لیلا گووَن، رئیس مشترک کنگره جامعه دموکراتیک (ک‌ج‌د) که همچنان در زندان است، در پیامی به «اولین کنفرانس زنان پارلمانتار کورد» در شهر آمد، با تاکید بر «نیاز به وجدان و عدالت زنانه»، خواستار اتخاذ تصمیمات رادیکال شد.
جنبش زنان آزاد (ت‌ژآ) «اولین کنفرانس زنان پارلمانتار کورد» را در مرکز کنگره چاند آمد برگزار کرد. این کنفرانس با شعار «سیاست را دموکراتیزه کنیم، جامعه دموکراتیک را بسازیم» به انجام رسید.
لیلا گووَن، رئیس مشترک کنگره جامعه دموکراتیک (ک‌ج‌د)، از زندان بسته زنان سینجان نامه‌ای به کنفرانس ارسال کرد.
برای دنیایی قابل زندگی، مدیریتی دیگر
پیام (لیلا گووَن) -که از سوی- مزگین ارگات، عضو ت‌ژآ در کنفرانس قرائت شد، به شرح زیر است:
«به همه پارلمانتارهای (نمایندگان مجلس) کورد و تمامی شرکت‌کنندگان در کنفرانس با احترام، دل و جان درود می‌فرستم... سیاست، پارلمان، مدیریت، اداره، مدیر، پارلمانتار، شهردار، فرماندار، بخشدار، رئیس، مدیر، مربی، روشنفکر، مشاور، بزرگان خانواده، رئیس عشیره، آقا، پاشا، پادشاه... از فرهنگ الهی و خلاقانه زنان تا برابری نمایشی، سلطه مردسالارانه هرگز کنار گذاشته نشده است... زن؛ زندگی را می‌آفریند و جامعه را تسهیل می‌کند. اما ذهنیت مردسالار از هر روشی برای دور نگه داشتن زنان از مکانیزم‌های تصمیم‌گیری استفاده می‌کند. تئوری‌های توطئه خود را نیز با این تصور که همه از وضعیت راضی هستند، تولید کرده است. به این ترتیب، آگاهی در مورد مدیریت دموکراتیک جمعی به صورت کرونولوژیک پاک شده است. و به جای آن، رژیم‌های دیکتاتوری تک‌نفره، مدیران بی‌رنگ و بی‌روح جایگزین شده‌اند. زنان در سراسر جهان در برابر این وضعیت ایستادگی کرده‌اند. زنان مقاومتگر جادوگر نامیده شدند، دست‌هایشان سوخته شد، با گیوتین سرشان زده شد و هر نوع رنجی را تجربه کردند، کشته شدند. هدف، ترساندن زنان، ساکت کردن و زندانی کردن آنها در خانه بود. در این زمینه تا حدودی موفقیت حاصل شد. دنیایی که توسط ذهنیت مردسالار اداره می‌شود، اکنون به زندانی تبدیل شده است که انسان نمی‌تواند در آن زندگی کند. اگر قرار است دوباره دنیایی قابل زندگی ساخته شود، تمام جامعه باید به شکلی دیگر مدیریت شود.
صدای بلند زنان
بی‌شک، زنان بیشترین مقاومت را در برابر مدیریت مستبدانه، ملی‌گرایانه و جنسیت‌گرایانه موجود از خود نشان داده‌اند. مدت‌هاست که زنان صدای خود را بلند کرده‌اند، می‌خواهند با مشارکت فعال در تمامی ساختارهای عمومی حضور داشته باشند و به دنبال ایجاد یک ذهنیت مدیریتی دموکراتیک هستند؛ زیرا امید جامعه در این جهت است. اما این کار آسانی نیست. عرصه پارلمان تنها یکی از این عرصه‌هاست. اگرچه ترکیه می‌خواهد شبیه کشورهای غربی به نظر برسد و در ابتدا ۱۸ زن را برای پارلمان انتخاب کرد، اما این وضعیت به جلو نرفت، بلکه عقب رفت. 'سیاست ویترینی' یک قرن ادامه یافت، تا زمانی که جنبش سیاسی کورد تصمیم به نمایندگی برابر گرفت. مجلس ترکیه برای اولین بار با شور، شجاعت و به رسمیت شناخته شدن هویت زنانه لیلا زانا، رنگی تازه به خود گرفت. زنان کورد با مقاومت سکینه جانسز در شکنجه، با قیام‌هایی که بریوان‌ها رهبری کردند، با ایستادگی فداکارانه زیلان، سما، بریتان و آرین در برابر خیانت، و با راهپیمایی و سخنان لیلا زانا در مجلس شناخته شدند.
اولین حزبی که نمایندگی برابر را فراهم کرد
این میراث با گذشت زمان کاهش نیافت، بلکه برعکس افزایش یافت و ادامه یافت. پیش از این، در پارلمان‌ها مردان کراوات‌زده، شکم‌دار و نمادین حضور داشتند. اگرچه در قرن ۲۱، حتی در سال ۲۰۲۵ نیز به این سطح کامل نرسیده است، اما رنگ‌وبویی جدید در حال وقوع است. اگر فضای مجلس اینقدر تغییر کرده باشد، حدس زدن اینکه چه اتفاقی خواهد افتاد وقتی نمایندگی برابر فراهم شود، دشوار نیست. زنان کورد، تحت تاثیر ایدئولوژی آزادی زنان، در تمامی ساختارهای اجتماعی مشارکت‌های مثبتی دارند. آگاهی، نمایندگی برابر، و تغییر اجتماعی که همراه با جنبش‌های فمینیستی پیش می‌رود، تاثیرات مثبتی در حوزه سیاسی نیز ایجاد کرده است. امروز می‌توانیم با اطمینان بگوییم که برای زنان یک انقلاب رخ داده است. با افتخار می‌توانیم بگوییم که ما اولین حزبی هستیم که نمایندگی برابر را در پارلمان جمهوری ترکیه فراهم کرده‌ایم، معاون رئیس گروه زنان، معاون رئیس مجلس، رئیس گروه زنان را انتخاب کرده‌ایم و در بسیاری از موارد پارلمانتارهای زن انتخاب شده‌اند. حتی احزاب دیگر نیز حزب ما را الگو قرار دادند و مجبور شدند در مورد زنان گام‌هایی بردارند.
نیاز به وجدان و عدالت زنانه
در روژاوا، زندگی جدیدی بر پایه انقلاب زنان در حال ساخته شدن است. صمیمانه باور دارم که مدل روژاوا، الگوی دموکراتیک، اکولوژیکی و آزادی‌خواهانه زنانه خواهد بود که ناخواسته در سراسر جهان مورد تقاضا قرار خواهد گرفت. در باشور کوردستان، زنان پیشمرگه، رفقای لیلا قاسم، امروز نیز در پارلمان به فعالیت خود ادامه می‌دهند و این کار را با فداکاری‌های بزرگی انجام می‌دهند. در روژهلات کوردستان، زنانی که برای جمهوری کوردستان مبارزه کردند، در ابتدا شیرین علم‌هولی، و امروز نیز در برابر سرکوب‌های ارتجاعی ملاها در زندان‌ها سر خم نمی‌کنند و اعدام می‌شوند. در مکان‌هایی که این همه رنج وجود دارد، به وجدان و عدالت زنانه نیاز است. راه این کار نیز حضور زنان در پارلمان‌ها و تمامی مکانیزم‌های تصمیم‌گیری است. تا زمانی که زنان در عرصه‌های تعیین‌کننده سیاست‌های کلی کشورها حضور نداشته باشند، هیچ چیز مفیدی برای زنان و جامعه نمی‌توان انجام داد.
باید تصمیمات رادیکال گرفته شود
فضاهایی که زنان خالی می‌گذارند، توسط مردان جاه‌طلب و فاقد صلاحیت وجدانی و کسانی که دشمن اراده زنان هستند، پر می‌شود. به همین دلیل باید این فضاها را زنان به عنوان زن پر کنند. زیرا در دنیا برخی از زنان تلاش می‌کنند سیستم را به چالش بکشند. شخصیت‌های فاشیست و نژادپرست مانند لیدی تاچر، تانسو چیلر، آکشَنَر و امروز لوپن، ملونی، روز به روز بیشتر می‌شوند. ما می‌توانیم با مبارزه سازمان‌یافته زنان این وضعیت را افشا کنیم و جامعه را وادار کنیم تا این زنان مردنما را بشناسد. ما زنان کورد در پارلمان چیزهای زیادی را تجربه کرده‌ایم. اکنون و از این پس باید با عمل خود به شعار 'ژن، ژیان، آزادی' حق بدهیم. در حالی که پیشرو تحول دموکراتیک هستیم، باید با تصمیماتی که می‌گیریم توجه جامعه را جلب کرده و قلب جامعه را آرام کنیم. زنان باید دوشادوش یکدیگر بایستند و تصمیمات رادیکال بگیرند. به عنوان مثال، آیا می‌توان چنین تصمیمی گرفت؟ 'کسانی که در سوابقشان خشونت علیه زنان و کودکان وجود دارد، چه شفاهی و چه کتبی، هرگز نمی‌توانند پارلمانتار شوند. 'یا 'کسی که دختران خود را به مدرسه نفرستد، نمی‌تواند پارلمانتار شود. '
آیا می‌توان قانونی برای عدم استفاده از زبان جنسیت‌گرا در مسائل سیاسی، برای رسانه‌ها و تمامی نهادها وضع کرد؟ آیا می‌توان شهرداری‌ها را ملزم به رعایت منشور اکولوژیک کرد؟ آیا می‌توان تصمیم گرفت که زنان بیشتر در پارلمان نمایندگی داشته باشند؟ آیا می‌توان بخشی از حقوق پارلمانتارهای زن را به بنیادهای زنان اختصاص داد؟ آیا می‌توان برای نمایندگی برابر در مدیریت محلی و پارلمان قانون وضع کرد؟ برخی از این پیشنهادات در حال حاضر در دستور کار جنبش زنان قرار دارد و زنان باید پیگیر آنها باشند. به طور خلاصه، ادعای اصلی ما این است که ما سیاست‌های زنان را تغییر دهیم. در حالی که همه در یک جامعه اکولوژیک به صورت هماهنگ زندگی دموکراتیک را می‌سازند، ما باید گذشته خود را مرجع قرار دهیم و امروز را برنامه‌ریزی کنیم. مهم است که پارلمانتارهای زن از ارزش‌های مردم دور نشوند و پیشگام زندگی نوین باشند. انسان باید امتیازات سرمایه‌داری مدرن را رد کند و واقعیت را بر اساس زبان، سبک و روش مردم قرار دهد. ما در این زمینه تجربه بسیار بزرگی داریم. با علم ژنئولوژی، هرچند در داخل مرزهای چهار کشور مختلف زندگی می‌کنیم، می‌توانیم با در نظر گرفتن ویژگی‌های محلی، هم به صورت جهانی و هم با فرهنگ خود برنامه‌ریزی کنیم.
ما زنان کورد بسیار خوش‌شانس هستیم زیرا به عنوان یک انسان، رفیقی مانند اوجالان داریم. او ما را با خودمان آشنا کرد. من معتقدم که کنفرانس شما موفق و راهگشای دوره جدید خواهد بود. در تمامی فعالیت‌هایتان آرزوی موفقیت دارم.
لیلا گووَن
زندان بسته زنان سینجان»
