سنا عمر ۴۹ ساله، ساکن روستای عقیبه از توابع شهرستان شراوای عفرین و مادر ۴ فرزند است. سنا عمر در حلب به دنیا آمد و در سال ۲۰۱۱ هنگامی که جبهه‌النصره به حلب حمله کرد، مجبور شد خانه خود را به روستای باسیل منتقل کند. در سال ۲۰۱۸، زمانی که دولت اشغالگر ترکیه به عفرین حمله کرد، مجبور شد روستای خود را ترک کند و در روستای عقیبه در شراوا ساکن شود. خانه‌اش را که حدود ۹۰۰ متر با روستای عقیبه فاصله دارد تماشا می‌کند.

سنا عمر سرگذشت خود را با خبرگزاری فرات در میان گذاشته است. سنا عمر با بیان اینکه در سال ۲۰۱۱ به دلیل حملات گروه‌های تبهکار مجبور شدند از حلب به روستای باسیل در شراوا نقل مکان کنند گفت: «پس از اعلام اداره خودمدیریتی عفرین در سازمان‌های اجتماعی شرکت کردم. در سال ۲۰۱۵ در فعالیت‌های کنگره استار شرکت کردم. ما می‌توانستیم به زبان مادری و فرهنگ خود زندگی کنیم. ما زندگی آرامی داشتیم. مدارس ما به زبان مادری تدریس می‌کردند، فرهنگ ما زنده بود. سازمان زنان قوی بود. در واقع سازماندهی جامعه با رهبری زنان صورت گرفت.»
سنا عمر با بیان اینکه آنها در سال ۲۰۱۸ پس از حمله اشغالگران ترکیه به عفرین، به شهبا نقل مکان کردند، سخنان خود را اینگونه ادامه داد: «پس از اشغال عفرین، سرزمین ما که با تلاش خود ساخته بودیم از هم پاشیده شد. پس از حمله مجبور شدیم روستای خود را ترک کنیم. مهاجرت دوم آسان نبود. خانه‌ام را با دستان خودم ساختم، درختان زیتون و انجیر را با دستان خودم پرورش دادم. نتایج سال‌ها زحمت و کار غارت شد، روستاهای ما سوزانده شد. بسیاری از روستاها به نقاط نظامی تبدیل شدند. روستای باسیل که خانه من در آن قرار دارد اکنون به پایگاه نظامی گروه‌های تبهکار تبدیل شده است. من هر روز از روی پشت بام و از راه دور به روستای خود نگاه می‌کنم. من می‌توانم خانه‌ام را ببینم. اکنون تبهکاران در آنجا مستقر شده‌اند و ویران شده است. دلم می‌شکند.»
او امیدوار به بازگشت به روستای خود است
سنا عمر با بیان اینکه حملات ارتش اشغالگر ترکیه و مزدورانش به شهبا ادامه دارد، در پایان سخنان خود گفت: «حملات بدون وقفه ادامه دارد. صبح با شلیک توپ از خواب بیدار می‌شویم. وضعیت خانواده‌های دارای فرزند کوچک بدتر است. حملات بر کودکان تأثیر منفی می‌گذارد. آنها مستقیماً داخل روستاها را هدف قرار می‌دهند. روستای عقیبه یکی از این روستاهای مورد هدف است. اما امید به بازگشت به عفرین را از دست ندادیم. می‌دانیم که زمان بازگشت ما به عفرین نزدیک است. این حمله اراده ما را در هم نمی‌شکند و مبارزه را متوقف نمی‌کنیم. من در حلب خانه دارم، اما امیدوارم به خانه‌ام در باسیل برگردم. ما با سیاست‌های جاری موافق نیستیم. دولت ترکیه می‌خواهد که از شهبا هم آواره شویم، اما به هدف خود نخواهد رسید.»