پلاتفرم دمکراتیک ایران در بیانیهای از تمامی آزادیخواهان منطقه و جهان میخواهد با تمام توان مادی و معنوی خویش به دفاع از خودمدیریتی دمکراتیک روژاوا برخیزند.
متن بیانیه پلاتفرم دمکراتیک ایران به شرح زیر است:
"در حالی که به آخرین ساعات ضرب العجل حمله به روژآوا توسط اردوغان، یکی از چهره های فاشیستی قرن نزدیک می شویم اما هنوز هیچ واکنشی ازسوی نهادها و سازمانهای به اصطلاع مدعی آزادی و حقوق بشر به چشم نمیخورد. در روزهای گذشته رجب طیب اردوغان از تریبونهای سازمان ملل همچون کانالهای تلویزیونی تحت کنترل خویش در ترکیه بهره جست و با وقاحت تمام، دم از آمار و ارقام و بودجه تعیین شده برای ساخت شهرکهای مرزی توسط اروپا و اسکان دادن پناهندگان در آنها در آینده نزدیک زد و همزمان تجدید پیمان خویش مبنی بر «پاکسازی مناطق اشغالی [کانتونهای شمال سوریه] از تروریستها».
نمایندگان دولتهای مختلف در آنجا سکوت برگزیدند همانگونه که تا به امروز در مقابل کشتار بیرحمانه مردم غیر مسلح از کوبانی گرفته تا عفرین و تجاوز علنی به خاک کشور مجاور، عراق و لشکر کشی و بمباران روزانه مناطق مسکونی.
روژاوا بر مبنایی طرح ریزی گشته که در آن تمامی ملتها و گروههای اجتماعی بدون در نظر گرفتن آئین، فرهنگ، زبان، جنسیت و کثرت در امور اصلی و اساسی جامعه دخیل میباشند و نیروهای فاشیستی و ضد انسانی سرمایهداری را وادار به عقب نشینی نموده و برای اولین بار سیستم ملت دمکراتیک و خود گردان را به صاحبان پول و قدرت قبولاندهاند.
سیستم سرمایهداری غرق در بحران دیگر بار، به حربه جنگ برای گریز از تنگناهای اقتصادی پناه برده و ریزه خواران مستبد و فاشیست منطقه چون اردوغان به امید سلطان عثمانی گشتن تلاش در جهت بسط امپراتوری خیالیش را دارد و در این راه از ابزار و سلاحهای مدرن و پیشرفته جنگی مشترک اتحادیه اروپا و ناتو سود میجوید غافل از آنکه این بار سیستم کاپیتالیستی برای نجات خویش حتی به خودیهایش نیز رحم نخواهد نمود و امروز اگر فشاری از آنان بر گرده خود احساس نمیکند نه به معنای تائید اعمال ضد بشریش میباشد و نه پشتیبانی مستقیم.
تجربهای جدید در تاریخ مبارزاتی خلقهای تحت ستم، هشت سال پیش در آغاز جنگ نیابتی در منطقه خاورمیانه پای به عرصه سیاست نهاده و تمامی کهنه معادلات منطقه را دچار دگرگونی عظیمی نمود. معادلاتی که میزان ادوات جنگی در آن تعیین کننده نیست بلکه نیروئی به مراتب بزرگتر و آن قدرت مردم متحد است که با تجربه جنگ نابرابر کوبانی، به جهانیان ثابت نمود که آنها خود آخرین تصمیم گیرندگان بر سرنوشت خویش میباشند.
واپسین ساعات اولتیماتوم حمله به روژآوا را در مقطعی از زمان طی مینمائیم که فضای سیاسی ترکیه پس از انتخابات شهرداریهای آن کشور در ماه مارس ٢٠١٩ دستخوش تحولات عظیمی گشته است. درخواست نمایندگان حزب دمکراتیک خلقها، از مردم که به نماینده ج.ه.پ رای دهند، ضربه جبران ناپذیری را بر پیکر پوسیده حزب انحصاری اردوغان حزب عدالت و توسعه زد و موجب شد که جفت دوقلوی این حزب، ج.ه.پ که از منظر ایدئولوژی اگر همطراز آ.ک.پ نباشد، از آن کمتر نیست و حزبی است نژادپرست اما مدتها بود از صحنه قدرت به حاشیه رانده شده بود و با درایت حزب مردمی ه.د.پ این دو گرگ خاکستری را در میدان سیاست به جان هم انداخت. پس از اشغال شهرداریهای وان، مردین و آمد و جایگزین نمودن قیمهای مورد اعتماد اردوغان به جای نمایندگان برگزیده مردمی پس از دو رفراندوم در کشور زمزمه ریزش در حزب عدالت و توسعه به گوش رسید و همزمان انشعاب در حزبی که کاملا با اصول سخت دیکتاتوری، قوانین کشور را به نفع خویش تغییر داده بود. برای پی بردن به جنون اردوغان همان بس که به بحران منطقه، شرایط اقتصادی ترکیه و کاهش روزانه ارزش لیر، جنگ و دندان نشان دادن حزب ج.ه.پ و حال حزب انشعابی آ.ک.پ بنگریم تا متوجه شویم اردوغان این بار به جای کودتا که جزو انفکاک ناپذیر تاریخ سیاست و دولت ترکیه است، به اسکان دادن بخش عظیمی از ارتش در خاک دو کشور سوریه و عراق پناه برده چرا که میداند تمرکز نیروی ارتش در خاک ترکیه با توجه به تنشهای سیاسی عدیدهای که در بطن دولت وجود داشته و در حال شکل گیری میباشد، نارضایتی مردمی که قرار بود کشورشان عضو اتحادیه اروپا گردد اما امروز مُهر پدر داعش را بر پیشانی وطنشان میبینند و طیف وسیعی از آزاداندیشان، روزنامه نگاران، وکلا و حامیان حقوق بشر و بخش عظیمی از نمایندگان و رهبران حزبی که آرای ١٣ درصد را به خود اختصاص دادند در زندانها و سیاهچالههای رژیم فاشیست عریان بسر میبرند. اردوغان در شرایطی به غایت سخت قرار گرفته و هر حرکت پیش بینی نشدهای که در سالهای پیش از وی مشاهده شده از قراردادهایش با روسیه و خرید ادوات جنگی که در واقع بر خلاف تعهداتش در ناتو میباشد، تا کریدور گروه اسلامی داعش که خود خلیفه برحقشان است تا مبادلات غیر قانونیش با ایران و غصب چندین کیلومتر از خاک کردستان عراق و تجاوز به خاک آن کشور، همگی دال بر مرگ تدریجی و پر درد مغز زنگزده کوچکی است که به خیالش با کشتار ملت کُرد و تغییر دموگرافی و بافت جمعیتی در مناطق کردنشین میتواند به اهداف ضد انسانیاش برسد، غافل از آنکه روژآوا سرود پرشور غروب سیستم سرمایهداری را بر لب جاری است، روژآوا را در هیچ مرز مکانی نمیتوان گنجاند مادامی که مبارزان آزادیخواه از اقصی نقاط جهان به آن پیوستهاند و جنگ نه جنگ ابزار و آخرین ادوات مدرن تکنیکی بلکه جنگ اندیشه برتر است. به زعم اردوغان روژآوا زدودنی است اما دستاوردهای بزرگ سیستم خودمدیریتی در این مدت کوتاه ثابت نمود که براستی ستودنی بوده و برای رسیدن به جامعهای آزاد و برابر از این الگو میتوان برای دیگر نقاط بحران زده خاورمیانه سود جست.
پلاتفرم دمکراتیک ایران از تمامی نیروهای آزادیخواه و انقلابی منطقه و جهان میخواهد تا با تمام نیروی مادی و معنوی خود، به دفاع از سیستم خودمدیریتی دمکراتیک روژآوا و دستاوردهای آزادیخواهانه و برابری طلبانه آن در مقابل تهدیدات فاشیسم برخیزند."