بوسه اوچر، عضو پلتفرم زنان آنکارا، اظهار کرد که زنان و کودکان اقشاری هستند که بیشترین آسیب را از زلزله می‌بینند و گفت، اساسی‌ترین مشکلات زنان مشکل مسکن و امنیتی است.

بوسه اوچر، عضو پلتفرم زنان آنکارا، درباره مشکلات زنان آسیب‌دیده از زلزله با خبرگزاری فرات صحبت کرد.

اوچر با اشاره به اینکه زمین‌لرزه‌ها به یک فاجعه فراموش‌نشدنی تبدیل شد، گفت: این زلزله‌ای که ما تجربه کردیم در واقع زلزله‌ای بود که در آن دولت زیر آوار مانده بود. بلندترین فریادی که برآمد نیز "دولت کجاست" بود. فوری‌ترین و ضروری‌ترین مطالبات خلق زلزله‌زده و ناکافی بودن عملیات جستجو و نجات در 72 ساعت بحرانی اول را تنها با بی‌کفایتی نمی‌توان توضیح داد. همچنین باید به عنوان یک ترجیح ارزیابی شود. دولت حزب عدالت و توسعه در ترکیه یک رژیم پیمانکاری ایجاد کرد. در واقع این قدرت سرمایه‌ای که او ایجاد کرده یک ترجیح است. اقتصاد ساخت و ساز جدی در ترکیه ایجاد شد و یک عرصه‌ی بزرگ رانت‌گرایی ایجاد شد. موضوع اصلی که باید مورد تاکید ویژه قرار گیرد این است که خلق از گرسنگی و سرما در منطقه زلزله جان باختند. این فاجعه بزرگ چیزی نیست که بتوان به راحتی از حافظه اجتماعی پاک کرد. بر اساس آمارهای رسمی، حدود 50 هزار نفر جان خود را از دست دادند و در صورت مدیریت موثر بلایا، می‌توان از بخش زیادی از این مرگ‌ها پیشگیری کرد. من فکر می‌کنم که سازمان‌های سوسیالیستی، فمینیستی، میهن‌دوستان و مترقی‌خواهان از میان این همه ویرانی به میدان آمدند و روحیه همبستگی را اجتماعی کردند.

شبکه‌های همبستگی فمینیستی فعال هستند

اوچر با اشاره بر اینکه مانند هر وضعیتی در تمام نقاط جهان، بیشترین آسیب این زمین‌لرزه نیز متوجه زنان و کودکان گردید، ادامه داد: ما زنان بیشترین آسیب را از فاجعه 20 ساله حزب عدالت و توسعه دیده‌ایم. حتی ساده‌ترین خواسته‌های زنان توسط تشکل‌های زنان برآورده می‌شود. شبکه‌های همبستگی فمینیستی برای تامین نیازهایی مانند پد، محصولات بهداشتی و لباس زیر فعال هستند. دولت دوباره در تلاش است تا زنان را حامل کار عاطفی و مراقبتی این روند فاجعه بار قرار دهد. در میان این همه درد، وظایفی مانند تغذیه و پناه دادن به کودکان، فراهم کردن یک محیط بهداشتی عمومی و مدیریت امور عاطفی در خانواده بر دوش زنان است.

امنیت زنان در خطر است

اوچر با تاکید بر اینکه اساسی‌ترین مشکلات زنان زلزله‌زده سرپناه و امنیت است، گفت: در محیطی که زنان حتی در یافتن چادر مشکل دارند، در معرض انواع خشونت‌ها قرار گرفته‌اند. بسیاری از زنان هستند که مجبورند با مردانی که از سوی آنها مورد شدت و تعرض قرار گرفته در یک چادر بمانند و به دلیل اینکه آنها نمی‌خواهند ولی مردان می‌خواهند، مجبور به بازگشت به ساختمان‌های آسیب‌دیده هستند. به عنوان یک شبکه دفاع از زنان، مرکز همبستگی زنان که در منطقه دفنه هاتای برپا کرده‌ایم، در واقع به مکانی تبدیل شده است که ما تمام این داستان‌ها را در آن ثبت و جمع‌آوری می‌کنیم. ما سعی کردیم با هم راه‌حلی برای مشکلات امنیتی زنان پیدا کنیم. زنان زلزله‌زده نه تنها در چادرها، بلکه در شهرهای بزرگی که به آنها مهاجرت کرده‌اند نیز با تهدید جدی امنیتی روبرو هستند. نباید فراموش کرد که زنان گمشده بسیارند. واضح است که دولت در این مقطع هیچ سیاستی را تدوین نکرده است. طی یک ماه گذشته در منطقه فاجعه، نهادهایی همچون دادگستری و فرمانداری ابدا حضور واقعی ندارند. از سوی دیگر، دولت نه به حمایت از خلق و پاسخ به خواسته‌های آنها، بلکه با ارعاب آنها به نشان دادن قدرت خود ادامه می‌دهد. بسیج فوق‌العاده خلق ترکیه، سوسیالیست‌ها و فمینیست‌ها علیه شرایط عادی فاشیسم همچنان به التیام زخم‌های زلزله ادامه می‌دهد.

ما در میدان‌ها خواهیم بود

اوچر با اشاره به اینکه امروز به عنوان زنان در میدان‌ها حضور خواهند داشت، افزود: «امسال با گفتن «امسال عزاداری، غم و اندوه ما، بذر قیام ما است» در میادین خواهیم بود. ما در میدانها خواهیم بود تا اعلام کنیم که ما از کسانی که حساب نمی‌دهند پاسخگو باشیم، همچنین ما به مبارزه با کسانی که چیزی سالم باقی نگذاشته‌اند ادامه خواهیم داد. ما صدای خود را برای کسانی که اینجا هستند و کسانی که دیگر نخواهند بود بلند خواهیم کرد. زنده باد 8 مارس!