کنفرانس بین‌المللی "ژن، ژیان، آزادی" بین ۲۰ تا ۲۱ ژانویه در استکهلم سوئد توسط جامعه زنان آزاد روژهلات کوردستان (کژار) و جنبش زنانو کرد در اروپا برگزار شد.

نتیجه این کنفرانس در یک بیانیه مطبوعاتی اعلام شد.

در این بیانیه آمده است:

«در روزهای ۲۰ و ۲۱م ماه ژانویە در شهر استکهلم در کشور سوئد، کنفرانس فراملیتی "ژن ژیان ئازادی" کە کنفرانسی مختص به زنان بود، با شعار "با ژن ژیان ئازادی بە سوی انقلاب زنان می رویم" از طرف جامعە زنان آزاد شرق کوردستان "کژار" و جنبش زنان کورد در اروپا سازماندهی شد. در این کنفرانس سعی برآن شد تا با حضور زنان فعال در حوزه های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی و البته از نسل‌ها و ملیتهای متنوع بە ریشه های ایجادِ انقلاب کنونی، آسیب شناسی و چشم اندازهای آینده  پرداختە شود، در همین راستا،  تاریخ مبارزات زنان، بعد جامعه شناختی انقلاب، تاثیرات منطقەای و فرامنطقەای بر انقلاب و راه های صیانت از آن و ارائه ی آلترناتیو در پنلهای مختلف مورد بحث و گفتگو قرار گرفته شد.

کنفرانس با یک دقیقە سکوت ضمن ادای احترام به جانباختگان راه آزادی و خواندن پیام گشایش کنفرانس آغاز گردید. در ادامە پیام رفیق گلان فهیم_رئیس مشترک جامعە آزاد و دمکراتیک شرق کوردستان "کودار" _کە بە صورت ویدیویی بە کنفرانس ارسال گشتە بود پخش و از طرف هنرمندی سوئدی سرودی تقدیم بە زنِ مبارز و پیشاهنگ کورد، سکینە جانسز شد کە در سال ۲۰۱۳ در پاریس همراه با دوتن از رفقایش ترور شد.

در پنل اول، دو نسل از دو زمان متفاوت، در کنار هم تجربیات خود را بازگفتند. آنان از مصادره ی انقلاب خلق ها در جغرافیای سیاسی ایران توسط ولایت مطلقه ی فقیه ودربند کشیدن روح و جسمِ زنان، از ستم ملی و جنسیتیِ تحمیل شده به زنان بلوچ، همچنین خاطرات زندان، تجاوز و اعدام های دهه ی ۶۰ تا به امروز گفتند. همچنین در همین پنل، مستندی از حیات و مبارزه ی زنان گریلا در شرق کوردستان در راستای ایجاد حیاتی دموکراتیک،از سوی یکی از سخنرانان ارائه گشت که دیدن آن شور و شعفی انقلابی در سالن را افزایش داد.

در پنل دوم، تحلیلِ جامعه شناختی بسیای در مورد انقلابِ «ژن ژیان آزادی» ارائه گشت. در این بخش، از تفاوت در نحوه و میزانِ ستم های وارد گشته بر زنان، گفته شد. در واقع به تقاطع روابطِ ناشی از تداخل و تقاطعِ سه گانه ی نظام مردسالار، دولت-ملت و سرمایه داری اشاره گشت. از سویی دیگر، در مورد عاملیت زنان سخن گفتە شد، و استدلال بر این بود کە عاملیت زنان بە نسبت سطح آگاهی آنها یک روند سعودی داشتە است. بە عبارتی دیگر، بر خلاف تعاریفِ ابژه گونه و خودساخته ی نظام مردسالار از زنان، آنان توانستند به پیشاهنگ مبارزات و بویژه خیزش انقلابی اخیر مبدل گردند. آنان نقش رهبریتِ انقلاب را برعهده داشتند و توانستند سایر اقشار دیگر را نیز به این مبارزه ی عظیم دعوت کنند، اما علی رغمِ دستاوردهای بسیاری در این باره، عدم ایجاد یک جنبش عظیم رهایی بخشِ زنان، بعنواد نقد و نقصی عظیم، بیان شد. سوال اینجاست چگونه می توان بدونِ حذفِ تمام تفاوتمندی ها بر روی وجوه مشترک کار کرد؟ سخنرانان بیان داشتند که سیاست فمنیستی رهایی بخش، بعبارتی سیاستی بر مبنای تمرکز زدایی و استعمارزدایی می باشد . در همین راستا، به این موضوع اشاره گردید که جهت دستیابی به این وجه مشترک، ما به خوانش صحیح از تاریخ و بازپس گیری آن نیاز داریم. در انتهای این پنل، به این موضوع اشاره گردید که چگونە جمهوری اسلامی ایران از مرگ برای تداوم قدرت و بقا بهرەجویی کردە است.

در پنل سوم، تخریبِ طبیعت توسط استثمار سرمایه داری، بحران های اکولوژیک و تاثیر آن بر زندگی زنان و بویژه زنان کشاورز، به حاشیه رانده شده بخشی از بحث بود. همچنین بیان شد که آنان که بیشترین آسیب ها را از این بحران ها متحمل می شوند، لازم است که در صف مقدم مبارزه باشند. علاوه براین بحث نیز، از تاریخ ستم و سرکوبِ زنان تحت نامِ دین، مذهب و یا کمونیسم در افغانستان و اعمال نژاد پرستی در برابر پناهجویان و مهاجرانِ افغاستانی در ایران گفته شد و تصاویری از فقر، بیماری و محرومیتِ خواندن و نوشتنِ زنان و کودکان نشان داده شد. سخنران همچنین خواستار همبستگی زنان ایران و افغانستان گردید.

در این پنل همچنین از ویژگیهای جنبش« ژن ژیان آزادی» از قبیل تکثرگرایی و همبستگی میان ملت های مختلف در جغرافیای سیاسی ایران گفتە شد و ناسیونالیسم افراطی انحصارگرا مانع و محدود کننده این انقلاب معرفی گردید و بە این نکتە اشاره شد کە اگر گفتمان مشترک میان ملتها شکل بگیرد، از طریق آن همبستگی فراملیتی گسترش می یابد و ملت دمکراتیک ایجاد خواهد شد.همچنین بر این نکتە کە سیاستهای جنسیتی مادامی کە در خدمت بازتولید روابط ژئوپلیتیکی مبتنی بر سلطە جویی و نظامی گری باشد بە همزیستی دمکراتیک جوامع کمک نمیکند تاکید گشت. تاریخ دولت- ملت سازی چه قبل از ظهور جمهوری اسلامی کە با ارزشهای  اروپایی همسو بودند و در دوران جمهوری اسلامی، هردو در خدمت ژئوپلیتیکی در آمدند کە بر مبنای استعمار داخلی ،سلطە جویی و نظامی گری در منطقە بوده است. دولت - ملت اساسا قادر نیست همزیستی ژئوپلیتیکی رهایی بخش ایجاد کند. در همین راستا، به ضرورت گسترش آگاهی و دانش در جامعه، شناختِ سیستم پدرسالاری و مردمحور و ارائه ی آلترناتیوی حقیقی، تاکید گردید.

در پنل چهارم کە پنل مختص بە آلترناتیو، راههای حفظ آرمانهای انقلاب بود ابتدا پیام نیروهای دفاعی زنان "ه پ ژ" کە بە صورت مکتوب بە کنفرانس فرستادە شدە بود خواندە شد. در این بخش سخنرانان با تشریح ابعاد و لایه های نهفتە فاشیسم و نژادپرستی در جغرافیای کثیرالملە ایران بە نسبت ملیتها و خلقهای تحت ستم و استفادە از ادبیات استعماری همچون رمز سرکوب پرداختە و از درد و رنج های مضاعف تحمیل شدە بر زنان و جوامع بە دلیل تنوعات هویتی گفتند. همچنین با تاکید بر اینکە سیستم دولت ملت جوابگوی مطالبات آنها نمی باشد بر سیستم غیر متمر کز مدیریتی، پلورالیسم و لزوم احترام و بە رسمیت شناختن حق تعیین سرنوشت تاکید کردند. همچنین در این پنل نیاز مبرم بە خودساماندهی برای ایجاد خودمدیریتهای دمکراتیک همچون پروژە جایگزین سیستم دولت ملت بر مبنای آزادی زن، حفاظت از محیط زیست، دفاع مشروع و ایجاد موسسات خودگردان غیر دولتی توسط سخنرانان بیان گردید. بر لزوم ایجاد ملت دمکراتیک با توجە بە سوسیولوژی جوامع و مبارزە برای رسیدن بە همزیستی مسالمت آمیز از طریق سیستمهای شبکەای در جبهەای دمکراتیک تاکید شد.

از همینرو

در کلیت بحثهای ارائە شدە و همچنین در جلسەای کە بعد از کنفرانس میان گروه آمادەکاری و تعدادی از پانلیستها برگزار گردید چند نکتە اساسی بصورت مداوم تاکید شد کە در اینجا مختصری از آن را بیان می نماییم:

۱-   اتحاد زنان آزادیخواه و مبارز ورای اختلافات و تفاوتهای فکری، نیازی مبرم و اساسی در این مقطع تاریخی برای همە ماست. سعی خواهیم نمود تمام مرزهای گماشتە شدە توسط سیستم مردسالاری سرمایە داری میان زنان را از میان برداشتە و برای آزادی و بنیاد نهادن یک حیات آزاد نیرومند و متحد در کنار هم بایستیم و برای این همبستگی تلاش کنیم.

۲-   سازماندهی مستقل زنان تضمین کنندە دستاوردهای مادی و معنوی تمام بخشهای جوامع و انقلاب است. بە این منظور خودسازماندهی، ایجاد شبکەهای ارتباطی و ابتکار عمل میان سازمانهای مستقل زنان و فعالین و مبارزان این حوزە باید از اولویتهای زندگی و مبارزە باشد.

۳-  دهەهاست در ایران زنان زندانی به ستون مقاومت جامعه در درونِ شکنجه گاه های رژیم ایران، مبدل گشته اند. صیانت از رنج این زنان پیشاهنگ و پرچم دار انقلاب "ژن ژیان ئازادی" و پاسداری از ارادە سیاسی آنان را وظیفە خود دانستە و در نمودِ تنها زن زندانی محکوم بە حبس ابد زینب جلالیان کە شانزدە سال است در مقابل جمهوری اسلامی ایستادە و تمامی زندانیان سیاسی زن، در راه آزادی آنان نهایت تلاشِ خود را خواهیم کرد

۴-  با درک و شناخت کافی از بحران محیط زیست و بازتعریفی از رابطە انسان با طبیعت در مقابل سیاستهای ضد محیط زیست و ویرانگر رژیم دیکتاتور ایران و سیستم سرمایەداری بایستیم. مبارزە برای حفظ محیط زیست با دیدگاهی اکولوژیک و هم چنین، مبارزە علیە اشغالگری، جنگ طلبی، تغییر دموگرافی و برای صیانت از زندگی است و نیاز است از اهداف بنیادین فعالیتهایمان باشد.

۵-  در مقابل اشغالگری، بنیادگرایی، نابرابری و شکاف طبقاتی، فاشیسم و نژادپرستی در سیستم حکومتی و همچنین نهادینە شدە در جامعە جغرافیای سیاسی ایران ایستادە و با دیدگاهی فراملیتی، فرا دینی، فرا عقیدتی و فرا جنسیتی برای ایجاد همزیستی مسالمت آمیز تلاش نماییم.

۶-  برای دفاع از خود، ارزشها، هویت، موجودیت و دستاوردهایمان با خودسازماندهی، برنامەریزی و فعالیتهای مداوم و بر بنیان فلسفە دفاع ذاتی در برابر ظلم، نابرابری، نسل کشی زنان و مرگ فیزیکی و اجتماعی جامعە بایستیم.

۷-  در مقابل بهرەبرداریهای منطقەای و جهانی از خیزشهای انقلاب و همچنین جلوگیری از بە بیراهە بردن انقلاب و حفاظت از دستاوردهای زنان و مردم جامعە بە طور کلی نیاز است تا با جنبشهای آزادیخواه و ضد پدر سالاری و سرمایەداری همچون جنبشهای فمنیستی، آنارشیتی، ضد نژادپرستی و اکولوژیک برای ایجاد اتحادی استراتژیک و طولانی مدت فعالیت کنیم و دیپلماسی مردمی را مبدا و بنیان این فعالیت قرار دهیم.

۸-  بە عنوان گروه آمادەکاری کنفرانس پس از پایان یافتن کنفرانس با تعدادی از سخنرانان کە آمادە بودند جلسەای را برگزار و بە بررسی خصوصیات این کنفرانس و نقاط قوت و نقاط ضعف آن پرداختیم. پیشنهادات و انتقادات را گردآوری کردە و با هم برای ایجاد یک شبکە همکاری و هم بستگی تصمیم گرفتیم. همچنین بە زودی بحثهای ارائە شدە توسط سخنرانان کنفرانس بە صورت بروشوری آمادە و در اختیار عموم قرار خواهد گرفت.»