوید در این زمینه مخالفان در اقلیت قرار گرفته‌اند.

یونسی در مورد طیف مخالفان «رشد ملت‌ها» و به قول خود «اقلیت‌ها» اعتراف کرد که دو مانع اساسی وجود دارد و به آن اشاره می‌کند:«معمولا دو گروه از نگاه ما به موضوع قومیت ها احساس خطر می کنند؛ یکی تندروهای مذهبی و دیگری ناسیونالیست های تندرو. دلیل این مخالفت ها نگرانی از بابت تمامیت ارضی است. آنها می ترسند رشد اقلیت ها برای وحدت ملی خطرناک باشد. »

یونسی سعی می‌کند حقوق ملت‌ها , بویژه ملت‌هایی که نامشان در منشور حقوق شهروندی بعنوان ملت نیامده را به «حقوق شهروندی» تقلیل دهد و چنان ترسیم کند که «حق ملی» حقی اساسی نیست. درحالی که «هویت, زبان مادری, فرهنگ و تاریخ» جزو حقوق یک ملت می‌باشند. یونسی در پاسخ به این سوال که « در پیش نویس منشور حقوق شهرونده  منتشرشده، فقط دو بند به اقوام اشاره داشته و آن هم بسیار گذرا بر احترام به تنوع قومیتی و آزادی در برگزاری مراسم مذهبی اشاره دارد؛ یعنی به نکته جدیدی اشاره نشده است. برای تدوین این منشور از شما هم نظر خواسته بودند؟» می‌گوید:«ما به اقوامی که نامشان در منشور حقوق شهروندی بعنوان یک قوم نیامده, به چشم یک شهروند نگاه می‌کنیم و به مسئله قومی کاری نداریم».

یونسی درخاتمه گفته دولت روحانی درصدد است مسئله «اقوام و اقلیت‌ها» را طوری حل کند که دیگر دولت‌های آینده مشکلی نداشته باشند.