زندانیان سیاسی شرق کردستان و ایران به مناسبت 8 مارس روز جهانی زنان زحمتکش, پیامی منتشر کرده و این روز را به همه زنان مبارزه, زندانی و زنان کردستان و جهان تبریک می‌گویند.

در پیام زندانیان سیاسی به مناسبت روز جهانی زن آمده:

«با سلام و درود فراوان به روان پاک شهیدان راه آزادی و زنانی که قهرمانانه در تاریخ مبازرات آزادخواهانه جان خویش را فدا کردند.

" آزادی انسانها و رسیدن به کمال آزادی ممکن نیست مگر با آزادی زنان. "

آزادی وقتی به زنجیر کشیده شد که زن به عنوان  برده و جنس دوم شناخته شد. در فراز و فروزهای تاریخ شاید اشکال بردگی عوض شده باشد, اما در کلیات و خفقان‌آمیز بودن آن هیچ تغییری حاصل نشده است. همان اندازی که در سیستمهای ارتجاعی و پوسیده جهان سوم با خفقان، کشتن و محدود کردن روبرو می‌شوند, به همان اندازه نیز در سیستمهای  کاپیتالیستی با بهره گیری از زنان از قبیل استفاده ابزاری به عنوان مبلغ کالاهای کارخانه‌ایی خود، بردگی جنسیتی تحت لوای آزادی‌های دروغین را ترویج می‌دهند و آزادی واقعی زنان را از میان برده و فاصله‌ی زنان را با جایگاه آزادی واقعیشان افزایش می‌دهند. ذات ضدیت با زن در همه‌ی سیستمهای سلطه‌گر وجود دارد و فقط در اشکال آن فرق می‌کند. دلیل اشتراک در ضدیت با زن این است که هیچگاه اراده‌ی واقعی آزادی زنان با سیستمهای دیکتاتوری سازگار نمی‌باشد.

همیشه زنان نقش تعیین کننده و کلیدی را در مبارزات و انقلابها ایفا کرده‌اند. با وجود این باز هم در بسیارهای از جنبش‌های حق‌طلبانه چهره واقعی زنان شناخته نشده و از بسیاری جهات باز هم در شیوه‌ی برخورد و مشارکت دادن آنان در اداره‌ی جامعه ممانعت به عمل آمده. این به ما می‌آموزد که آزادی زنان ممکن نیست مگر با سازماندهی دادن هر چه بیشتر و تمامتر خود و  صاحب ایدولوژی و مانفیست آزادی زنان شدن.

امسال در حالی به استقبال 8 مارس می‌رویم که 9 ژانویه در پاریس در قلب دمکراسی دروغین اروپاییها سه زن مبارز و انقلابی کُرد به نامهای سکینه جانسز، فیدان دوغان و لیلا شایله‌مز بدست دشمنان آزادی خلقها به شهادت رسیدند و با شهادت خود همه مرزهای ساختگی و مصنوعی را درنوردیدند و به سمبل آزادی زنان تبدیل شدند.

جنبش آزادی ملت کُرد با رهبری رهبر آپو محور آزادی زن را مبنای مبارزه خویش قرار داده و توانسته به شخصیت تحقیر و انکار شده و برده زن در کُردستان از طریق جامعه و سیستمهای حکومتی، جانی دوباره ببخشد.

زنان در ایران و در شرق کُردستان به طور خاص از دو جهت مورد تبعیض قرار گرفته شدند. در مجموعه قوانین جمهوری اسلامی ایران حقوق زن به عنوان یک انسان به رسمیت شناخته نشده است و حکومت به دلایل شرعی و دینی تبعیض علیه زنان را روا می‌دارد و چون  قوانین جمهوری اسلامی ایران برگرفته از منابع شرعی و دینی می‌باشد بنابراین تبیض علیه زنان انجام میگیرد و با اجرای این قوانین خشونت علیه زنان را عملی میکند. از جمله این تبعیضات در شهادت دادن، ارثیه، حق طلاق و... میباشد . نوع دیگر خشونت علیه زنان ناشی از باورهای جامعه سنتی است. هنوز در گوشه و کنار این سرزمین شاهد خوسوزی و یا کشتن آنها بدست شوهر، پدر و یا برادر و دیگر بستگان تحت لوای ناموس و دفاع از آبرو و حیثیت هستیم . این تراژدی دردناک تنها گوشه‌ایی از واقعیت امروزی زنان در این سرزمین است

طبق تجربه اصل قائل به ذات بودن سیستم حکومت دینی با آزادی و حقوق بشر ،با آزادی و حقوق زنان و  با آزادی و دمکراسی سازگار نمی‌باشد. نتیجتا جنبش زنان در شرق کُردستان با الگو قرار دادن زن مبارز و شهید کُرد شیرین علم هولی در راستای تاثیر بنیادین در حکومت دینی ایران و جاگزینی سیستم دمکراتیک تامین کننده حقوق زنان و همه اقشار جامعه باشد. همچنین مبارزه با افکار پوسیده و ارتجاعی درون جامعه و الهام گرفتن از مانیسفت آزادی زن که نشات گرفته از افکار رهبر آپو است آزادی خود را محقق سازد. به امید روزی که دیگر شاهد خودسوزی ، کشتن و خفقان و بردگی جنسیتی زنان نباشیم. با امید و عمل انقلابی و مبارزاتی ، این روز را به همه مبارزان راه آزادی ، مادران شهیدان، زنان کارگر و همه زنان کُردستان و جهان تبریک می‌گوییم.»