پیام «زنان سازمان‌یافته» و «خوددفاعی» در گزارش علیه جنگ ویژه
شورای زنان دب‌پ گزارش خود را در مورد کارگاه‌های آموزشی «نشست‌های زنان علیه جنگ ویژه» اعلام کرد. در این گزارش بر اهمیت مبارزه سازمان‌یافته و خوددفاعی زنان تاکید شده است.
شورای زنان حزب مناطق دموکراتیک (دب‌پ) گزارش نهایی کارگاه‌های آموزشی «نشست‌های زنان علیه جنگ ویژه» را که به مدت ۳ ماه برگزار شده است، اعلام کرد. رئیس مشترک دب‌پ، چیدم کیلیچگون اوچار، سخنگوی مجلس زنان دب‌پ، بریوان باغچه‌جی، اعضای شورای اجرایی مرکزی زنان دب‌پ و همچنین جنبش زنان آزاد (تژآ) و فعالان حزب دموکراسی و برابری خلق‌ها (دم‌پارتی) در این نشست که در ساختمان سازمان استانی چَولیگ برگزار شد، شرکت کردند. در سالنی که بیانیه ارائه شد، بنرهایی مانند «ما مبارزه‌مان را علیه جنگ ویژه گسترش می‌دهیم» و «ژن، ژیان، آزادی علیه خشونت مردانه-دولتی» آویزان شد.
گزارش تهیه شده به زبان کوردی توسط بریوان باغچه‌جی سخنگوی مجلس زنان دب‌پ قرائت شد.
در این گزارش آمده است که زنان تژآ با برگزاری کارگاه‌هایی که تحت عنوان «نشست‌های زنان علیه جنگ ویژه» از چهارم ژوئیه به رهبری دب‌پ برگزار کرده‌اند، با ۳۲۰۰ زن رابطه برقرار شده و تاکید شده است که جنبش زنان کورد مانند هر دوره‌ای ، در این دوره با بحران‌های متعدد مبارزه کرد. این گزارش یکی از دلایل اصلی تعمیق بحران‌ها را اجرای فشرده سیاست‌های ویژه جنگ دانست و تصریح شد که زنان با این آگاهی گردهم می‌آیند.»
توجه به روش‌های جنگ ویژه جلب شده است
در این گزارش تاکید شده است که فقر در مرکز سیاست‌های جنگ ویژه قرار دارد که تا سال ۲۰۱۵ به صورت «موذیانه» در جغرافیای کوردستان تهیه شد و سپس با روش‌هایی مانند فحشا، مواد مخدر، جاسوسی و مهاجرت اجباری خود را آشکارتر نشان داد گفته شده است؛ «رژیم فاشیستی و مونیستی کنونی به جای تولید در کوردستان، با طراحی جامعه‌ای مبتنی بر مصرف‌گرایی اجتماعی، ساختاری تحت کنترل مرکز که وابسته و به بن‌بست رسیده ایجاد می‌کند. زنان و جوانانی که در این جریان به ناامیدی کشیده شده بودند، از اهداف اصلی سیاست‌های جنگ ویژه بودند. هدف؛ ایجاد جامعه‌ای بدون تاریخ، بدون هویت، بدون حافظه، بدون مبارزه و در نهایت بدون سازمان است. قتل‌عام، قتل‌های فاعل مجهول، اعدام‌ها، حکومت نظامی، اعمال وضعیت اضطراری، بازداشت، دستگیری و شکنجه روش‌های غیرانسانی هستند که توسط ذهن دولت-ملت در کوردستان تداوم یافته است. نظامی که فکر می‌کرد با همه اینها می‌تواند پیش برود، شدیدترین مقاومت را از کوردستان دید. ذهن دولتی که مصمم به شکستن این مقاومت است، با کمک دولت فعلی و ائتلاف‌های کنترایی آن به توسعه روش‌های جنگی جدید ادامه می‌دهد.»
رابطه با ۳ هزار و ۲۰۰ زن برقرار شد
این گزارش با اشاره به اینکه در این نشست‌های زنان، سیاست‌های جنگ ویژه و شیوه‌های مبارزه با این سیاست‌ها مورد بحث و بررسی قرار گرفت، یادآوری شده که در این دوره سه ماهه ۷۳ کارگاه آموزشی در ۱۵ استان کشور که هر دوره با ۱۷ شرکت‌کننده برگزار شد. در این گزارش آمده است که با حدود ۳۲۰۰ زن ارتباط مستقیم برقرار شده است و تاکید شده است که مطالعات به زبان‌های بومی (کرمانجی، کرمانجکی) انجام شده است و تاکید شده که اولین گام در مبارزه با جنگ ویژه در گرو افزایش تعداد مطالعات به زبان مادری است.
تشخیص‌ها فهرست شد
روش‌های جنگ ویژه‌ای که در این کارگاه‌ها تشخیص داده شد در گزارش به شرح زیر ذکر شده است:
«*وابستگی زنان به مردان و مطالبات مردانه-دولتی از طریق فقر
* نیروهای مجری قانون که زنان را از طریق روابطی که به نام 'عشق' تحت حاکمیت دولت ایجاد کرده‌اند از هویت و مبارزاتشان بیگانه میکنند؛ در این فرآیند زنان با فایل‌های ضبطی صوتی و تصویری مورد اخاذی قرار می‌گیرند،
*زنان جوان مجبور به جاسوسی و ایجاد روابط عاطفی در دانشگاه می‌شوند، در صورت امتناع از همکاری مدارس آنها مسدود می‌شود یا از طریق خانواده‌هایشان تهدید می‌شوند.
*موارد آزار و اذیت و تجاوز به زنان توسط مزدوران و نیروهای انتظامی،
* توزیع آسان مواد مخدر در کوردستان، سن توزیع‌کننده‌ها به ۷ سال و سن مصرف‌کننده‌ها به ۱۲ تا ۱۳ سال کاهش یافته است؛ عدم اتخاذ تدابیر در مقابل، برعکس تشویق می‌شود،
* ماموران منصوب در کوردستان، به ویژه ائمه جماعات، تحت عنوان دین، سیاست‌های همسان‌سازی را انجام می‌دهند،
* فحشا به طور خاص در کوردستان رواج دارد و زنان کورد مجبور به انجام آن می‌شوند.
* زنانی که فقیر شده و مجبور به باهم بودن‌های اجباری شده‌اند، با احساس بیچارگی دست به خودکشی می‌زنند.
* دور کردن جوانان به ویژه از جغرافیای خود و اجبار آنها به مهاجرت از طریق بازداشت‌ها و دستگیری‌های خودسرانه،
* منطقه از نظر اقتصادی به حالت عقب‌مانده رها شده است، زمینه‌های اشتغال و استخدام ایجاد نمی‌شود و در نتیجه مجبور به عضویت در احزاب حاکم یا انکار هویت خود می‌شوند.
* تلاش برای خنثی کردن مبارزه زنان کورد برای برابری و آزادی، از طریق ذهنیت فئودالی، فرقه‌ها و جماعت‌ها و تهدیدات
*تهدید کردن خانواده‌ها از طریق فرزندان‌شان، بیگانه کردن زنان از مبارزات سازمان‌یافته، هویت، زبان و مطالبات حقوقی آنها، تخریب ارزشهای اکولوژیکی و تاریخی منطقه...»
در این گزارش تاکید شده است که در پی اجرای سیاست‌های جنگ ویژه، اهداف سیاسی، اقتصادی و جامعه‌شناختی وجود دارد؛ گفته شده است؛ «هدف اصلی این راهبردها جلوگیری از ساخت ملتی دموکراتیک که بدیلی برای مدرنیته سرمایه‌داری است، با تحت کنترل نگه داشتن ساختار اجتماعی و سیاسی در محور جنسیت‌گرایی، ناسیونالیسم و دین‌گرایی می‌باشد. هدف این سیاست‌ها تضعیف هویت و همبستگی جمعی با ایجاد شکاف در جامعه است.»
اهداف اجرای سیاست‌های جنگ ویژه در این گزارش به شرح زیر است:
«* تضعیف همبستگی اجتماعی: شکاف‌های فرهنگی، زبانی و مذهبی به منظور تضعیف همبستگی بین مردم و باورها در کوردستان دامن می‌زند. برانگیختن گروه‌های درون جامعه علیه یکدیگر، ظرفیت مردم را برای اقدام مشترک ضعیف می‌کند.
* تضعیف هویت کوردی: هویت و ارزشهای فرهنگی کوردی به طور سیستماتیک سرکوب می‌شوند یا تلاش می‌شود که جذب شوند. در این زمینه، سیاست‌های آموزشی، زبانی و فرهنگی با استراتژی‌های جنگ ویژه شکل می‌گیرد.
*افزایش وابستگی اقتصادی: وابستگی اقتصادی جغرافیای کوردستان به دولت مرکزی باعث تضعیف قدرت اقتصادی مردم و جلوگیری از ایجاد ساختارهای اقتصادی جایگزین می‌شود. این وضعیت را می‌توان حرکتی برای تقویت کنترل دولت و در عین حال محدود کردن ظرفیت عمل مستقل در نظر گرفت. مردمی که به طور فزاینده‌ای فقیر می‌شوند، با احساس درماندگی تحت سیاست‌های هویت‌زدایی مانند فحشا، مواد مخدر و جاسوسی تحت عنوان 'پول درآوردن از راه آسان' قرار می‌گیرند.
*عملیات روانی و تبلیغات: با استفاده از رسانه‌ها و ابزارهای دیگر، برداشت‌های منفی نسبت به جنبش کورد و نهادهای سیاسی دموکراتیک ایجاد می‌شود و جامعه دچار تضعیف روحیه و دستکاری می‌شود. هدف این تبلیغات تقویت سلطه حکومت از طریق ایجاد احساس ناتوانی و تنهایی در مردم است.
*مهاجرت و تغییر جمعیت: در برخی مناطق سیاست‌های مهاجرت، تغییر ساختار جمعیتی و برهم زدن الگوهای سکونت‌گاهی اجرا می‌شود. این وضعیت با تضعیف ظرفیت کنش جمعی جامعه کوردی، با هدف گسستن پیوندهای اجتماعی و سیاسی است.
*عناصر خشونت و سرکوب: عملیات نظامی، بازداشت، دستگیری‌های خودسرانه و سایر عوامل ظلم، روش‌هایی است که برای شکستن مقاومت و خاموش کردن صدای مردم به کار می‌رود. چنین اقداماتی بر زندگی روزمره تأثیر منفی می‌گذارد و حق عمومی برای زندگی در امنیت و آرامش را نقض می‌کند.
*ترویج درگیری‌های اتنیکی و فرقه‌ای: ایجاد تنش و تشویق درگیری بین گروه‌های مختلف قومی و فرقه‌ای ساکن در کوردستان بخش مهمی از استراتژی‌های جنگ ویژه است. این وضعیت باعث ایجاد دوقطبی‌شدگی در جامعه کوردی شده و امکان اقدام مشترک را محدود می‌کند.»
این گزارش همچنین خاطرنشان کرد:
«به طور خلاصه، سیاست‌های جنگ ویژه با تضعیف ساختار اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی جامعه کردی، با هدف جلوگیری از جنبش‌های استقلال‌طلبی یا خودمدیریتی انجام می‌شود. لازم است در زمینه‌هایی مانند همبستگی اجتماعی، توانمندسازی فرهنگی، مشارکت دموکراتیک و آگاهی بین‌المللی گام‌های راهبردی برداشته شود تا راه‌حل‌های موثری برای مشکلاتی که در کارگاه‌های آموزشی با زنان در برابر ویرانی‌های ناشی از سیاست‌های جنگ ویژه در کوردستان شنیده و بحث کردیم، ارائه شود.»
کارهایی که باید انجام شوند
در بخش آخر گزارش، نتایج و پیشنهادات به شرح زیر ذکر شده است:
«* گسترش شبکه‌های همبستگی اجتماعی: موفقیت جنبش زنان از قدرت شبکه‌های همبستگی ناشی می‌شود. این شبکه‌ها را می‌توان برای رفع نیازهای اجتماعی و اقتصادی زنان، از مقیاس محله، گسترش داد. شبکه‌های همبستگی که از زنان در مسائل اساسی مانند بهداشت، آموزش و حمایت قانونی حمایت میکنند، به توانمندسازی زنان کمک میکنند.
* پروژه‌های جمعی برای تقویت آزادی اقتصادی: استقلال اقتصادی زنان نقش مهمی در کاهش فشارهای اجتماعی و افزایش اعتماد به نفس آنها دارد. مشارکت زنان در فرآیندهای تولید را می‌توان از طریق مدل‌هایی مانند تعاونی‌های زنان و طرح‌های تجاری جمعی تضمین کرد. این پروژه‌ها ضمن تقویت اقتصاد محلی، درآمد و استقلال اقتصادی را برای زنان فراهم می‌کند.
* برنامه‌های آموزشی جایگزین و آکادمی های زنان: برنامه‌های آموزشی جایگزین که آگاهی و دانش زنان را افزایش می‌دهد، باید توسعه یابد. می‌توان آموزش‌هایی را در مورد موضوعاتی مانند حقوق زنان، برابری جنسیتی، تاریخ، زبان و آگاهی فرهنگی برگزار کرد. این آموزش‌ها می‌توانند آگاهی جنسیتی را با دستیابی به زنان جوان و بزرگسالان افزایش دهند.
* استفاده موثر از رسانه‌ها و پلتفرم‌های دیجیتال: ایجاد آگاهی جمعی به ویژه در محیطی که نیروهای مجری قانون تلاش میکنند از طریق رسانه‌های اجتماعی تحت عنوان روابط عاطفی به زنان جوان دسترسی پیدا کنند، بسیار مهم است. رسانه‌ها و پلتفرم‌های دیجیتال می‌توانند به صورت سازمان‌یافته و برنامه‌ریزی‌شده برای تولید محتوایی که به زنان جوان در مورد این خطرات هشدار می‌دهد استفاده شود. این پلتفرم‌ها دید جنبش زنان را افزایش می‌دهند و مشکلاتی را که زنان تجربه میکنند به مخاطبان بیشتری نشان می‌دهد.
* آموزش برابری جنسیتی: برابری جنسیتی نه تنها با زنان، بلکه با مشارکت کل جامعه قابل دستیابی است. برنامه‌های آموزشی را می‌توان به گونه‌ای طراحی کرد که برای افراد در هر سنی، اعم از اصلی یا ترکیبی جذاب باشد.
* افزایش حمایت حقوقی و آگاهی از حقوق: می‌توان شبکه‌های حمایتی حقوقی و خدمات مشاوره‌ای ایجاد کرد تا زنان بتوانند بهتر از حقوق خود دفاع کنند. این خدمات می‌تواند زنان را آگاه‌تر و مصمم‌تر برای حمایت از حقوق خود کند. علاوه بر این، ساختارهایی مانند شبکه وکلای مدافع حقوق زنان می‌تواند قدرت جنبش زنان را افزایش دهد.
* افزایش مشارکت زنان در سیاست: افزایش مشارکت زنان در عرصه سیاسی گام بزرگی در دفاع از حقوق زنان در مقیاس اجتماعی است. مبارزات سازمان‌یافته زنان امیدوارکننده‌ترین نیرو در شرایط کنونی است و ظرفیت تحقق تغییرات اجتماعی را دارد. بنابراین، توسعه خوددفاعی در برابر سیاست‌های جنگ ویژه از طریق مبارزه سازمان‌یافته زنان اهمیت دارد. اگرچه هدف سیاست‌های جنگ ویژه حذف زنان از سازوکارهای سازمانی است، اما قدرت و اراده سازمان‌یافته زنان مؤثرترین ابزار دفاع در برابر سلطه مردان است.»
اظهارات زیر در پایان این گزارش گنجانده شده است: «در حالی که به کار خود ادامه می‌دهیم، متوجه شدیم که اکثر اعضای تبهکار که در جولمرگ ظاهر شده و جوانان به ویژه زنان جوان را به فحشا و مواد مخدر وادار میکنند، از مدیران حزب عدالت و توسعه و افسران اجرای قانون بودند. و اینکه خانواده‌هایی که این وضعیت را افشا کردند، تلاش کردند تا توسط دادستان از شکایت‌هایشان منصرف شوند. علاوه بر این، یورش به خانه رابعه اونور، کارمند مطبوعات آزاد، که این حقیقت را فاش کرد، نمونه مهمی از همدستی بین دولت، قوه قضائیه و ارتش است. آزار و اذیت دو زن توسط گروهبان‌های متخصص در وان و حادثه مشابه در شرنخ عزم زنان را برای بهبود خوددفاعی افزایش داد. به همین دلایل، به عنوان شورای زنان دب‌پ، بار دیگر تاکید می‌کنیم که به کار خود علیه سیاست‌های جنگ ویژه و مبارزه خود برای ساختن جامعه‌ای آزاد با زنان سازمان‌یافته ادامه خواهیم داد.»
