امروز ٣۶مین سالروز وفات شاعر، نویسنده و مترجم فاخر کوردستان استاد محمد امین شیخ‌الاسلامی متخلص به هیمن موکریانی است. هیمن میراثی گرانبها از خود برای ملت کورد بجا گذاشت.

هیمن موکریانی در اردیبهشت سال ١٣٠٠ شمسی در روستای لاچین از توابع مهاباد چشم به جهان گشود. سال ١٣١۶ از تحصیل دست کشید و به کشاورزی و دامداری پرداخت. هیمن سال ١٣٢٠ به عضو جمعیت احیای کورد (ژ-کاف) پیوست و به عنوان ۵۵مین عضو این جمعیت ثبت‌نام نمود.

جوانی هیمن با دوره استبداد رضاشاه پهلوی همزمان بود. هیمن با مشاهده سیاست‌های زدخلقی رژیم پهلوی به هویت خویش پی برده و بزرگ شد.

هیمن در زمان تأسیس جمهوری کوردستان در مهاباد لقب «شاعر ملی» را از پیشوا قاضی محمد دریافت کرد.

ماموستا هیمن از دوستان عبدالرحمن شرفکندی متخلص به هژار بود.

ماموستا هیمن موکریانی پس از سال‌ها خدمت به ادبیات کوردستان، جمعه شب ٢٩ فروردین ١٣۶۵ در اورمیه چشم از جهان فروبست. پیکر ماموستا هیمن روز  بعد به مهاباد منتقل و در مقبره‌الشعرای مهاباد به خاک سپرده شد.

از مهترین آثار ماموستا هیمن می‌توان به کتاب‌های شعر «تاریک و رون»، «ناله‌ی جودایی»، «بارگه‌ی باران»، «شاشروک»، «شازاده و گدا»، «قلای دمدم»، «هواری خالی»، «چپکی گُل، چپکی نرگز» اشاره کرد.

علی‌رغم آنکه ٣۶ سال از وفات ماموستا هیمن سپری شده است اما یاد و خاطره وی همچنان در قلب و روح کوردها به زندگی ادامه می‌دهد و نام هیمن در آسمان ادبیات کوردستان درخشانتر از همیشه خودنمایی می‌کند.