عضو کمیته مرکزی پ.ک.ک؛ هلین امید در ویژه‌برنامه شبکه‌ی مدیا خبر شرکت کرد. وی گفت که اپوزیسیون در ترکیه به کوردها می‌گوید که آنان نیز مخالف آ.ک.پ هستند؛ اما در حقیقت خودشان نیز با کوردها دشمنی دارند و افزود: اپوزیسیون وقتی مسئله به کوردها ختم می‌شود، به هستی و آزادی کورد و شرایطی که مبارزین در آن قرار دارند؛ مستقیما از آ.ک.پ تندتر موضع می‌گیرند.

بعضی از موضوعات مورد ارزیابی هلین امید به‌شرح زیر است:

ابتدا محبت و آرزومندی خود را به رهبر آپو اعلام می‌کنیم که ۲۸ ماه هیچ خبری از او نداریم. دفتر حقوقی سده اعلام کرد در سخت‌ترین دوره انزوای تحمیلی بر رهبر آپو به‌سر می‌بریم و واقعا این یک توصیف دقیق است. آنهایی که به‌درستی سیستم سرکوب‌گری امرالی را درک می‌کنند؛ می‌توانند از همین راه اهداف دولت ترکیه را نیز بشناسند.

جایی که در ترکیه سیاست‌گذاری می‌شود؛ رژیم سرکوبگر حاکم بر امرالی است. البته علیه این نیز امرالی مرکز مقاومت و محور مبارزه است. مبارزه رهبرمان علیه واقعیت نابودگری حاکم بر امرالی، در تاریخ نمونه و مشابهی ندارد. ما با جدیت به رژیم جنایتکار امرالی و اعمال او توجه داریم. این سیاست تنها بر رهبرمان تحمیل نمی‌شود. باید این را به‌خوبی بدانیم.

سیستم دولت ترکیه؛ رژیمی نابودگر و نسل‌کش است

هر کس سعی دارد طبق شناخت خودش حکومت ترکیه را معرفی کند. بعضی آن را رژیم کاخ، بعضی رژیم دیکتاتوری، برخی رژیم تک نفره؛ برخی رژیم توطئه‌گری و بعضی هم آن را رژیم فاشیستی می‌نامند. سیستم حاکم بر ترکیه چیست؟ آشکار است که نادموکراتیک است؛ ولی هر کس درصدد است تعریفی از آن ارائه دهد.

این حقیقت در اینجا؛ حقیقت نابودگری در امرالی، این را نشان می‌دهد که سیستم دولت ترکیه برای کوردها یک رژیم نابودگر و نسل‌کش است. زیرا در امرالی سیاست نابودگری و نسل‌کشی در جریان است. تا این حقیقت دیده و جدی گرفته نشود، نمی‌توان تحت نام کورد و دموکراسی و حقوق بشر در ترکیه سیاستی را دنبال نمود. هیچ موضعی درمیان نخواهد بود. باید این را فهمید.

ماهیت سیستم مدرنیته سرمایه‌داری توسط سیستم نابودگری امرالی بیشتر آشکار می‌شود

نکته دوم این است که از راه سیستم نابودگر امرالی انسان می‌تواند سیستم حاکم بر جهان را بفهمد. معلوم می‌شود که سیستم امرالی چقدر الکی و تقلبی و بر پایه دروغ و بی‌ارزش است. تصمیمات سازمان ملل و موسسات اتحادیه اروپا و دادگاه حقوق بشر اروپا وجود دارند. حالا نیز بیانیه سازمان ملل درباره دولت ترکیه هست که باید اجازه ملاقات به خانواده و وکلای رهبر آپو بدهد. اما اینها فقط روی کاغذ هستند. از این لحاظ مدرنیته سرمایه‌داری که تلاش دارد از راه حقوق بشر، آزادی و حقوق فردی خود را بشناساند و خودش را به‌عنوان یک انتخاب به جهان بشناساند؛ در جرم نابودسازی در امرالی همدست است و این برای همگان علنی است.

ما تلاش می‌کنیم رژیم نابودگر و سیاست‌های موجود در امرالی را در شرایط سیستم جهانی و حقیقت ترکیه بشناسانیم. دراین صورت مشخص می‌شود که سیستم حاکم بر جهان چقدر لرزان و ضعیف است. موسساتی مانند سازمان ملل و اتحادیه اروپا که توسط مدرنیته سرمایه‌داری تاسیس شده‌اند؛ چقدر لرزانند؛ اگرچه خود را به‌عنوان تنها انتخاب این دوران نشان می‌دهند. مدرنیته دموکراتیک یک انتخاب است اما دارای موسسات و تنظیمات لازم نیست. ما مدرنیته سرمایه‌داری؛ تمدن اروپا و مدرنیته غرب را گام‌هایی کوچک، سیستم انحصار تجزیه‌شده می‌دانیم. وقتی از سیستم شکنجه امرالی نیز بحث می‌کنیم؛ این را می‌بینیم. سیستم دولت ترک هم این را به‌عنوان یک خلاء می‌بیند و از آن بهره‌برداری می‌کند. همواره می‌گویند یک بحران ساختاری وجود دارد، اما چون نمی‌تواند خودش را اداره کند، به جنگ، فشار، سرکوب و ستم پناه می‌برد. بغیر از این همه رژیم‌های فاشیست جهان درصدد تقویت خودشانند. رژیم فاشیست آ.ک.پ-م.ه.پ این را هم در منطقه و هم در ترکیه به‌عنوان یک فرصت دیده و از آن بهره‌برداری می‌کند.

مبارزه‌ی جوهری خلق ما آن سازمان را وادار می‌کند تا نقش خود را ایفا نمایند

زمانی که موضوع ترکیه باشد، وقتی موضوع نیروهای بیرون‌ آمده از سنت قوی قدرت در خاورمیانه باشد، ما با واقعیتی غیر قابل کنترل مواجه می‌شویم که وارد هیچ چارچوب قانونی نمی‌شوند‌. این‌گونه سیستم نابودگر بی‌باکانه به امرالی یورش می‌برد. آن تصمیمی که کمیته‌ی حقوق بشر سازمان ملل به ترکیه اعلام کرده است باید در این راستا مورد برسی قرار بگیرد. نباید امید زیادی به آن داشت. اما همزمان این تصمیم مهم است. نباید آن را کم ارزش خواند. زیرا بنیاد و سازمان‌ دمکراتیک که با مبارزه‌ی دمکراسی در جهان، با مبارزه‌ی اتحاد خلق‌ها ایجاد شده‌اند، باید در سطح بین‌المللی به مبارزه شدت بخشد و ادامه یابد.

اما آن‌چه باعث کارکرد این نهاد‌ها می‌شود، مبارزه‌ی خلق ماست. نباید زیاد از کارشناسان آن‌ها ناامید باشیم، شاید در امرالی پیشرفت زیادی دیده نشود، اما باید بدانیم زمانی که نیروهای دمکراتیک به ویژه خلق کورد وارد عمل شوند، اقداماتی صورت دهند، کمپین برگزار کنند، خود را به رهبری نزدیک کنند، راه و هدف درستی را در پیش بگیرند، آن زمان مبارزه‌ای واقعی خواهد بود. اگر ما این‌گونه برخورد کنیم و مبارزه‌ی خود بر این مبنا برای آزادی رهبر آپو وارد مرحله‌ی دیگری کنیم، آن‌گاه آن سازمان‌ها معنادار خواهند بود. آن زمان آن سازماندهی بیشتر از این تصمیمات صیانت خواهند کرد. بر این مبنا پیشرفت حاصل خواهد شد. قبل از هر چیز در موضع رهبری مقاومت وجود دارد.

هدف از سیستم نابودگری امرالی این است که خلق کورد را بی‌رهبر باقی بگذارند و آنان را زیر سلطه‌ی نیروهای دیگر قرار دهند و از این طریق روند نسل‌کشی را پیش ببرند. هدف دومشان نیز این بوده است که از رهبری به عنوان گروگان در برابر خلق کورد و جبش آزادی استفاده کنند، پروسه‌ی نسل‌کشی سال ۲۰۰۲-۲۰۰۴ بر این اساس بود.

از سال ۱۹۹۹ که رهبری اسیر شده است تا به امروز در حال مقاومت است، از سال ۲۰۱۰ موضع اتخاذ کرده بود و اعلام کرده بود ‘بازی دیگر تمام شد’. پس از مقاومت اعتصاب غذا دشمن به پای رهبری افتاد. خودشان را صادق نشان دادند، اما رهبری اعلام کرده بود که این بازی‌ها تمام شده است و اجازه نمی‌دونم کسی مرا فریب دهد. از سال ۲۰۱۰ به بعد رهبری چنین موضعی اتخاذ کرده است. دقت کنید در مدت اخیر روند انتخابات وجود داشت. قبلا انتخابات منطقه‌ای وجود داشت، دائما خواسته‌اند از رهبری سواستفاده کنند، اما رهبری در مقابل این موضع گرفت. ایم موضع رهبری ما حقیقت نابودگرانه‌ی را از امرالی بسوی تضعیف ترکیه تغییر خواهد داد.

سیستم امرالی را دیگر نمی‌توان مخفی کرد

آن‌چه به طور کلی درباره‌ی امرالی گفته می‌شود، نشان دهنده‌ی حقیقت است. همان‌گونه که عرض کردم، این به اراده‌ی خودشان نیست، به این سبب است که این سیستم دیگر قابل مخفی کردن نیست. در ترکیه سیستم زندان وجود دارد و در قانون گنجانده شده است. می‌گوید این در امرالی اجرا نمی‌شود. مردان یانارداغ می‌گوید این یک عیب بزرگ است و قابل مخفی کردن نیست و تلاش می‌کند ترکیه را حفظ کند. اما به سبب این‌که در امرالی رهبر آپو اسیر شده است، شکل موضوع عوض شد. در واقع این موج همراه با انتخابات اندکی افزایش یافت. برخی هستند که به عنوان دمکرات و اپوزیسیون خود را معرفی می‌کنند، می‌گویند من ضد آ.ک.پ هستم و از طریق ضدیت با آ.ک.پ نیز تلاش می‌کند جای پای خود را محکم کند. می‌خواهند کورد را نیز به سوی خود سوق دهند. برای این منظور نیز بازی الجنگیز را انجام می‌دهند. از طرفی به کوردها می‌گویند ضد آ.ک.پ هستیم، بیایید با ما باشید. اما اپوزیسیون زمانی که بحث به مسئله‌ی کورد ختم می‌شود، مسئله‌ی موجودیت و آزادی کوردها و وضعیت افرادی که در این باره مبارزه می‌کنند، مستقیم موضع بدتری را از موضع  از آ.ک.پ اتخاذ می‌کنند. لازم است عقلیت نسل‌کشی در تمامی ترکیه دیده شود. اگر یک‌ پای این نسل‌کشی آ.ک.پ و م.ه.پ باشد، پای دیگرش آنانی هستند که به خود می‌گویند اپوزیسیون، اساسا در نسل‌کشی کوردها مشارکت دارند. در سیاست ترکیه چنین حقیقتی وجود دارد. از این رو من مردان یانارداغ را هم به عنوان بازیگر و هم به عنوان قربانی این بازی جنگ ویژه قلمداد می‌کنم. به عنوان یک کمالیست و ملی‌گرا ضد آ.ک.پ است، علیه حکومت آ.ک.پ است. اما او نیز با دل و جان با پروژه‌ای نسل‌کشی کوردهاست که از ابتدا کمالیزم آن را بنیان نهاد. علیه این سیستم کورد دارای برنامه‌ای است که در عرصه‌ی سیاست خود را نشان می‌دهد، از طریق تشکیلات خود نقشه‌ی راه خود را ترسیم می‌کند و خود را توسعه می‌دهد. تاکنون سربار تمامی این حمله، فشار و ممنوعیتی که خلق کورد به دست آورده است. اما در این‌جا اپوزیسیون وجود دارد، جاناحی وجود دارد که خود را اپوزیسیون آ.ک.پ می‌خواند، اما بسیاری از دفعات در انتخابات شکست خورده و خیلی اوقات از جامعه‌ی ترکیه دور گشته است و در این زمینه هیچ تغییر و دگرگونی ایجاد نشده است.

منبعد کسی قادر نخواهد بود خلق کورد را فریب بدهد

از نظر ایدئولوژی، سه راه سیاسی در ترکیه وجود دارد، از طرفی دولت و نیروهای وابسته به دولت وجود دارند، به این معنا، آ.ک.پ و م.ه.پ به عنوان موتلف جمهور به حساب می‌آیند؛ بقیه نیز عبارتند از ج.ه.پ و ای پارتی و حزب دمکراتی و ترقی و ائتلاف ملت هستند. اما همگی راه حل حفاظت از دولت هستند. همگی سیاستشان این چنین است، چگونه سیاست کنونی حکومت را حفظ کنند، هرگز تغییرات برایشان به موضوع اصلی تبدیل نشده است. در ترکیه، ائتلاف کار و آزادی نمایند‌ه‌ی راه سوم‌است و نیروی اصلی تغییرات و جمهوری دمکراتیک و دولت دمکراتیک و ملت دمکراتیک است؛ چنین تابلویی وجود دارد. به این معنا که، زمانی که مسئله در رابطه با کورد است، چیزی می‌شکند. هرکسی رنگ خود را انتخاب می‌کند. با نگاهی به خلق کورد و مبارزه‌ی آن‌ها برای آزادی و موجودیت و سیستم ارزش‌هایش، متوجه می‌شویم که چه کسی دمکرات و روشنفکری واقعی است. به آسانی می‌توانیم بگوییم، منبعد کسی قادر نخواهد بود خلق کورد را فریب بدهد، خود را به عنوان دمکرات نشان دهد. هدف واقعی رژیم آ.ک.پ و م.ه.پ مشخص شد، خلق کورد هیچ باوری به آن ندارد. به منزل کوردها بروید، به زبان مادران کوردها بنگرید و به آن گوش بسپارید، همگی نفرت می‌کنند. زیرا زمانی از آ.ک.پ به خاطر وعده‌ای که داده برای تا مسئله‌ی کورد را حل نماید از وی حمایت کرده بودند، ولی اکنون پلیدترین و شدیدترین حملات را انجام می‌دهد. به نام دمکراسی، به نام دوستی با خلق کورد، به نام حقوق بشر، کوردها را فریب داده و به جمعآوری آرا پرداختند، این سواستفاده بسیار پلید است. اکنون انتخابات منطقه‌ای نزدیک است. سیاست دمکراتیک کورد و سیاست دمکراتیک به طور کل برای دمکراتیزه کردن ترکیه محیاست. سیاست دمکراتیزه کردن ترکیه نه تنها برای حل مسئله‌ی کورد، بلکه براساس حل مسئله‌ی کورد است، این برای تمامی خلق‌های ترکیه، برای کارگران و زنان ترکیه مفید واقع خواهد شد، لازم است این‌گونه آن را درک کنیم.

چرا رهبر آپو در امرالی است. باید همگان بپرسند: چرا وی در امرالی است؟ فقط به یک دلیل، آن نیز به خاطر دفاع از زبان و موجودیت خلق کورد است، اما مگر این ساده‌ترین حق انسان نیست؟ بگذارید به قانون اساسی کنونی بنگریم، یا نمونه‌های جهانی آن، مگر مقاومت علیه ستم از ابتدایی‌ترین حقوق انسان نیست؟ مگر این ساده‌ترین حق قانونی نیست؟ رهبر ما چه گفت؟ گفت: “من به یک حقیقت جامعه محکوم هستم”، اگر رهبر آپو از سوی سیستم نابودگر امرالی چنین حمله‌ای بر وی است، دلیلش به این حقیقت اجتماعی مربوط است. زیرا خواستار موجودیت خلق کورد است؛ روشن‌فکران واقعی و دمکرات واقعی کسانی هستند که از این دفاع می‌کنند.

حقیقت شهادت به ما نشان می‌دهد چگونه آینده‌ی خود را بسازیم

بااحترام و قدردانی یاد رفقای به شهادت رسیده در ماه ژوئن را گرامی می‌دارم. قرارگاه فرماندهی ه.پ.گ اطلاعات دقیقی را ارائه خواهد داد. در رابطه با وضعیت جنگ، می‌توانم به سادگی بگویم. ماه ژوئن ماهی است با روح و شکل زیلان عجین شده است. پس از پایان دادن به تصمیم توقف عملیات، عملیات‌های موفقیت‌آمیز گریلا آغاز شد. بار دیگر به موفقیت‌های یژاستار و گریلاهای ه.پ.گ تبریک می‌گویم‌.

شهدای جنگ بخشی از حقیقت جنگ هستند. نمی‌خواهیم هیچ اتفاق ناگواری برای رفقایمان اتفاق بیفتد. به نسبت ما، رفاقت پدیده‌ی دیگری است. گریلا برای ما مرحله‌ای از زندگی آزاد است، مرکز زندگی آزاد و مرحله‌ی زندگی نوینی است. ما همراه با رفقایمان زندگی نوینی را ایجاد می‌کنیم. به این معنا که، هر شهداتی ما را به سوی زندگی آزاد سوق می‌دهد، در این زندگی تازه می‌توانم روابط جدید و مرتبط با موفقیت را تقویت کنیم. این برای کل سازمان ما حقیقت دارد. شهادت سنگینی ایجاد می‌کند، وظایفشان سنگین است. اما حقیقت شهادت به ما اجازه می‌دهد در کوردستانی آزاد با قدرت بایستیم، در آن زندگی اجتماعی که همراه با هم در زندگی آزاد ساخته می‌شود، کاری می‌کند احساس و اندیشه‌ی ما قوی‌تر شود. به این معنا که، پیامی مهم برای شهدای این ماه نگاشته شده است. رفیق آزاد یکی از این شهداست. از آلمان به صفوف پیوست. همچنین رفیق دیگری از اردو آمد. همچنین شهید آسیا روح اصیل دریای سیاه را به کوهستان‌های کوردستان منتقل کرد. رفیق کوچر اسم خود را به سعید تغییر داد، سخت بود سعید را نزد خودمان نگه داریم، کینه‌اش در برابر دشمن زیاد بود، جستجویش به دنبال آزادی زیاد بود. جستجویش برای رفاقت و شناخت این حقیقت، زیاد بود. در این راستا، در نظر داشت جستجوی خود را عملی کند. رفیق سعید خیلی سریع خود را با محیط این‌جا وفق داد و در عملیات شرکت نمود. بار دیگر با احترام و قدردانی باد وی را گرامی می‌داریم.

با این معنا، حقیقت شهدا، حقیقت این رفقایی که از آلمان و ترکیه و دریای سیاه و کوردستان، آینده را به ما نشان می‌دهند، چگونگی ساختن آینده را برای ما ترسیم می‌کنند. همچنین ملت دمکراتیک و اتحاد ملت دمکراتیک و همزیستی و اتحاد و مبارزه را به نمایش می‌گذارند. به این معنا، به عنوان یگان اصلی ذهنیت یک ملت دمکراتیک مبارزه می‌کردند.

آسیا از دریای سیاه برای این‌که زندگی واقعی پ.ک.ک را دید، فداکاری زیادی نشان داد

گفته می‌شود نه تنها در ترکیه، بلکه ملی‌گرایی در تمامی جهان در فرانسه، آمریکا و یونان و مابقی کشورها افزایش یافته است. گفته می‌شود ملی‌گرایی در همه جا افزایش یافته است. ملی‌گرایی ایدئولوژی مدرنیته‌ی سرمایه داری است. دریای سیاه اکنون به مرکز جنگ ویژه تبدیل شده است. اردو و گیرسون و ترازبون به مرکز گلادیو تبدیل شده‌اند. چیزی هست که خلق دریای سیاه را علیه کورد ترغیب می‌کند. توسط جوانی به اسم آرین اپراسیونی را انجام دادند و خواستند خلق دریای سیاه را به دشمن کورد تبدیل کنند. اما چنین چیزی در طبیعت خلق‌های جهان وجود ندارد. نزد ما این‌گونه است، مادر می‌گفت: هر خلقی دارای خوب و بد است. مادرم به مدرسه نرفته است، اما دنیا دیده بود.

ملی‌گرایی ایدئولوژی مصنوعی و دروغین است و از طریق نیرو غالب می‌شود. امروز جامعه‌ی سیاسی ترکیه را به دو دسته‌ی چپ و راست تقسیم کرده‌اند. آ.ک.پ و م.ه.پ در مرکز راستگرایان قرار گرفته‌اند، ج.ه.پ نیز در مرکز چپگراها قرار دارد، آکشنر‌ نیز میانه رو است. به این ترتیب هر دو طرف با ملی‌گرایی پیوند خورده‌اند و این ایدئولوژی را بر خلق‌ ترک تحمیل کرده‌اند.

رفیق سارا در راه فداکاری بود. خود را آموزش داده و پ.ک.ک را شناخت. چرا برای پ.ک.ک وفادار بود؟ زیرا حیات آزاد و زندگی اجتماعی و زندگی واقعی پ.ک.ک را دید.

پ.د.ک ابزار حمله علیه خلق کورد است

نمی‌خواهد خلق کورد چه در ترکیه یا هر جای دیگر جهان موقعیت سیاسی داشته باشند. از این رو، حملات تنها در داخل مرزهای ترکیه صورت نمی‌گیرد، بلکه در همه جا اتفاق می‌افتند. این حملات عمدتا در کوردستان و روژآوای کوردستان انجام‌ می‌شوند. اما اگر فرصتی حاصل شود، حملات به اروپا نیز خواهد رسید.

در باشور کوردستان، دولت ترکیه به تنهایی این کار را انجام نمی‌دهد. وقتی رفیق باران به شهادت رسید، مسرور بارزانی به ترکیه رفت. سفر مسرور بارزانی به ترکیه در ایام شهادت حسین آراسان تصادفی نیست. در سیاست هیچ چیز اتفاقی وجود ندارد. از این نظر حزب دمکرات کوردستان (پ.د.ک) ابزار حمله به موجودیت و آزادی خلق کورد است. مهاجمان به هولیر متواری می‌شوند، این به این معناست که صاحبان و رهبران آن‌ها در آن‌جا قرار دارند.

اگر دولت ایران با خلق کورد ائتلاف کند این‌گونه بر منطقه تاثیر گذار خواهد بود

هدف از مذاکرات آستانه و حملات به‌ روژآوا این است که، خلق کورد‌از موقعیت سیاسی  برخوردار نشود. در آستانه این تصمیم را اتخاذ کردند. خواستند از شرایط سوریه به نفع خود استفاده کنند و نیروهایی را که به قدرت رسیده‌اند را نپذیرند. بر این اساس افزایش حملات ترکیه را پذیرفتند.

باید نقش روسیه و ایران را اینجا ببینیم. می‌توانم بگویم، فارس‌ها از اتحاد کورد-فارس سودمند خواهند شد. اتحادی بین ترک و فارس وجود ندارد. شرایط تاریخی و ایدئولوژیک این اجازه را نمی‌دهد. دولت ایران یک دولت تقلیدی است. ایران از نزدیک با ترک‌ها آشناست. وقتی ترک از آسیای میانه آمدند، دولت‌داری را از ایران آموختند. ایران با کمک ناتو تحت فشار اسرائیل است. همچنین موضوع آذربایجان به ایران مرتبط است. ائتلاف با خلق کورد، ایران را به کشوری دموکراتیک و مؤثرتر در آینده تبدیل خواهد کرد.

روژآوا ذهنیت داعش را متزلزل می‌کند

هر کدام از رفقا یوسرا درویش، لیمان شوش و فرات توما به شهادت رسیدند. روژآوا جای کوچکی است، اما ذهنیت دولت ملی و ذهنیت داعش را متزلزل می‌کند. رفقای ما به خاطر سیستم اداره‌ی خودمدیریتی به شهادت رسیدند. انقلاب روژآوا با فداکاری‌های فراوان به این سطح رسیده است، این حملات وفاداری خلق و زنان به انقلاب را از بین نمی‌برد. بنابراین، حملات در این مرحله دور از انتظار نیست. نیروهای منطقه‌ای می‌خواهند نه تنها با ترکیه، بلکه با سایر نیروها ائتلاف کنند تا خلق کورد به هدف خود نرسند. اما همان‌طور که مادها در تاریخ نقش داشتند و آزادی خلق‌های منطقه را فراهم کردند. امروز به عنوان یک جنبش ماد معاصر، کوردگرایی رها نقش خود را ایفا می‌کند.

رهبر و شهید زیلان با تمام  وجود همدیگر را درک کردند

۲۷مین سال‌گرد شهادت زیلان است، این همه سال از اقدام فداکارانه‌ی وی گذشته است. رهبر گفت: "به خاطر یاد زیلان با حیات آزاد ائتلاف کردیم. خواستیم حیات آزاد را توسعه دهیم". فراخوان ماه ژوئن فراخوانی برای حیات آزاد است. رهبر بسیار از این اقدام متاثر شد. وقتی شنید، هنوز گزارش رفیق زیلان نرسیده بود. رهبر چند سوال از ما پرسید، به عنوان مثال: به این فکر کنید که خود را با تمام سلول‌هایتان منفجر کردن به چه معناست؟ این مدرکی بر آن است که زیلان با تمام وجودش رهبر را درک کرده بود. سپس گزارش رفیق زیلان رسید. می‌توانم بگویم، آن شب هیچ کس نتوانست بخوابد. رهبر همان شب گزارش را ارزیابی کرد. رهبر پس از دریافت نامه زیلان گفت: “من نیز تحت فرماندهی زیلان قرار دارم”. سپس رهبر گفت: “زیلان مانیفست است، فراخوانی برای حیات آزاد است”.

کسانی که به دنبال ارزش هستند می توانند به پ.ک.ک بپیوندند

حقیقتا، امروزه تحلیل بسیار کمی درباره‌ی‌ آزادی وجود دارد. به ویژه روی سخنم با جوانان است. آزادی چیست، حیات آزاد چیست، چگونه باید باشد، به چه معناست؟ ما به آزادی نیاز داریم، وجود ندارد؟ کسانی که به دنبال ارزش هستند می توانند به پ.ک.ک بپیوندند. کسانی که به دنبال عشق حقیقی، دوستی و شراکت هستند می‌توانند به پ.ک.ک بپیوندند. این ماهیت پ.ک.ک است. وقتی اسم زیلان می‌آید، این موارد به ذهنمان خطور می‌کند.

همچنین با احترام و قدردانی یاد رفیق هلمت را گرامی می‌دارم. وقتی زیلان اقدامش را انجام داد، رفیق هلمت در میدان رهبر بود. یکی از رفقایی بود که در راه زیلان ادامه داد. قول می‌دهیم راه حقیقی اتحاد ملی کوردستان را به یاد او بنیان بگذاریم، انتقام نسل‌کشی‌های باشور کوردستان را خواهیم گرفت.

اگر نمی‌خواهیم بار دیگر مادیماک تکرار شود، باید راه سومی را ایجاد کنیم

با احترام یاد آن ۳۳نفری را که در هتل مادیمک سوزانده شدند را گرامی می‌دارم. آن‌ها شهدای دموکراسی هستند. همیشه در دوره عثمانی نسل‌کشی‌ علیه جامعه‌ی علوی وجود داشته است. جمهوری ترکیه خود را ادامه دهنده‌ی امپراتوری عثمانی می‌داند. نه تنها از نظر جغرافیایی، بلکه به عنوان یک فرهنگ و سیاست و پایگاه قدرت، خود را دنباله روی امپراتوری عثمانی می‌داند‌. جامعه علوی تشکیلات خود را حفظ می‌کند. رهبر در زمان ایجاد پ‌.ک‌.ک و بعد از آن نیز، جامعه علوی را مبنای خود قرار داد. ارزش زیادی برای درسیم قایل بود. ابتدا پ.ک.ک خود را به عنوان جنبشی برای انتقام از نسل‌کشی درسیم سازماندهی کرد.

اگر نمی‌خواهیم بار دیگر مادیمک تکرار شود، اگر می‌خواهیم جامعه علوی در این جغرافیا با رنگ، عقاید و سیستم اجتماعی خود زندگی کند، لازم است، سیاست دموکراتیک را به عنوان راه سوم در ترکیه ایجاد کنیم.

مکانی اصلی برای انجام مبارزه انقلابی مشترک وجود دارد

 

این‌گونه، از دیدگاه ملت دموکراتیک که رهبر آپو پیشنهاد می‌کند، مبارزه انقلابی مشترک جایگاهی محوری دارد. ۵۳ سال قبل، در ۱۵-۱۶ ژوئن ۱۹۷۰، مقاومت کارگران شدت گرفت. می‌توان از آن به عنوان زمینه‌ای برای مبارزه مشترک آن را ارزیابی کرد. نتایج بسیار خوبی داشت، به دلیل مقاومت تصمیم انجمن پیران لغو گردید. به عنوان نتیجه یک مقاومت موفق، تحت رهبری جنبش مشترک انقلابی، برای مبارزه مشترک به عنوان یک جنبش موضع استراتژیک اتخاذ کردیم. این‌گونه، ائتلاف ما در ترکیه موفقیت آمیر‌ بود.

آ.ک.پ و م.ه.پ در مقاومت ۱۵-۱۶ ژوئن حضور داشتند. اکنون آ.ک.پ و م.ه.پ می‌توانند هر تصمیمی را در پارلمان اتخاذ کنند. اما اگر خلق و فرودستان هوشیار باشند و خود را سازماندهی کنند و ارزش زندگی را بدانند، می‌توانند این را متزلزل کنند. این پیام اصلی ۱۵-۱۶ ژوئن است این ارزش سازماندهی و تلاش مشترک است.

اسم ما چیست؟ پ.ک.ک است. پ.ک.ک حزب آزادی کارگران است. حزب فقرا، محرومین و کارگران است. این حزب آزادی کارگر است. حزب فقرا، محرومین و کارگران است. کارگران و زحمتکشان می‌توانند از مبارزه‎ی خود صیانت کنند. نیازی به نیروهای مختلف نیست.

پ.ک.ک نیروی سیاست و اندیشه است

ما با حمله‌ای مواجه هستیم که می‌خواهد پ‌.ک‌.ک را یک سازماندهی جنگی نشان دهد و از این طریق آن را نابود کند. اما خلق کورد و افراد باوجدان می‌دانند که پ.ک.ک تنها جنبشی نیست که به مبارزه مسلحانه پرداخته باشد. پ.ک.ک جنبش برای اندیشیدن و فکری است. در غیر این صورت نمی‌توانست نمی‌توانست بر خلق کورد تاثیر بگذارد. نمی‌توانست استدلال سیاسی ایجاد کند. بدون شک با پیشگامی رهبرمان  پیشرفت کرد. رهبر در همان ابتدا گفت: “اگر راه دیگری وجود داشته باشد، اگر حملات سنگین به زندان‌ها در سال‌های ۱۹۸۰-۱۹۸۲ وجود نداشت، اگر شکنجه و نابودگری وجود نداشت، پ.ک.ک بیشتر به‌ عنوان یک جنبش ایدئولوژیک پیشرفت می‌کرد”.

در این راستا، قطعا پ.ک.ک یک نیروی سیاسی است، نیروی سیاسی خلق کورد است. نمی‌خواهند خلق کورد با نیروی خود سیاست انجام دهند. دولت-ملت متفاوتی در برنامه پ.ک.ک وجود ندارد، اما نزد نیروهای دیگر این تفاوت دیده می‌شود.

 خواهان استقلال و فدرالیسم هستند و نمی‌دانم چه چیز دیگری می‌خواهند. آنان می‌توانید صحبت کنید، اما چرا این حق را برای پ.ک.ک قایل نیستند؟ همزمان، این محاسبە در اینجا جداست.

حمله‌ای وجود دارد که می‌خواهد پ.ک.ک را به یک حزب تروریستی جلوه دهد. پ.ک.ک شامل خلق است. ما چنین چیزی به خلق نگفته‌ایم، بلکه این خلق است که چنین می‌گوید، “پ.ک.ک خلق است، خلق اینجاست”. خلق باید همیشه این شعار را تکرار کنند. زیرا پ.ک.ک واقعا خلق است. پ.ک.ک به خلق و یک نیروی جهانی تبدیل شده است. کسی این را انکار نمی‌کند. ازبین بردن پ.ک.ک به معنای از بین بردن کورد است. ۵۰ سال است که بر روی این سرزمین شهید می‌بخشیم. کوردگرایی را زنده نگه می‌داریم. به هر حال، خلق به ما این حق را می‌دهد که در مورد خلق کورد و مسائل پیرامونش صحبت کنیم. این ادامه خواهد داشت و هیچ‌کس قادر نیست جلوی آن را بگیرد. در این راستا، راه خلق ما به دین‌گونه ادامه خواهد داشت. بر سر راه شهدا، یعنی در چارچوب حقیقی مقاومت پ.ک.ک، از هر نوع فداکاری دریغ نکرده است. منبعد نیز بر همین منوال ادامه خواهد داشت”.