کردها نیرویی اصلی تعیین کننده‌ی سیاست داخلی و خارجی ترکیه در ۲۱۰ سال اخیر هستند. کرد‌ها علیه این سرگذشت ۲۰۰ ساله که مرکزیت گرایی ترکیه به ترک بودن و تک گرای ختم شد، ایستادند. جایگاه کرد در حاکمیت دولت ترکیه به گونه‌ای مستقل حاکی از این واقعیت است. کردها این هستی را بمانند سرنوشت قبول نکرده و برای موقعیت خویش مبارزه را آغاز نمودند. با راه‌های خشونت آمیز مبارزات کرد‌ها را پاسخ داده و این را به بهانه‌ای برای گردن نهادن دیگر اقلیت‌های ترکیه نشان دادند.

  عملیات‌های دولت اعم از کشتار و تغییر دموگرافی که در مدتی کوتاه برای دولت مفید واقع شدند، در دراز مدت نتایجی دور از انتظار را در برداشت. پیشاهنگان کرد به ویژه در سال‌های پس از ۱۹۹۳ سعی داشتند مبارزات خود را علیه قتل‌عام و کشتار در میان تمامی بخش‌های جامعه که به آن‌ها "نیروی دمکراسی" گفته می‌شد بگسترانند. در این مبارزات درخواست شد دولتی دمکراتیک و مشترک ایجاد شده و این با جامعه‌ای دمکراتیک تضمین می‌گشت. بدین شکل کرد‌ها هم در ترکیه و هم در خاورمیانه به یکی از نیروهای سرنوشت ساز مبدل شدند. واقعیت این مسئله آشکار است؛ کردها برای آزادی مبارزه کرده و خلق‌های ترکیه را برای مبارزات دمکراسی تشویق می‌کنند. حمایت کرده، به آن پیوسته و شرکت می‌کنند. دمکراسی رادیکال که بر مبنای حقوق و اخلاق بنیان شده است بمانند پادزهری در برابر غرور و استبداد سردستان است.

  به جای مشارکت در درگیری‌های سنتی قدرت که از دولت ترکیه تا به جامعه گسترش یافته است، تلاش دارد در راه سوم قرار گرفته و خارج از این دو قطب جای بگیرد. ه.د.پ بخشی از این سیاست و مسئولیت است. اعمال کننده‌ی سیاست دمکراتیک بوده و نقش اساسی را در این راهکار و مبارزات ایفا می‌کند، به همین دلیل استراتژی و تاکتیک‌هایش از اینجا ایجاد می‌شوند. محصول توافقی مشترک است که در یک مشورت قوی ایجاد شده که هماهنگی میان چشم انداز آینده و سنت‌های قدیمی را تضمین می‌کند.

  استراتژی ه.د.پ بر مبنای دو اصل، نتایج انتخابات ۳۱ مارس را تعیین کرد. استراتژی که در شمال کردستان خواهان اخراج ساختن کمیسیون و کمیتەهای تحمیلی استعمارگران بود که اراده‌ی خلق را غصب نمودند و در کلان شهرهای ترکیه حاکمیت آ.ک.پ – م.ه.پ که نمایندگی بخش‌های دین پرست – نژادپرست دولت بودند را نابود سازد، تا حد زیادی موفق بود.

  حاکمیت آ.ک.پ- م.ه.پ از دست دادن پایتخت ترکیه را هضم نمودند اما از دست دادن استانبول را هضم نکرد. استانبول که با نسبت جمعیت و ساختار آن از نظر اقتصادی، فرهنگی و هنری شهریست که نقشی بمانند دومینو ایفا می‌کند. به عنوان مرکزی برای انتقال سرمایه‌ی غیر‌اخلاقی که از راه سیاست نژاد‌پرست ترک ایجاد شده است دیده می‌شود. زمانیکه ستون‌های "شهر مقدس" تولد سیاسی یک شخص را اعلام می‌دارد، در این زمان از دست دادن و شکست در استانبول، " نشان مرگی سیاسی است". به همین دلیل حقوق و قوانین را کنار گذاشت و انتخابات را تمدید کرد.

  این واقعیتیست است که موضع ه.د.پ و کردها موفقیت این انتخابات را تضمین نمودند. این مسئله غیر قابل انکار است. استراتژی ه.د.پ تغییر نیافت، برای شکست دوباره‌ی آ.ک.پ - م.ه.پ، روسای مشترک ه.د.پ، نمایندگان پارلمان، روسای مشترک شهرداری‌ها، سازمان‌های ه.د.پ در شهر، شهرک و محلات استانبول همراه با تمامی بخش‌های خویش فعالیت کردند.

  حاکمیت آ.ک.پ- م.ه.پ با واقف بودن به دلیل شکست انتخاباتی خویش در انتخابات ۳۱ مارس، اینبار زبان و فعالیت‌هایی دوگانه را به کار گرفتند. از سویی تابلو‌های به زبان کردی را برداشتند و از سوی دیگر نامزد خویش را به آمد فرستادند و در آنجا سخنانش را با کلمه " کردستان" آغاز کرد و بدین شکل دست به فریبکاری زد. از سوی دیگر حملات اشغالگرانه‌ی خویش را علیه خاکورک آغاز کرده و اعلام کرد، این سرنوشت درانتظار 'شرق فرات' خواهد بود. از سوی دیگر با پایان یافتن انزوای تحمیلی در نتیجه‌ی مقاومت‌ها سعی داشتند با دروغ  "جنگ میان امرالی- قندیل- ه.د.پ" از این مسئله بهره ببرند. تمامی اینها نتیجه‌ای در بر نداشت و ه.د.پ در چهارچوب استراتژی خویش با شعارهای " رفراندوم دمکراسی" ، اتحاد دمکراسی"  و " آغاز برهه‌ی سیاسی جدید با نابودی آ.ک.پ – م.ه.پ" رای دهندگان خویش را سازماندهی کرده و نیروهای دمکراسی را امیدوار نمود. تصمیمات و تلاش‌های ه.د.پ با حمایتی بسیار از سوی جنبش آزادی خواهی کرد روبه‌رو شد.

  اتحاد فاشیست آ.ک.پ – م.ه.پ دیروز در استانبول فروپاشید. حاکمیت ۲۵ ساله‌‌ی اردوغان، حاکمیت ۱۷ ساله‌ی آ.ک.پ و حاکمیت ۴ ساله‌ی م.ه.پ که تحت حمایت استانبول بود درهم شکسته شد.

  با اختلاف ۱۰ درصد یعنی بیش از صدها هزار رای درهم شکسته شد. در مجموع ۳۹ منطقه، امام اغلو در ۲۸ منطقه پیروز شد. اقتدارگرایی و سلطه‌جویی آ.ک.پ – م.ه.پ و پیشگام آن‌ها که در ۳۱ مارس به لرزه در آمده بود در عصر دیروز گسست. در این انتخابات حاکمیت مشروعیت مدیریتی خود را از راه انتخابات از دست داد. در نتیجه‌ی تاثیر قدرتمند کردها حاکمیت موجود به جنازه‌ای مبدل شده است که در انتظار دفن شدن است. احتمال وجود دارد که حاکمیت از دشمنی با کردها دست برنداشته و حملات بیشتری انجام دهد. آنچه ه.د.پ و اجزای آن انجام خواهند داد، اجرای استراتژی این مبارزات است.