جنبش زنان آزاد (ت‌ژ‌آ) در وان با شعار «در مقابل خشونت مرد-دولت؛ ژن ژیان آزادی»، فعالیت‌های مرتبط با ۲۵ نوامبر، روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان را آغاز کرد. شمار زیادی از کنشگران عضو ت‌ژ‌آ در این تجمع حضور داشتند. زنان جلیقه‌های بنفشی بر تن داشتند که روی آن‌ها «ژن ژیان آزادی» درج شده بود و بنرهایی حاوی نوشته‌های زیر را در دست داشتند: «ما مصمم به زندگی برابر و مشترک هستیم، علیه خشونت مرد-دولت بپاخیزیم، کنار هم خواهیم بود». بیانیه‌ای به زبان‌های کوردی و ترکی خوانده شد. متن کوردی توسط دیلان یلدیز و متن ترکی توسط مریم اصلان خوانده شدند.

در این بیانیه آمده است:

«در سده‌ای که ما آن را قرن آزادی زن می‌دانیم، مبارزاتمان را گسترش می‌دهیم، با اراده و نیرویی که از خواهران میرابل به ارث برده‌ایم، از 25 نوامبر، روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان استقبال می‌کنیم. وضعیت جنگی که ما آن را جنگ جهانی سوم می‌خوانیم و در نقاط بسیاری به ویژه در خاورمیانه گسترش می‌یابد، تاثیرات خود را بر ارزش‌های اجتماعی و به ویژه بر زنان و کودکان به جا می‌گذارد.

رژیم تروژیلو که خواهران میرابل را به قتل رساند، امروز نیز زیر نقاب جنسیت‌گرایی، ملی‌گرایی و دین‌گرایی، قتل‌عام زنان را ادامه می‌دهد. در جریان حمله اشغالگرانه اسرائیل به فلسطین، زنان و کودکان کشته می‌شوند؛ در ایران نیز وقتی زنان برای آزادی مبارزه و مقاومت را در پیش می‌گیرند، شمار زیادی از زنانی همچو پخشان عزیزی و دانشجویان دختر دانشگاه علوم تحقیقات تهران، از سوی رژیم ملاها ربوده شده، به اسارت گرفته می‌شوند و یا با احکام اعدام مواجه می‌گردند. زنانی که تا آخرین نفس علیه رژیم ملاها مبارزه می‌کنند، انگیزه مبارزات ما هستند. هزاران زن ایزدی که سالهاست تحت ظلم و ستم داعش به اسارت برده شده‌اند، انگیزه‌بخش مبارزات ما هستند. در ترکیه نیز حکومت آ‌ک‌پ-م‌ه‌پ که  به نحوی نظام‌مند مردسالاری را تحکیم می‌کند، در هر گوشه و کناری خود را سازمان می‌دهد. حکومت آ‌ک‌پ-م‌ه‌پ که از راه جاسوسی سعی بر سرکوب نارضایتی‌های اجتماعی دارد و از طریق بازداشت و زندانی‌کردن در تلاش است سد راه زنان مبارز شود، به این ترتیب مرتکبان خشونت را از مجازات رهانده و به آنان جسارت می‌بخشد. افرادی که مرتکب جرم شده‌اند، از سوی این حکومت آزاد می‌شوند. خروج از کنوانسیون استانبول و مباحث پیرامون حق نفقه، گوشه‌هایی از این اقدامات است.

«۲۵نوامبر برای زندگی آزاد در میادین خواهیم بود»

این حکومت که حتی در کشتار زنان نیز ماهیت نژادپرستانه را با خود یدک می‌کشد، مسئول قتل فاطمه آلتین ماکاس می‌باشد. او خواهان بیان اظهاراتش با زبان مادری خود بود اما از وی ممانعت به عمل آمد. سیستم حاکم، در جولمرگ هیچ مداخله ای علیه تبهکاران وابسته به دولت انجام نداد، اما رسانه‌های آزادی که این رویداد را پوشش می‌دادند و خانواده‌ خسارت‌دیده را تهدید کرد. هنوز هیچ اطلاعی از سرنوشت گلستان دوکو که در درسیم مفقود شد در دست نیست. روژین که به طرز مشکوکی در شهر وان مفقود شده بود، جنازه‌اش پس از چند روز پیدا شد و تا به امروز هنوز دلیل قتل وی اعلام نشده است. وقتی اقبال اوزونَر و عایشه نور خلیل در عرض نیم ساعت در استانبول به قتل رسیدند، نیروهای امنیتی هیچ اقدامی نکردند؛ اما وقتی زنان به نشانه اعتراض به خیابان‌ها آمدند، پلیس‌ها برای ممانعت از آنان بسیج شدند. در حالیکه فریاد «قاتلان را محدود کنید نه زنان را»، در سراسر کشور طنین انداز می‌شود، سیاست حکومت، محدود کردن زنان مبارز است.

ما زنان بر این نکته واقفیم که خشونت علیه زنان ماهیت ایدئولوژیک و سیاسی دارد. ما در مقابل تمامی سیاست‌های جنسیت‌گرایانه شما که بر ذهنیت دشمنی علیه زنان استوارند، مبارزاتمان را گسترش خواهیم داد. ما در ۲۵ نوامبر، برای زندگی آزاد و عاری از خشونت و استثمار، به میادین خواهیم آمد.»

«ما آزادی زن را در گرو درهم‌شکستن انزوای تحمیلی می‌دانیم»

ت‌ژ‌آ در بخش دیگری از بیانیه‌اش به مسئله انزوای تحمیلی بر رهبر آپو نیز اشاره نمود و ضمن تاکید بر این نکته که تحقق مدرنیته دموکراتیک یگانه راه برون‌رفت از وضعیت امروز خاورمیانه است، بیان داشت: «امروز نیروی چاره‌یابی در زندان جزیره امرالی تحت انزوای تحمیلی به سر می‌برد. سیاست تحمیل انزوا که از امرالی آغاز شد، تمامی عرصه‌های جامعه را فرا‌گرفته است. ما زنان، آزادی خویش را در گرو در‌هم‌شکستن انزوای تحمیلی آقای اوجالان می‌دانیم. در ۲۵ نوامبر برای در‌هم‌شکستن انزوا، هر خیابان و محله‌ای را به عرصه کنشگری بدل خواهیم کرد.»

ت‌ژ‌آ در ادامه بیانیه به موضوعاتی نظیر سیاست‌های جنگ ویژه و ترویج مواد مخدر و فحشا نیز پرداخت و بر گسترش مبارزات علیه سیاست قتل‌عام تاکید شد. همچنین در ادامه به نقش مترقی زنان و مدیریت آنان در عرصه خودگردانی‌های محلی و شهرداری‌ها نیز اشاره شده و موفقیت این سیاست‌ها در اعطای فرصت‌های بیشتر به زنان، مایه ترس حکومت خوانده شده است. در ادامه آمده است: «مدیریت زنان، عرصه‌های زندگی زنان، تعاونی‌ها، مراکز همبستگی زنان، حمل و نقل رایگان، کودکستان و پارک‌های ویژه زنان، تنها بخشی از سیاست‌هایی است که زنان پیشبرد داده‌اند.»

«جلوی قیم‌ها را خواهیم گرفت»

بیانیه ت‌ژ‌آ به مسئله غصب شهرداری‌های مردین، خلفتی، اِلح و اسن‌یورت نیز پرداخته و این اقدامات را سیاست‌های ضد زن خوانده است و بیان می‌دارد: «با مقاومت، هر آنچه از ما گرفته‌اید را بازپس خواهیم گرفت. در ۲۵ نوامبر، در هر میدان و خیابانی علیه قیم‌ها فریاد برآورده و جلوی آنان را خواهیم گرفت.

«در کنار هم، مشعل آزادی را روشن کنیم»

در بخش پایانی این بیانیه بار دیگر بر گسترش مبارزات زنان تاکید شده و از تمامی زنان برای حضور در فعالیت‌های 25 نوامبر دعوت به عمل آمده است. بیانیه بدین شرح پایان یافت: «در ۲۵ نوامبر، آتش دل‌های ما با شعار ژن ژیان آزادی شعله‌ور گشته و خیابان‌ها شاهد خیزش ما خواهند بود. ما همه زنان را فرا می‌خوانیم تا در کنار یکدیگر مشعل آزادی را برافروخته و آزادی را محقق سازیم.»