بهروز بوچانی روزنامه‌نگار و نویسنده‌ی ایلام روژهلات کردستان که در جزیره‌ی مانوس در شمال استرالیا پناهجو است، با ارزشترین جایزه‌ی ادبی استرالیا را به خود اختصاص داده است.

گاردین در این رابطه می‌گوید، جایزه‌ی ادبی 'ویکتوریا پریمر' با ارزشترین جایزه‌ی ادبی استرالیا به رمان "غیر از کوهها دوستی نداریم" روز گذشته (پنجشنبه ٣١ ژانویه/ ١١ بهمن) بدون حضور این نویسنده‌ی کرد، به او تقدیم شد.

بهروز بوچانی (٣۶ ساله)، مدت ۶ سال است به عنوان پناهجو به استرالیا رفته است، اما استرالیا درخواست او را رد کرده و او را نپذیرفته است، به همین دلیل به همراه تعداد زیادی از دیگر پناهجویان در جزیره‌ی مانوس محبوس است. همچنین بهروز رمان خود را با موبایلش نوشته است و به همین دلیل دو جایزه‌ی ویکتوریا را گرفته است که عبارتند از جایزه ۲۵ هزار دلاری برای ادبیات غیرداستانی و همچنین جایزه ۱۰۰ هزار دلاری برای بخش ادبی ویکتوریا.

این پناهجوی کردستانی به گاردین گفته است که او در گرفتن جایزه احساسی متناقض دارد، اما این رمان را برای گرفتن جایزه ننوشته است، بلکه هدف اصلیش این بوده است که مردم استرالیا و تمام جهان بفهمند که این سیستم چگونه مردم بیگناه را در جزایر مانوس و نائور به شیوه‌ای سیستماتیک شکنجه می‌کنند، همچنین امیدوار است که این جایزه سبب جلب توجه بیشتر به این مسئله شود و سیاستهای وحشیانه در برابر پناهجویان پایان یابد.

در خبر گاردین همچنین آمده است، امید توفیقیان با همکاری مونس منصوبی، رمان بوچانی را از فارسی به انگلیسی برگردانده‌اند، آنها همچنین امروز به جای بهروز جایزه ی او را دریافت کردند.

مترجم رمان هم به گاردین گفته است، نمی‌توان تاثیر این جایزه را بر سیاستهای استرالیا در برابر پناهجویان و حتی بر همه‌ی جهان نادیده گرفت، استرالیا مدلی آشکار از استعمار نوین است که در سرتاسر جهان اجرا می‌شود، اختصاص این جایزه به این کتاب می‌تواند توجه‌ها را به این مسئله جلب کند.

بهروز بوچانی در ۲۱ جولای ۱۹٨۳ در شهر ایلام روژهلات کردستان متولد شد، عضو مرکز PEN کردی است، ۶ سال پیش با هدف مهاجرت به استرالیا رفته و از آن زمان در مانوس محبوس است.

جزیزه‌ی مانوس متعلق به پاپوآگینه‌ی نو می‌باشد، دولت مالکوم ترنبول نخست وزیر استرالیا در سالهای گذشته صدها میلیون دلار خرج کرده است تا پناهجویان را در این جزایر جمع کند. این پناهجویان که اهل کشورهای ایران، افغانستان، پاکستان، سریلانکا و سوریه هستن اکنون در این جزایر محبوس هستند و حکومت استرالیا حاضر نیست آنها را بپذیرد.