سیاستمدار کورد و فعال چپ، تداوم انزوای علیه رهبر خلق کورد را به عدم هضم تفکر فلسفی ایشان از سوی ناتو پیوند داد و گفت: «به این دلیل ایشان را ایزوله کرده‌اند و اجازه ملاقات نمی‌دهند، چون فکر می‌کنند هنوز هم می‌توانند ایشان را مجبور به تسلیم‌شدن کنند.»
ابراهیم علی‌پور، سیاستمدار کورد و فعال چپ مقیم آلمان در مصاحبه‌ی کوتاهی که با شبکه آرین تی‌وی انجام داد ضمن اینکه به ابعاد مرحله‌ی دستگیری رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان و علت تحمیل انزوای شدید بر ایشان پرداخت، بر بی‌تاثیر کردن اهداف این توطئه و انزوا و اسارت قریب به ۲۵ سال در زندان امرالی از سوی رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان تاکید کرد و گفت: «اوجالان اما دیوارهای زندان را شکست. تفکر اوجالان امروز جهانی شده است.»
مصاحبه با ابراهیم علی‌پور، سیاستمدار کورد و فعال چپ مقیم آلمان به شرح زیر است:
سوال: جناب علی‌پور همانطور که مطلع هستید بیش از ۲۴ سال است که جناب عبدالله اوجالان در زندان به سر می‌برند و هم‌اکنون قریب دو سال است که کسی از وضعیت سلامت جسمانی ایشان هیچ اطلاعی ندارد. حتی وکلا اجازه ملاقات با ایشان را ندارند. شما علت این کار را در چه می‌بینید؟
علی‌پور: عامل این مسئله آمریکا و اروپا هستند. زمانی که خواستند در خاورمیانه دخالت مستقیم داشته باشند، تا قبل از لشکرکشی به عراق، احزاب کوردی زیادی در منطقه حضور داشتند از جمله حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک) به رهبری فکری و فلسفی جناب عبدالله اوجالان، فیلسوف کورد. در نتیجه آمریکا آن موقع هم تلاش کرد که حزب کارگران کوردستان را جذب همکاری با خود کند. هر چند آن موقع این حزب بر ضد ظلم و ستم‌های دستگاه قدرت صدام بود، اما راضی هم نبود که عراق هم از سوی قدرتی چون آمریکا اشغال شود و اوضاع منطقه بحرانی گردد. به دلیل مخالفت جناب اوجالان، آن موقع با دخالت مستقیم نظامی در منطقه و سوق‌دادن آن در فاجعه‌های سیاسی، اجتماعی و نظامی، غرب هم برای برداشتن این مانع از سر راه خویش وبا وقوف بر اینکه در آینده اوجالان جلوی پروژه‌های اشغالگرانه آمریکا و ناتوبه مانع تبدیل خواهد شد، تصمیم به دستگیری جناب عبدالله اوجالان گرفتند. درواقع جناب اوجالان توسط دولت ترکیه به اسارت گرفته نشد، بلکه توسط دستگاه‌های جاسوسی و استخباراتی دولت‌های آلمان، آمریکا و اسراییل، انگلیس، فرانسه و خلاصه ناتو به اسارت درآمدند. ایشان ربوده شدند. دلیل ربودن ایشان این بود که ایشان یک پروژه دمکراتیک برای خاورمیانه طراحی کرده بود که بصورت کنفدرالیسم دمکراتیک خاورمیانه فرمول‌بندی شده و بویژه حل مسئله کورد بخشی از آن است. به دلیل رشد و نفوذی که این فلسفه در منطقه و بین جوامع و نخبگان ترک و کورد و عرب داشت، این را خطری برای خود دیدند؛ درنتیجه تصمیم براین گرفتند که جناب عبدالله اوجالان را دستگیر کنند. ترکیه هم سوریه را تهدید به حمله نظامی کرد و جناب اوجالان هم برای اینکه جنگی میان ترکیه و سوریه رخ ندهد از سوریه خارج شد. درعین حال، احزاب کمونیست، چپ دمکراتیک و سوسیال دمکرات یونان و ایتالیا و شخصیت‌های برجسته سیاسی و اجتماعی و هنری این دو کشور به عبدالله اوجالان قول دادند که در حفاظت از ایشان خواهند کوشید. درنتیجه بعد از رفتن جناب اوجالان به یونان و ایتالیا ولی آمریکا و ناتو به این کشورها دستوردادند که حق ندارند پناهندگی سیاسی به ایشان بدهند. آن زمان هواپیمای حامل جناب اوجالان سه هفته در آسمان بود و فقط برای سوخت‌گیری می‌نشست. بین اوکراین، روسیه و اروپا در رفت‌وآمد بود که در نهایت و بالاجبار به آفریقا رفتند و در کنیا توسط ناتو ربوده و تحویل دستگاه امنیتی ترکیه داده شدند. اگر مسئله را فرمول‌بندی کنم چنان است که دخالت در خاورمیانه و به آشوب‌کشاندن آن توسط ناتو که با مقاومت حزب کارگران کوردستان به رهبری اوجالان روبروشد، اصل کشمکشی بود که آنها مطابق آن تصمیم به دستگیری و اسارت ایشان بگیرند. خواستند ایشان را از سر راه خود بردارند.
سوال: شما به توطئه بین‌المللی اشاره کردید و گفتید که جناب اوجالان بعنوان رهبری که برای خاورمیانه آلترناتیوی دارد، در حال حاضر در شرایطی که این انزوا بر ایشان تحمیل شده، وظیفه کنشگران و فعالان سیاسی و حقوق‌بشری در این زمینه چیست؟ برای آزادی ایشان چکار باید کرد؟
علی‌پور: بعد از دستگیری جناب اوجالان، خود ترکیه در بحران شدیدی فرورفت. سیستم پان‌ترکیسم قبلی که توسط نظامیان اداره می‌شد، به آستانه سقوط رسید. دولت مذهبی که بعدها به سرکردگی اردوغان برسر کار آمد، تلاش کرد که با اوجالان به یک توافق برسد. اوجالان در عین اینکه در زندان بود، در قبال دیالوگ سیاسی که توسط دولت ترکیه و دستگاه امنیتی آن، میت و با ریاست هاکان فیدان انجام می‌گرفت، یک دوره مذاکره سه ساله را پشت‌سر گذاشتند و در سال ۲۰۱۳ قطعنامه صلح و امنیت و برابری ملت‌های ترکیه را در نوروز ارایه دادند. هرچند در زندان بودند اما کتابها و مقالاتی بیرون دادند و قدرت ترکیه متوجه شد که این حزب یک حزب بزرگ سیاسی و اجتماعی در ترکیه است که شکل‌گرفته و نزدیک به صد پارلمانتار را به پارلمان ترکیه فرستاده‌اند. بخش زیادی از آنها هم زن بودند و اولین بار بود که جامعه ترکیه دچار شوک شد و یک حزب کوچک کوردی به پارلمان راه یافته بود. آنها متوجه شدند که در آن دیالوگ‌ها ترکیه ضرر کرده است. لذا دیالوگ با عبدالله اوجالان را قطع کردند و ایشان را در یک جزیره در زندان تک‌نفره ایزوله نمودند. اوجالان اما دیوارهای زندان را شکست. تفکر اوجالان امروز جهانی شده، آن موقع در سطح ترکیه بود، اما امروز در خاورمیانه و جهان تأثیرگذار شده‌اند. در نتیجه هنوز هم اینکه فکر و فلسفه اوجالان وارد جامعه بشود را خطر می‌بینند. پس هنوز هم بر ایزوله‌کردن ایشان اصرار دارند شاید بتوانند ایشان را تسلیم‌پذیر نمایند. تا به امروز موفق نشده‌اند و من فکر می‌کنم بعد از این هم نخواهند شد. در تحلیل نهایی، سیاست آنها که از اول اشاره کردم، الان در خاورمیانه به بن‌بست رسیده است. آنها اگر بخواهند در خاورمیانه ثبات به وجود بیاید، باید بازهم سراغ اوجالان بروند و باید خودشان ایشان را آزاد کنند. درغیر اینصورت تفکر فلسفی اوجالان بعنوان یک فیلسوف خاورمیانه‌ای که تاریخ آنجا را برای اولین‌بار تجزیه و تحلیل می‌کند، برای اروپایی‌ها قابل‌هضم نیست. به این دلیل ایشان را ایزوله کرده‌اند و اجازه ملاقات نمی‌دهند، چون فکر می‌کنند هنوز هم می‌توانند ایشان را مجبور به تسلیم‌شدن کنند. اینکه در این کار موفق خواهند شد یا نه را تاریخ ۲۴ سال مبارزه این فیلسوف در زندان آشکارا نشان می‌دهد و اثبات می‌کند که تسلیم نخواهد شد.
