روحیه هنری موانع را نمی‌شناسد
یکی از اهالی عفرین که به دلیل اشغالگری دولت ترکیه مجبور به مهاجرت از خانه و کاشانه خود شده است، با وجود نابینایی‌اش، با روحیه جوانی و عشق به میهن، به فعالیت هنری‌اش ادامه می‌دهد.
تصویر
در تاریخ بشریت، بسیاری از خوانندگان و داستان‌نویسان، دوران جامعه خود را با پاک‌ترین احساسات بیان کردند، حقیقت را به جامعه رساندند و صدای مردم خود شدند. هنر آنها همیشه وجدان بشریت را حفظ و از آن مراقبت کرده است. یکی از این هنرمندان خلیل خدو است. او حقیقت دوران خود را با آهنگ‌هایش بیان می‌کند و سعی می‌کند میراثی برای تاریخ به جای بگذارد.
خلیل خدو اهل عفرین است. با وجود نابینایی، با روحیه جوانی و عشق به میهن هرگز از هنر دست نکشید.
پس از مقاومت افسانه‌ای ۵۸ روزه، مردم عفرین مجبور به مهاجرت به شهبا شدند. با وجود حملات دولت ترکیه، در آنجا ماندند. هرگز از فرهنگ و تاریخ خود دست نکشیدند. خلیل خدو نیز در هر لحظه از زندگی خود حسرت و امید بازگشت به عفرین را دارد. عشق او به میهن در هنر او نیز دیده می‌شود.
حملات دولت اشغالگر ترکیه و تبهکارانش به شهبا، مردم را بار دیگر مجبور به مهاجرت به مناطق دیگر شمال و شرق سوریه کرد. اما این حملات مانع از عشق خلیل خدو به میهن و خاکش نشد. خشم انتقام در قلب او همیشه بزرگ بود.
خلیل خدو در سخت‌ترین شرایط نیز از هنر دست نکشید و با اشعار خود موضعی علیه اشغالگری نشان داد. اکنون در اردوگاهی از آوارگان عفرین در رقه زندگی می‌کند. خلیل خدو بیان کرد که با وجود سختی‌ها و مشقت‌های مهاجرت و شرایط سخت، از مبارزه دست نخواهد کشید و گفت: «تا زمانی که قطره‌ای خون در بدن ما باشد، از مقاومت خود دست نخواهیم کشید.»
خلیل خدو آهنگ‌های خود را به مردم شمال و شرق سوریه و مبارزانی تقدیم می‌کند که ۳۲ روز است در سد تشرین مقاومت می‌کنند و علیه اشغالگران مبارزه می‌کنند.
خلیل خدو در پایان به مردم عفرین و همه کسانی که برای بار دوم مجبور به مهاجرت شدند، درود فرستاد و آهنگ‌های خود را با برادرش ولات می‌خواند.
