هیئت هماهنگی توانمندسازی زنان با هدف اطمینان از بهره‌مندی برابر زنان از حقوق و فرصت‌ها، در چارچوب سند راهبردی و برنامه اقدام توانمندسازی زنان ۲۰۲۴-۲۰۲۸ که در ۸ مارس ۲۰۲۵ در روزنامه رسمی توسط ریاست جمهوری منتشر شد، تشکیل شد. هنوز یک هفته از تشکیل این هیئت نگذشته بود که از روز ۱۰ تا ۱۱ مارس، ۵ زن طی ۲۴ ساعت توسط مردانی که از آنها جدا شده بودند، در مرحله جدایی بودند یا همسرشان بودند، به قتل رسیدند. یک زن نیز با وجود داشتن حکم منع نزدیک شدن، مجروح شد.

سودا کاراجا، نماینده حزب کار در دیلوک، با انتقاد از افزایش خشونت علیه زنان و عدم اتخاذ گام‌های ملموس توسط دولت در این زمینه، می‌پرسد: «اگر همه چیز همانقدر که بوروکرات‌ها و مسئولان وزارتخانه در کمیسیون تعریف می‌کنند، عالی است، پس چگونه ۵ زن در یک روز جلوی چشم همه به قتل می‌رسند؟»

آنها زنان را در چرخه خشونتی که در خانه تجربه می‌کنند، زندانی می‌کنند

سودا کاراجا با یادآوری قتل ۵ زن طی ۲۴ ساعت، بیان می‌کند که مسئول اداره پلیس نیز با ارائه آمار، تایید کرده است که زنان بیشتر توسط چه کسانی به قتل می‌رسند: «در روزهای اخیر، فقط در ۲۴ ساعت، ۵ زن توسط مردانی که از آنها جدا شده بودند، در مرحله جدایی بودند یا همسرشان بودند، به قتل رسیدند و یک زن نیز با وجود داشتن حکم منع نزدیک شدن، مجروح شد.

هر روز زنان توسط نزدیکترین افرادشان، همسران، پدران و برادرانشان به قتل می‌رسند. این موضوع توسط مسئول اداره پلیس در کمیسیون تحقیقات مجلس که برای جلوگیری از خشونت علیه زنان تشکیل شده بود، تایید شد. او گفت: '۶۵ درصد زنان در خانه و ۵۰ درصد آنها توسط همسرانشان به قتل می‌رسند'. آیا در این کمیسیون کار واقعی برای جلوگیری از خشونت انجام می‌شود؟ خیر! وزرا، مدیران کل و مدیران استانی می‌آیند و تعریف می‌کنند که چقدر خوب کار می‌کنند و می‌روند. این کمیسیون ۲۱ جلسه برگزار کرد، آیا دولت توانست در این مدت از ۲۱ زن محافظت کند؟ اگر همه چیز همانقدر که بوروکرات‌ها و مسئولان وزارتخانه در کمیسیون تعریف می‌کنند، عالی است، پس چگونه ۵ زن در یک روز جلوی چشم همه به قتل می‌رسند؟

دولت از اتخاذ ساده‌ترین تدابیر برای جلوگیری از خشونت خانگی امتناع می‌کند و با اعلام 'سال خانواده' با سیاست‌هایی که زنان را در چرخه خشونت خانوادگی محکوم می‌کند، عملا زنان را مسخره می‌کند. این دولتی که زنان را به ماشین‌های تولید نیروی کار ارزان تبدیل می‌کند، آنها را به شرایط کاری انعطاف‌پذیر، ناامن و غیررسمی مجبور می‌کند، آنها را به فقر و گرسنگی می‌کشاند و آنها را در معرض خشونت بیشتر قرار می‌دهد، مکانیسم‌های جلوگیری از خشونت را ناکارآمد می‌کند و با یک ضربه قلم از پیمان استانبول خارج می‌شود، دغدغه‌اش جلوگیری از خشونت نیست، بلکه پنهان کردن خشونت در خانواده است.»

از بودجه برای هر زن ۳۸ قروش اختصاص داده شده است!

سودا کاراجا با انتقاد از انتشار هیئت هماهنگی توانمندسازی زنان در روزنامه رسمی در ۸ مارس، بیان می‌کند که دولت به ویژه در روزهای تاریخی، عاشق حرف‌های بزرگ است و گفت: «آنها عاشق حرف‌های بزرگ زدن در روزهایی مانند ۸ مارس و ۲۵ نوامبر هستند که نماد حقوقی است که زنان با مبارزات تاریخی خود به دست آورده‌اند. اردوغان در این ۸ مارس نیز بخشنامه‌ای منتشر کرد و تشکیل 'هیئت هماهنگی توانمندسازی زنان' را اعلام کرد. یادآوری می‌کنیم که وزارت خانواده که این خبر را اعلام کرد، فقط ۳۸ قروش برای توانمندسازی هر زن در بودجه سال ۲۰۲۵ اختصاص داده است. چگونه این دولتی که حتی به اندازه قیمت یک چسب زخم برای زنان بودجه اختصاص نمی‌دهد، می‌تواند زنان را توانمند کند؟

وزیر خانواده می‌گوید: 'ما برابری زن و مرد را در قانون اساسی و قوانین آوردیم'. با این حال، آنها هر روز با یک اتفاق جدید خودشان را تکذیب می‌کنند. ببینید، همین تازگی‌ها، وزیر آموزش ملی آموزش جنسیت اجتماعی در مدارس را به عنوان 'اقدامی تحریک‌آمیز که می‌تواند خشم اجتماعی را برانگیزد و هرگز با ارزش‌های مرجع اساسی جامعه مطابقت ندارد' جرم‌انگاری کرد. آنها اینقدر با برابری دشمن هستند...»

آنها عامل اصلی قتل زنان هستند

سودا کاراجا، نماینده حزب کار از دیلوک، با بیان اینکه دولت سیاست‌های تبعیض‌آمیز را اجرا می‌کند، آنها را به عنوان عاملان اصلی معرفی می‌کند. سودا کاراجا با یادآوری اینکه به وزارتخانه سوالی ارائه داده‌اند، می‌گوید: «این طرز فکری که امروز زنان را در معرض انواع تبعیض قرار می‌دهد، دختران را از تحصیل دور می‌کند و آنها را به ازدواج سوق می‌دهد و نابرابری جنسیتی را عمیق‌تر می‌کند، نه قصد و نه توانایی جلوگیری از خشونت علیه زنان را دارد. حزب عدالت و توسعه (آک‌پ) با سیاست‌هایی که زنان را در نابرابری غرق می‌کند، عامل اصلی قتل زنان است.

ما با دو سوال که هم سیاست‌هایی را که در ۲۴ ساعت شاهد قتل ۵ زن بودیم، زیر سوال می‌برد و هم جرم‌انگاری درس‌های برابری جنسیتی اجتماعی که کارکنان عرصه آموزشی می‌خواهند به دانش‌آموزان بدهند، در حالی که فرقه‌ها، جماعت‌ها و کانون‌های نژادپرست در مدارس جولان می‌دهند، این عاملیت را آشکار کردیم. ما دیگر تحمل قتل یک زن دیگر، یک حرف دروغین دیگر و ریاکاری‌هایی را که در حالی که حقوق برابری ما را سلب می‌کنند، با غرور می‌گویند که چه کارهای شگفت‌انگیزی برای زنان انجام می‌دهیم، نداریم.»