مرکز اطلاع‌رسانی و مطبوعاتی ی‌رک درباره گریلای‌های شهید اینگونه اظهار داشت:

«در تاریخ ۳ جولای ۲۰۲۴، رفقای‌مان آرارات باور، استِرا سیسَر و تارا هورام، در حالی که در منطقه آسوس مشغول وظایف انقلابی خود بودند، به مقام شهادت رسیدند.

در طول تاریخ، کسانی که مهر خود را بر تاریخ بشریت زده‌اند، همیشه شهدای ما بوده‌اند که بزرگ و با معنایی عظیم زندگی کرده‌اند. به ویژه در شخصیت زنی که با اندیشه و فلسفه رهبر آپو ساخته شده است، صدها نمونه در هر شرایطی، همیشه مقاومت کرده و نمونه زندگی زیبایی شده‌اند که امروز پیشگام تمام بشریت است. مانند همیشه، رفقای ما آرارات باور، استِرا سیسَر و تارا هورام نیز با مشارکت و ایستادگی خود بار دیگر نشان دادند که آن‌ها نیز نمونه‌هایی از حقیقت خط زن آزاد هستند که پیشگام بشریت شده است. آن‌ها نمادی از رفاقت واقعی با رهبر آپو شدند. با مشارکت‌هایشان، بدون تردید همیشه نمادی از ایستادگی زن آزاد بودند و آن‌ها نیز مهر خود را بر تاریخ بشریت زدند.

در ابتدا، به خانواده‌های گرانقدر رفقای شهیدمان و به تمام مردم کوردستان تسلیت می‌گوییم و دوباره قول می‌دهیم که آرزوهای آن‌ها را به پیروزی برسانیم.

اطلاعات مربوط به مشخصات رفقای شهید ما به شرح زیر است:

 

نام سازمانی: آرارات باور

نام و نام خانوادگی: نَهار آوجی

محل تولد: موش

مادر-پدر: مریم-تحسین

زمان و مکان شهادت: ۲۰۲۴-آسوس

*****

نام سازمانی: استِرا سیسَر

نام و نام خانوادگی: سَودا کوسَن

محل تولد: حلب

مادر-پدر: فاطمه-علی

زمان و مکان شهادت: ۲۰۲۴-آسوس

*****

نام سازمانی: تارا هورام

نام و نام خانوادگی: کیژان موی‌زی

محل تولد: سنه

مادر-پدر: گَشین-بهروز

زمان و مکان شهادت: ۲۰۲۴-آسوس

*******

آرارات باور

رفیق‌مان نَهار آوجی با نام سازمانی آرارات باور، در سال ۱۹۸۸ در شهر موش در باکور کوردستان چشم به جهان گشود. او کودکی کوردستانی بود که از همان کودکی به او گفته شد که بر حقیقت وطن و خاک خود بزرگ شود. در کودکی جنبش آپویی را از طریق خانواده خود شناخت. او از خانواده‌ای میهن‌دوست بود و برادرش در سال ۱۹۹۷ به شهادت رسید، با این حقایق بزرگ شد و به جستجو پرداخت.

زمانی که برای تحصیل در دانشگاه به شهر آنکارا رفت، جنبش آپویی را از نزدیک‌تر شناخت و در آن سال‌ها در فعالیت‌های جوانان شرکت کرد. در این زمان، بیشتر از رویکرد احساسی، با واقعیت رهبر آپو، جنبش را عمیق‌تر شناخت و سپس با جستجوی حقیقت، سفر بی‌بازگشت خود را آغاز کرد. پس از ورود به کار و فعالیت، در سال ۲۰۱۱ توسط دولت اشغالگر ترکیه دستگیر شد و یک سال را در زندان گذراند. در طول زندان، او به شخصیتی مبارز و بسیار قوی تبدیل شد. در سال ۲۰۱۵ از باکور کوردستان خارج شد و به منطقه انقلاب، روژاوا، روی آورد. بر اساس کار و فعالیت انقلاب، در فعالیت‌ها شرکت کرد، مدتی در فعالیت‌های اجتماعی و پس از آن در فعالیت‌های رسانه‌ای ماند. او چشم حقیقت انقلابی شد که تمام جهان از آن شگفت‌زده بود. پس از مدتی ماندن در روژاوا، این بار به باشور کوردستان روی آورد. در آنجا، واقعیت جنگ ویژه که بر جامعه تحمیل شده بود، به ویژه وضعیت زنان و به طور کلی کوردستان را از نزدیک دید و به درک عمیقی دست یافت. بر این اساس، تصمیم به پیوستن گرفت و به صفوف گریلا‌ پیوست و او نیز یک گریلا برای آزادی کوردستان شد و خود را مسلح کرد.

رفیق ما آرارات که مانند کوه آرارات بزرگ و سرافراز است، هرگز از واقعیت زندگی گریلایی احساس بیگانگی نکرد. پیش از آنکه گریلا شود، همیشه آن را حس کرده، تحقیق کرده و با دانش، واقعیت زندگی گریلایی را از نزدیک شناخته بود. اگرچه حضورش در صفوف گریلا بسیار طولانی نبود، اما به دلیل تجربیات گذشته‌اش توانست پیشگام بسیاری از کارها باشد. او تجربه بزرگی داشت، این نیز باعث می‌شد که همیشه آموزش دادن و پیشگامی برای رفقایش را وظیفه‌ای اصلی برای خود بداند.

در زمینه گریلا‌یی، برای پاسخگویی به وظایف زمان، پیشنهاد کرد که وارد شاخه تخریب شود. در طول آموزش، زمان خود را به بهترین نحو ممکن ارزیابی می‌کرد و می‌خواست یک گریلای زن باشد که بتواند در هر زمینه‌ای پاسخگو باشد و از عهده وظیفه خود برآید.

با شور و لبخند خود، در قلب رفقایش گرمایی ایجاد می‌کرد. هیچ روزی مانند روز دیگر زندگی نکرد. با عشق و بازسازی همیشگی، در هر لحظه خود را درگیر می‌کرد. با این مشارکت، او نمادی واقعی از خط آزادی زن شد و در هر لحظه از زندگی پیشگام بود. به دلیل توانایی‌اش در پیشرفت، در مدت کوتاهی توانست به فرماندهی یک واحد گریلا برسد. همیشه با ایستادگی و مشارکت ساده‌اش آماده انجام هر کار انقلابی بود. مشارکت و مبارزه‌ای که در صفوف ما ایجاد کرد، برای هر یک از رفقایش نمادی از حقیقت زنی بود که خود را بر اساس واقعیت رهبر آپو بنا می‌کند و زندگی بزرگی را تجربه می‌کند.

استِرا سیسَر

رفیق‌مان استِرا سیسَر در سال ۱۹۹۸ در خانواده‌ای میهن‌دوست، در شهر حلب چشم به جهان گشود. مانند هر کودک روژاوای کوردستان، سهم خود را از تحمیل بی‌هویت‌سازی‌ای که رژیم بعث بر مردم ما در آن منطقه تحمیل کرده بود، دریافت کرد و با آرزوی روزی که با هویت خود زندگی کند، بزرگ شد. به دلیل میهن‌دوستی خانواده‌اش، در سنین جوانی جنبش آپویی را شناخت. رفیق ما در واقعیت انقلاب، واقعیت زندگی را شناخت، یعنی کودکی خوش‌شانس بود که با انقلاب بزرگ شد. در کار و فعالیت‌ها جای گرفت. در زمانی که مشغول کار و فعالیت بود، با خواندن نامه رفیق زیلان، تفکری متفاوت در او شکل گرفت. عملیات فدایی، به ویژه ایستادگی و عزم بی‌نظیر رفیق زیلان، باعث شد که همیشه به دنبال مناطق آزاد باشد.

در سال ۲۰۱۵ تصمیم به پیوستن گرفت. با پیوستن خود، هویتی به دست آورد که امروز تمام جهان از آن شگفت‌زده است. مشارکت او تبدیل به انتقام از سیستم ارتجاعی شد که مردم ما را بی‌هویت گذاشته بود. در صحنه انقلاب، شخصیت خود را با آموزش‌های ایدئولوژیک و نظامی برای هر شرایطی آماده کرد. مدت طولانی در روژاوا در کار و فعالیت‌های انقلاب ماند. اما همیشه به دنبال این بود که روزی به مناطق آزاد روی آورد و در آن مناطق، رهبر آپو را از نزدیک‌تر، به عنوان یک زن، بشناسد. در سال ۲۰۲۰، این فرصت برایش فراهم شد که به مناطق آزادی روی آورد. سرانجام چیزی که در انتظارش بود، محقق شد.

در کوه‌های کوردستان، همیشه خود را بر اساس خط آزادی زن آموزش می‌داد، می‌خواست شایسته ایستادگی و خط زیلان و بریتان باشد، این را همیشه با عشق و علاقه زندگی می‌کرد. به خوبی می‌دانست که جایی که می‌تواند خود را بشناسد و بزرگ شود، مناطق آزاد هستند. آمدن خود به مناطق آزاد را همیشه یک فرصت بزرگ می‌دانست و همیشه می‌خواست با ایستادگی و مشارکتی که از خود نشان می‌دهد، پاسخگوی آن باشد.

رفیق ما استِرا سیسَر با تواضع و ایستادگی‌اش که همیشه رفاقت بزرگی را تجربه می‌کرد، با فداکاری‌اش، برای هر یک از رفقایش نمونه بود. او شخصیتی با روحیه بود که همیشه از زندگی گریلایی روحیه می‌گرفت و در عین حال به آن روحیه می‌بخشید. بر این اساس، در صفوف ما با فداکاری و تواضعش برای هر کار و فعالیتی، بدون تردید میراثی بی‌نظیر از مبارزه را به ما سپرد.

تارا هورام

کیژان موی‌زی با نام سازمانی تارا هورام در شهر سنه در روژهلات کوردستان چشم به جهان گشود. او کودکی سرکش و عصیانگر بود که در فرهنگ میهن‌دوست هورامان بزرگ شد. در سنین پایین جنبش آزادی‌بخش را شناخت، تحقیق کرد و در سال ۲۰۲۱ به صفوف گریلا‌ها پیوست. با پیوستن خود، مدافع تمام زنانی شد که تحت ظلم بودند، انتقام هزاران سال فریاد را گرفت و از ارتجاع انتقام گرفت و اینگونه سفری بی‌امان را آغاز کرد.

واقعیت اشغالگری و ظلم بر مردم کورد، به ویژه ظلمی که بر زنان اعمال می‌شد را از نزدیک به خوبی می‌دید و همیشه این را برای خود سوالی می‌دانست و با آن زندگی می‌کرد. رفیق ما تارا تولهلدان دختری بود که حتی قبل از پیوستن به صفوف ما، رهبر آپو را در سطح عمیقی بررسی کرد و می‌خواست بشناسد. او دختری باهوش و ماهر بود که در مدرسه همیشه با وجود فرصت‌های بسیار بالا برای تحصیل، این را ترجیح نمی‌داد و تنها چیزی که آرزویش را داشت، این بود که در کوه‌های کوردستان یک مبارز مسلح شود.

رفیق ما تارا هورام، که یک مبارز سرکش، یک عصیانگر شجاع و یک حقیقت بی‌پایان بود، در هر لحظه از زندگی خود تمام رنگ‌های فصول را با هم زندگی می‌کرد. برای هر پیشرفتی استعداد بسیار بزرگی داشت. در هر لحظه برای هر کاری که انجام می‌داد، نظم بسیار زیادی از خود نشان می‌داد، شخصیتی منضبط بود و با حساسیت بسیار زیاد هر کاری را با موفقیت انجام می‌داد.

گریلای با اراده، تارا هورام، با شور و ایمانی با اراده، همیشه در جستجوی حقیقت اندیشه‌ها و تفکرات رهبر آپو بود. در زمینه خودآموزی، در سطحی بسیار بالا، هم در زمینه ایدئولوژیک و هم در زمینه نظامی، بی‌وقفه خود را توسعه می‌داد. در سال ۲۰۲۳ در دوره آموزشی آکادمی تک‌تیراندازی شرکت کرد و در آنجا خود را در اندیشه و فلسفه رهبر آپو عمیق‌تر کرد، به یک گریلای متخصص، یک گریلای پیشگام و نمونه تبدیل شد. در شخصیت خود، پیکارگری آپویی را بنا کرده بود. با بررسی کمبودهای خود، نقاط ضعف خود را می‌دید و برای حل آنها همیشه تلاش بی‌نظیری می‌کرد. معیارهای آزادی زن را برای خود معیارهای اساسی شخصیت خود قرار می‌داد و به این ترتیب مشارکت نشان می‌داد.

از روزی که به جنبش پیوست و معنای آزادی را شناخت، از زمانی که رهبر آپو را شناخت و آزادی را تجربه کرد، بدون تردید، با شور و روحیه‌ای بی‌نظیر، مشارکت بسیار بزرگی را تجربه کرد. در سن جوانی خود در صفوف ما، برای هر رفیق‌اش منبعی از قدرت و روحیه بزرگ بود. مشارکت او حقیقت پیکارگری واقعی و بدون چشمداشت بود. رد پایی که در هر لحظه از زندگی خود گذاشته و زندگی کرده است، همیشه زنده خواهد ماند.

ما نیز به عنوان نیروهای مدافع زنان روژهلات کوردستان (ه‌پ‌ژ) بار دیگر به خانواده‌های شهدای‌مان و به تمام مردم میهن‌دوست‌مان تسلیت می‌گوییم و برای تحقق اهداف، رویاها و آرزوهای آنها، قول افزایش و پیروزی مبارزه‌شان را می‌دهیم.»