عبدالله اوجالان، رهبر خلق کورد، در کتاب "مانیفست جامعه شناسی آزادی"، شرح می‌دهد که مرد و دولت به چه شکل، حاکمیت خود بر زن را برقرار می‌کنند. رهبر خلق کورد، جنسیت‌گرایی اجتماعی و عمق برده‌سازی از زنان را واکاوی می‌کند.

رهبر اوجالان، تاریخ تمدن را در عین حال تاریخ شکست و حذف زن می‌داند و ناپديدیِ زن را برابر با انحطاط و شکستی بزرگ برای جامعه بیان می‌کند.

وی می‌گوید هنگامی كه مرد جنسيت‌گرا، حاكميت اجتماعی‌اش را بر روی زن برقرار می‌نمايد، چنان پُراشتها می‌گردد كه هر نوع تماس طبيعی را به‌صورت يك نشانه و نمود حاكميت درمی‌آورد. مرد، به هيچ وجه فراموش نمی‌كند كه به هوای پيروزی بر زن، اقدام به تماس جنسی می‌كند.

رهبر خلق کورد به برخی از عباراتی که به وفور از سوی مردان در مورد زنان استفاده می‌شود اشاره می‌کند، عباراتی نظیر: "درسش را دادم"، "کارش را تمام کردم"، "ماده سگ"، "فاحشه، روسپی" و "بگذار شكمش هميشه آبستن باشد" و پ"ُشت او جای كتك". وی رابطه قدرت در جامعه و تأثیر آن بر سکسوالیته را با این عبارات شرح می‌دهد و می‌گوید اکثریت قریب به اتفاق روابط مردان با زنان، دارای كاراكتر آزاررسانی و تجاوزند.

اوجالان، نهاد خانواده را یک دولت كوچكِ مرد می‌نامد و توضیح می‌دهد خانواده‌ای که پیرامون قدرت مرد شکل گرفته باشد به چه شکل به خدمت دولت درمی‌آید، کار بی‌حد و مرز و بلا‌عوضِ زنان را تحت ضمانت درمی‌آورد، با فرزند‌آوری نیاز به جمعيت را برآورده می‌سازد و بردگی و فرومايگی را در سرتاسر جامعه شيوع می‌بخشد.

خانواده با این محتوای خویش را اوجالان در اصل یک ایدئولوژی خاندانی می‌داند که هر مردی خود را همانند صاحب و خان‌نشين آن تصور می‌کند.

رهبر اوجالان از هستیِ زن به عنوان كهن‌ترين جهان مستعمره نام می‌برد و می‌گوید اگر زن و خانواده را با وضعيت موجودش از زير سلطه‌ی سيستم تمدن، قدرت و دولت بيرون آوريد، موارد بسيار اندكی تحت نام نظام باقی می‌ماند.

اوجالان شرح می‌دهد مدرنیتەی سرمایه‌داری علیرغم تمامی بزک‌ها و پيرايه‌های ليبرالی چگونه زنان را در موقعیتی دشوارتر قرار داد و استثمارش را در مقام جلوه‌فروش‌ترين موجود تعميق بخشيد و حتی بدنش را به عنوان ابزار تحريك در تبلیغات تجاری مورد استفاده قرار داد.

موضوع افزایش جمعیت که هم‌اکنون در ایران هم مطرح شده نیز در کتاب رهبر اوجالان مورد بررسی قرار گرفته و می‌نویسد: معضل ازدياد جمعيت، ارتباط تنگاتنگی با جنسيت‌گرايی، خانواده و زن دارد. جمعيت افزون‌تر، به معنای سرمايه‌ی بيشتر است. زن خانه‌دار، كارخانه‌ی جمعيت‌سازی است. می‌توان آن را كارخانهی توليد باارزش‌ترين كالاهای مورد نياز نظام، يعنی «بچه‌»ها، نيز بناميم.

اوجالان با بیان آنکه زنان به‌منزله‌ی «اولين و آخرين مستعمره»، در خطرناك‌ترين لحظه‌ی تاريخ به‌سر می‌برند معتقد است وقتی که انحصارگری مرد و سرمایه بر روابط با زنان حاکم است، حيات با زنان بسيار مسئله‌دار است و به همان ميزان زشت، پليد و اشتباه.

رهبر خلق کورد می‌افزاید: بی‌شك زنی كه توانمند، متفكر، قادر به تصميم‌گيری «نيك، زيبا و صحيح باشد و بدين ترتيب بتواند از من گذار نمايد، مرا در حيرت وانهد و مخاطبم باشد، يكی از اساسی‌ترين دغدغه‌های فلسفی‌ام می‌باشد. اعتقاد هميشگی‌ام اين بوده كه رمز و رازهای جريان حياتِ موجود در كيهان، در كنار اين زن با «بهترين، زيباترين و صحيح‌ترين» وجوهش معنا خواهد يافت.