اعتراضات خیابانی به دنبال فوت دخلراش یک زن شجاع در مریوان به یک گردهمایی ابراز خشم از نبود امنیت برای زنان بدل شد. زنان و مردان مریوانی از شلیر رسولی که حاضر شد جانش را بدهد اما تسلیم یک متجاوز نشود، تجلیل کردند و گفتند که همگی شلیر هستند. نهادهای مدنی مریوان و سازمان زنان هورامان نیز در این زمینه بیانیه صادر کردند.

دادستان مریوان با این قول که فرد بانی مرگ یک زن جوان مریوانی را تا دو ماه آینده اعدام خواهند کرد، از معترضان خواسته به خانه‌های خود بروند.

این اظهارات به دنبال آن است که دیروز زنان و مردان مریوانی در خیابان‌های این شهر فریاد زدند "همه ما شلیریم، حقش را پس می‌گیریم"

شلیر رسولی یک زن جسور بود که برای جلوگیری از آزار توسط یک مرد فریبکار خود را از بلندی یک ساختمان به پایین پرتاب کرد.

معترضان در خیابان‌های مریوان پلاکاردهایی در دست گرفته بودند که روی آن نوشته شده بود "نیروی امنیتی شهر حامی این کار است".

میزان تجاوز و خشونت‌های جسمی و کلامی علیه زنان در سال‌های گذشته مدام افزایش یافته و اعدام و مجازات‌های خشن مجرمان نتوانسته جلوی این روند را بگیرد چون حکومت ایران با قوانین ارتجاعی بطور رسمی زن‌ستیزی را اجرا و تبلیغ می‌کند. متجاوزین و قاتلین اکثرا بر اساس دیدگاهی مرتکب جنایت علیه زنان می‌شوند که آنرا در مدارس و مکتب جمهوری اسلامی یاد گرفته‌اند.

واقعه جانباختن شلیر رسولی موجی از واکنش‌ها به دنبال داشته و خشونت روزافزون علیه زنان را در کانون توجه‌ها قرار داد.

نهادهای مدنی مریوان در یک بیانیه ابراز اطمینان کرده‌اند اگر خانم رسولی به قوانین دولتی و فرهنگ مردسالار اجتماعی اعتماد ‌داشت، برای دفاع در برابر اقدام به تجاوز وحشیانه یک مرد اقدام به خودکشی نمی‌کرد.

این بیانیه از کوچ شلیر رسولی به عنوان یک واقعه غمبار و تراژیک برای خانواده و تمامی زنان و مردان آزایخواه نام برده و تصریح می‌کند چنین جرم‌های تکان‌دهنده‌ای نباید تکرار شوند. 

نهادهای مدنی مریوان، مشارکت مردم و فعالین جامعه مدنی در اعتراضات خیابانی را پرشکوه خوانده و نوشته‌اند یک حماسه بیادماندنی در تاریخ مبارزه آزادیخواهی کوردستان و مریوان در هفدهم شهریورماه ثبت شد.

سازمان زنان هورامان نیز در این رابطه یک بیانیه صادر کرده و نوشته است شلیر رسولی وقتی به بهانه وخامت حال زن باردار همسایه به خانه آنها دعوت شد، پس از آن خود را از پنجره پرتاب کرد که با سلاح تهدید به تجاوز شد و درهای خانه بسته بودند.

او پنج روز در بیمارستان با مرگ دست و پنجه نرم کرد و سرانجام برای همیشه چشم از جهان فرو بست. او و دو فرزندش دیگر همدیگر را نخواهند دید.

سازمان زنان هورامان این تعرض ناجوانمردانه را محکوم کرده و خواستار عدم سکوت در برابر ظلم و ستم بی حد و مرز علیه زنان شده است.

این سازمان گفته باید مرزی در برابر انواع خشونت‌ها و ظلم و ستم و ارعاب علیه زنان گذاشته شود و امنیت این جنسیت تحت ستم اجتماع تحت حفاظت قرار بگیرد.