فاطمه محمد (49) که با کار یدی امرار معاش می‌کند، با گذشت زمان در تلاش بوده که به جامعه برسد و به الگویی برای زنان مبدل شود.

فاطمه که اهل عفرین است در 10 سالگی کاردستی را یاد گرفت. فاطمه که در تلاش است با کارهای یدی که از مادرش به ارث برده است بر مشکلات اقتصادی غلبه کند، برای اولین بار در قامشلو، جایی که در سال 2006 از حلب به آنجا آمده بود، محصولاتش را به عرضه گذاشت. فاطمه گفت: من عاشق کار دستی بودم. با گذشت زمان احساس کردم خانواده‌ام از نظر اقتصادی دچار مشکل شده‌اند و می‌خواستم با رنج دست خود به خانواده‌ام کمک کنم. با درست‌کردن 11 روسری شروع به این کار کردم. امروز به سطحی که می‌خواستم رسیده‌ام و می‌توانم هر کاری را به میل خودم انجام دهم.

ادراک جامعه را می‌شکند

فاطمه که در اولین فرآیند برپا کردن بساط محصولات دستی‌اش، با واکنش جامعه روبرو شده بود، آن روزها را اینگونه توصیف کرد: به محیطی که در حلب زندگی می‌کردیم عادت کردیم. همدیگر را می‌شناختیم، اما وقتی به قامیشلو آمدم و تصمیم گرفتم اولین بساط محصولاتم را برپا کنم با واکنش زیادی مواجه شدم. مخصوصاً مردان می‌گفتند کارکردن زن در بازار کار درستی نیست، شرم‌آور است. در واقع زنان نیز واکنش نشان دادند. آنها از شجاعت من تعجب کردند، اما کم کم به من و بساط عرضه‌ی محصولات من عادت کردند. پیش‌قضاوتی نسبت به زنان را شکستم، مثل یک خانواده شدیم.

فاطمه که در مراحل اول برای غلبه بر مشکلات مالی دست به کار صنایع دستی زد، تحولی که روز به روز تجربه می‌کرد را اینگونه بیان کرد: تامین امرار معاش خانواده در ابتدا هدف اصلی من بود، اما بعد متوجه شدم که مادیات در درجه دوم اهمیت قرار دارد. من از یک دایره کوچک به یک جامعه بزرگ قدم گذاشتم. من به منبع زندگی‌ام دست یافتم. خودم را شناختم. این باعث افتخار من شد که روی پای خودم بایستم و در جامعه الگو باشم. من ثابت کردم که می‌توانیم به تنهایی و با کار یدی خود به زندگی خود ادامه دهیم. من در کنار خودم زنان زیادی را تشویق کرده‌ام. اگرچه در ابتدا شرم‌آور بود، اما به مرور زمان به آن عادت کردند و من ده‌ها زن را متقاعد کردم که کار کنند. از خانه‌هایشان بیرون آمدند. اکنون با رنج دستشان هم امرار معاش می‌کنند و هم اراده زن را ثابت می‌کند. معتقدم که زنان با چنین فعالیتهایی می‌توانند به مشارکت در جامعه و جهت دادن به جامعه بپردازند.